Ιστολόγιο

Η Ιερά επισκοπή Γκόμα βρίσκεται στον Ανατολικό Κονγκό και αποτελείται από δυο επαρχίες του Βόρειου Κίβου και του Νότιου Κίβου. Η περιοχή αυτή με 124.553 τ.χλμ. έκταση και 12.427.000 κατοίκους, αποτελεί την πιο πονεμένη περιοχή του Κονγκό με 25 χρόνια πόλεμου, αρρώστιες όπως η θανατηφόρα επιδημία του Έμπολα και πολλούς θανάτους, περιοχή με απελπισμένες και καταδικασμένες ψυχές. Σ ‘αυτή την περιοχή ανέτειλε το φως της ορθοδοξίας, για να φέρει ελπίδα, γαλήνη, δύναμη και ζωή στις ταπεινές αυτές ψυχές με την ίδρυση της επισκοπής…

Το 1807, όταν οι Άγγλοι μετά από τις αποδοκιμασίες τις Διεθνούς Κοινότητας αναγκάστηκαν να σταματήσουν το δουλεμπόριο, τα καράβια που ήδη είχαν ξεκινήσει για τη νέα ήπειρο επέστρεψαν πίσω και απελευθέρωσαν τους σκλαβωμένους δούλους που απέκτησαν πλέον την ελευθερία τους…

Η Ορθόδοξη ιεραποστολή έχει ανάγκη δημιουργίας ιερών Ναών, αφού οι Κονγκολέζοι που ανακαλύπτουν την Ορθοδοξία «που έχει χάρη και δύναμη» –όπως λένε όταν πρωτοεμφανίζονται ενώπιόν μας–αυξάνονται, συνεπώς έχουν ανάγκη από ευκτηρίους οίκους για να λατρέψουν τον Αληθινό Θεό και να διδαχθούν την αμώμητη Ορθόδοξη πίστη, να γίνουν λαμπάδες φωτεινές για τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους…

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Ορθοδοξία δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις για τη δόμηση μια σωστής κοινωνίας, νομίζοντας πως είναι απλά μια θρησκεία. Όχι. Η Ορθοδοξία είναι κοινωνία προσώπων. Με πραγματικό γεγονός της αναζήτησης του ανθρώπου από τον ίδιο τον Θεό και όχι της προσπάθειας του ανθρώπου να πλάσει έναν θεό. Έναν Θεό που μας προσεγγίζει για να θεραπεύσει τα πάθη μας, χωρίς εμείς να του προσάπτουμε ανθρώπινες αδυναμίες…

Αρχίζω να προβληματίζομαι αφού το ταξίδι στο πουθενά με βγάζει σε τόπους που πραγματικά με αφήνουν άφωνο. Εκεί, σ’ αυτούς τους τόπους της ποιμαντικής μου αποδημίας, έφθασα στα πιο ξεχασμένα φτωχά και απροστάτευτα παιδάκια που περίμεναν έναν λόγο κι ένα μικρό χαμόγελο. Τα συνάντησα. Και αντίκρισα μπροστά μου; Ένα κτίριο που υποτίθεται είναι το σχολείο τους, όπου καθημερινά ακούνε τα μαθήματά τους και μαθαίνουν γράμματα…

Η υπομονή και η επιμονή απετέλεσαν πολυτίμους συμμάχους. Η ενατένιση του τελικού στόχου έδινε δύναμη. Η προσευχή και η επίκληση του Παναγίου ονόματος του Θεού ξεπερνούσε της δυσκολίες. Φθάσαμε στον πρώτο σταθμό. Προχωράμε για τον επόμενο με τη Χάρι του Παντοδυνάμου Θεού. Δόξα τω Θεώ…