Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου, στις 10.30 π.μ. σας προσκαλούμε στην αίθουσα της Αδελφότητάς μας (Μακένζυ Κινγκ 6, 546 22 Θεσσαλονίκη) για μια ειδική παρουσίαση για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη Μαδαγασκάρη από τον Σεβ. Μητροπολίτη Μαδαγασκάρης κ. Ιγνάτιο.

Θα προηγηθεί συνεκκλησιασμός στον παρακείμενο Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου.

Είστε ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχετε την εκδήλωση μαζί με την οικογένειά σας και τους φίλους σας. Θα χαρούμε να σας έχουμε κοντά μας.

Σήμερα, Κυριακή του Σπορέως, η Εκκλησία μας με θαυμαστό παιδαγωγικό τρόπο «παντρεύει» για ακόμη μια φορά την Αγία Γραφή με την Ιερά Παράδοση, τους δύο αυτούς αλληλένδετους στύλους της πίστεώς μας.

Διαμέσου του Ευαγγελίου μάς προσφέρεται κάθε έτος η γνωστή σε όλους μας παραβολή του σπορέως. Ο σπορέας είναι ο Θεός και οι δικοί Του ιεραποστολικά ζώντες άνθρωποι. Ο σπόρος που πέφτει άφθονος συμβολίζει το λόγο του Θεού και τα μέρη που καταλήγει τις καρδιές των ανθρώπων. Η παραβολή αυτή μας θυμίζει τα τελευταία λόγια του Χριστού πάνω στη γη· εκείνα τα λόγια που αποκαλύπτουν τον σκοπό της Εκκλησίας: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος,διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28:19).

Ακόμη, ο Κύριος λίγο πριν την Σταύρωσή του είχε μιλήσει για τον ερχομό του Πνεύματος του Αγίου: «ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως» (Ιω. 16, 7-8). Και «ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν. ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν (Ιω.16, 13-14)». Κατέρχεται το Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής και με την κάθοδό Του κατοικεί στους Απόστολους. Έτσι ιδρύεται η Εκκλησία, η οποία αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή, ενώ εκπροσωπείται και ερμηνεύεται από τις Οικουμενικές Συνόδους και τους φωτισμένους Πατέρες της.

Μελετώντας το συγκεκριμένο Ευαγγελικό ανάγνωσμα συνειδητοποιούμε ότι -με τη χάρη του Θεού- μπορούμε να γίνουμε όχι μόνο καλλιεργημένοι αγροί, αλλά και σπορείς του λόγου του Θεού ή και συνεργάτες αυτού του έργου ακόμη κι αν δεν βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή, σύμφωνα με το Ιωάννειο: «καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων» (Ιω. 4,36) και «ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων» (Ιω. 4:37).

Όσο για τον πολύτιμο σπόρο που κρατούμε στα χέρια μας, ο θείος Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα μας βεβαιώνει: «Πιστὸς ὁ λόγος!» (Τιτ. 3,8)· είναι αξιόπιστος, αληθινός, αναμφίβολος ο Λόγος του Θεού! Στη διάδοσή του «παρακινεί ο Απόστολος Παύλος τον Τίτο αλλά και εμάς. Χρέος και ευθύνη μας είναι να μεταφέρουμε με κύρος και πειθώ στους συνανθρώπους μας το σωτήριο μήνυμα. Το πλέον πειστικό διαπιστευτήριο είναι η ίδια η ζωή μας, εφόσον αποτελεί εφαρμοσμένο ευαγγέλιο» (Σάκκου, Αποστολικές Περικοπές, τ. 2, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 245). «Το αποτέλεσμα της διδασκαλίας θα είναι «ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ». Αυτοί που πίστεψαν και έζησαν την προσφορά του Θεού στη ζωή τους αυθόρμητα στρέφονται στα καλά έργα» (Σάκκου, Αποστολικές Περικοπές, τ. 2, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 245). Ο Θεοτόκης πολύ πρακτικά ερμηνεύει: «Τα λόγια του αποστόλου σημαίνουν ότι πρέπει να υπερέχεις των άλλων ή να προεδρεύεις στα καλά έργα και να τα προστατεύεις. Υπερέχεις στα καλά έργα, όταν οι αρετές σου υπερβαίνουν τις αρετές των άλλων και κατά τον αριθμό και κατά το μέγεθος. Προστατεύεις τα καλά έργα, όταν υπερμαχείς υπέρ της ορθοδόξου πίστεως και βοηθάς το ορφανό και τη χήρα και τον αδικούμενο και απροστάτευτο και αυτόν που εργάζεται την αρετή» (Σάκκου, Αποστολικές Περικοπές, τ. 2, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 245).

Και ποια είναι τα καλά έργα; Η κάθε λογής ελεημοσύνη, όπως τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος· να βοηθάς τους αναγκεμένους όχι μόνο με χρήματα, αλλά να τους προσφέρεις και προστασία, να ενισχύεις και τις χείρες και τα ορφανά και όλους όσους υποφέρουν· αυτό σημαίνει να πρωτοστατείς σε καλά έργα. «Να μην περιμένεις όσους έχουν ανάγκη να έρθουν σ’ εσένα, αλλά και εσύ ο ίδιος να ενδιαφέρεσαι για εκείνους που χρειάζονται την βοήθειά σου. Γιατί αυτός που φροντίζει, έτσι φροντίζει και έτσι μάλιστα θα κάνει αυτό το πράγμα με πολύ ενδιαφέρον. Γιατί πραγματικά με όσα ευεργετεί δεν ωφελεί και δεν παρέχει κέρδος σ’ εκείνους που ευεργετούνται τόσο, όσο στον εαυτό του, γιατί αποκτά παρρησία ενώπιον του Θεού» (Χρυσοστόμου, Προς Τίτο επιστολή ομιλία ς΄, σ. 125).

Επίσης, υπογραμμίζει πως «Παρ’ όλο που η παρθενία, η νηστεία και η άσκηση, το να κοιμάται κανείς στο χώμα, έχουν πιο δύσκολο κόπο από την ελεημοσύνη, όμως τίποτε δεν είναι τόσο ισχυρό και δυνατό στο να σβήνει τη φωτιά των αμαρτημάτων μας. Στήνει, τοποθετεί, φέρνει τους ελεήμονες κοντά στον Βασιλιά (Θεό). Γιατί η παρθενία, η νηστεία και η χαμεκοιτία σταματάει μόνο γύρω από αυτόν που την ασκεί και δεν έσωσε κανέναν άλλο, η ελεημοσύνη όμως απλώνεται σε όλους και αγκαλιάζει τα μέλη του Χριστού. Άλλωστε τα κατορθώματα εκείνα που απλώνονται σε πολλούς είναι πολύ μεγαλύτερα απ’ αυτά που σταματούν γύρω από έναν» (Χρυσοστόμου, Προς Τίτο επιστολή ομιλία ς΄, σσ. 128-129).,

Βέβαια, είναι αναγκαίο να τονιστεί ότι το έργο της ιεραποστολής οφείλει να γίνεται μέσα στα Ορθόδοξα όρια, με απόλυτο σεβασμό στα δόγματα της Εκκλησίας και στη θεοφώτιστη Πατερική γραμματεία. Έτσι η Αγία μας Εκκλησία, στην έναρξη του ιεραποστολικού της έργου, όρισε να εορτάζεται η μνήμη των Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

Η αυτοκράτειρα Ειρήνη «συγκάλεσε «ἐν τῆ Νικαέων λαμπρᾷ μητροπόλει την Βιθινίων ἐπαρχίας» (Mansi 13, σ. 1) την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία διήρκεσε από τις 24 Σεπτεμβρίου έως τις 13 Οκτωβρίου του 787 μ.Χ. (Θεοφάνη Ομολογητή, Χρονογραφία, 458,10-463,13). Συμμετείχαν περίπου 300 επίσκοποι, ηγούμενοι και μοναχοί, οι τοποτηρητές του πατριάρχη Ρώμης, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και οι εκπρόσωποι της Ανατολικής διοικήσεως. Ακόμη, η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος ασχολήθηκε με την εικονομαχία. Καταδίκασε την αιρετική σύνοδο της Ιέρειας, καθώς επίσης και όσα εκκλησιαστικά πρόσωπα την αναγνώριζαν. Αναθεματίστηκαν οι πατριάρχες Αναστάσιος, Κωνσταντίνος και Νικήτας: «τούς τε τρεῖς ψευδωνύμους πατριάρχας ἀναθεματίσασα, Ἀναστάσιον, φημί, καὶ Κωνσταντῖνον καὶ Νικήταν καὶ πάντας τοὺς ὁμόφρονας αὐτῶν» (Θεοφάνη Ομολογητή, Χρονογραφία, 458,10-463,13). «Θεσπίστηκε η τιμητική προσκύνηση των ι. εικόνων, καταδικάστηκε η εικονομαχία και διατάχτηκε η καταστροφή της εικονομαχικής φιλολογίας. Τέλος, η Ζ΄ εν Νικαία Σύνοδος αναστήλωσε τις ι. εικόνες επισήμως» (Κωνσταντίνου Μεταλλίδη, Το ζήτημα των προεδριών των Οικουμενικών Συνόδων, Θεσσαλονίκη 2013, σσ. 125-127).

Μνημονεύω μόνο τρεις από τους Αγίους που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την αναστήλωση των ιερών εικόνων και την αποκατάσταση του ορθού δόγματος:

• τον Κωνσταντινουπόλεως Γερμανό, ο οποίος ήταν ο πρώτος που εναντιώθηκε στην εικονομαχική πολιτική του Λέοντα του Ισαύρου, προέτρεψε τον κόσμο να αντιδράσει και παραιτήθηκε ακουμπώντας το ωμοφόριό του στην Αγία Τράπεζα,
• τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό που διεξήγαγε έναν συνεχή αγώνα κατά των εικονομάχων συγγράφοντας θεολογικές πραγματείες, καθώς επίσης κηρύττοντας υπέρ της αποκαταστάσεως των ιερών εικόνων και τέλος,
• τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιο, ο οποίος εγκατέλειψε την εύκολη υπαλληλική ζωή που είχε, με πρώτο μέλημα μετά την χειροτονία του την αναστήλωση των ιερών εικόνων διαμέσου μίας Οικουμενικής Συνόδου. Άξιο αναφοράς είναι ότι κατά την διάρκεια της σύγκλησης της συνόδου κινδύνευσε σοβαρά η ζωή του εξαιτίας μίας στάσης των εικονομάχων στρατιωτών, αλλά δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και μαζί του βγήκε νικήτρια και η ορθόδοξος πίστη!

Θα προτείναμε, όσον αφορά στην προσπάθεια σύνδεσης των αφρικανών αδελφών μας με την Πατερική γραμματεία, τα εξής:

I. Μεταφράσεις Πατερικών συγγραμμάτων στις τοπικές γλώσσες. Όπως για παράδειγμα τις κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου.
II. Μεταφράσεις Πατερικών αποφθεγμάτων λιτών, διδακτικών και κατανοητών. Αυτό θα είχε χαμηλό κόστος, αλλά θα πρόσφερε μια σπουδαία «πρώτη επαφή» των κατηχουμένων με την σοφία των Αγίων.
III. Να διδάσκεται, όπως ήδη συμβαίνει, σε αρκετές ιερατικές συνάξεις, σεμινάρια ή ακόμα και σχολές η Πατρολογία.
IV. Να μελετήσουν, οι σπουδαστές ιερατικών ή θεολογικών σχολών της αφρικανικής ηπείρου, έστω σταχυολογώντας αρχικά και εμπεριστατωμένα αργότερα, τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Αυτό θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να μάθουν ευκολότερα τα δόγματα τις Εκκλησίας, ταυτόχρονα όμως να μπορούν να αντιμετωπίζουν σύγχρονες αιρέσεις που αναπαράγουν αρχαίες παρεκκλίσεις εκ του Ορθού δόγματος αιρετικών προσώπων.

Τελειώνοντας, αναφέρουμε ένα διδακτικό τροπάριο της εορτής και ταυτόχρονα επίκαιρο· ένα τροπάριο που φανερώνει πώς ήταν η ζωή στην εκκλησία μετά την αναστήλωση των εικόνων και πώς ευελπιστεί η εκκλησία να μεταμορφωθούν τα έθνη δια μέσου της ιεραποστολής όταν εύχεται «Ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως»

«Ναοὶ καλλωπίζονται, φαιδραῖς εἰκόσι κατακοσμούμενοι νῦν· διὰ τοῦτο ὁ κόσμος, ἐν ἐκκλησίαις, τῷ ὑπὲρ πάντας βροτούς, ὡραίῳ κάλλει, συμψάλλει τοῖς ψάλλουσιν· Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν».

Η μνήμη των Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής τιμάται τη Κυριακή μετά της 11 Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ταῖς θείαις τοῦ Πνεύματος, καὶ ἑπταρίθμοις αὐγαῖς, Πατέρες οἱ ἔνθεοι, καταυγασθέντες τὸν νοῦν, Ἑβδόμην συνέλευσιν, ἤθροισαν ἐκ περάτων, ἐν Νικαίᾳ τῇ πόλει, ἱδρύσαντες θεοφρόνως, τὰς πανσέπτους Εἰκόνας. Αὐτῶν μετ’ εὐφροσύνης, τῇ μνήμῃ ᾄσωμεν.
Αμήν.

Αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής,

Όπως γνωρίζετε και από παλαιότερα άρθρα, η Κεντρική Αμερική ζει ένα εξελισσόμενο θαύμα. Αβίαστα ο νους μας τρέχει στους Μάγια της Γουατεμάλας για τους οποίους αναφερθήκαμε στο προηγούμενο άρθρο μας. Στη Βενεζουέλα, η οποία ζει μια κατάσταση απελπισίας, φόβου και τρόμου. Και βέβαια δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει στο νου μας η Κολομβία και ο πατέρας Χουάν Παύλο, ο οποίος με τη χάρη του Τριαδικού Θεού αναπτύσσει ένα τεράστιο ποιμαντικό και κοινωνικό έργο.

Συγκεκριμένα, η πόλη Κόπα Καμπάνα ευφραίνεται με το έργο του. Ο πατέρας Χουάν Παύλο, έγγαμος και άμισθος ιερέας, είναι εφημέριος στον Ναό των Ταξιαρχών και πνευματικός πατέρας των 600 Ορθοδόξων οικογενειών της πόλεως Κόπα Καμπάνα. Οι ψυχές συγκλονίζονται, όταν βλέπουν τους ένθερμους πιστούς Κολομβιανούς να συναθροίζονται στον φτωχό ενοικιαζόμενο χώρο του Ναού των Ταξιαρχών, του οποίου μόνο το ιερό είναι χτισμένο, ενώ ο υπόλοιπος Ναός αποτελείται από ένα απλό σκέπασμα. Αυτός ο φτωχός Ναός, για τον οποίο γίνεται κάθε μήνα μάχη να μαζευτεί το ενοίκιό του, γίνεται κάθε Κυριακή το πιο όμορφο παλάτι, στο οποίο ακτινοβολεί η χάρη του Θεού μέσα στις υπάρξεις των πιστών Κολομβιανών οι οποίες ομολογούν Σωτήρα Χριστό, προσευχόμενοι με μάτια δακρυσμένα, όχι από τις δυσκολίες της ζωής, οι οποίες είναι πολλές, αλλά από την αγάπη τους στην Εκκλησία του Χριστού, στην οποία αξιώθηκαν να γίνουν μέλη και να λαμπρύνονται στα μυστήριά της.

Ο ικανός εργάτης του Θεού, π. Χουάν Παύλο, βρήκε δεκτικές καρδιές και τις γέμισε Χριστό. Αλλά το έργο του δεν σταματάει εκεί. Στην αναζήτηση τρόπων για τη δημιουργία εσόδων, ώστε να καλυφτούν οι ανάγκες της ενορίας, όπως το ενοίκιο, οι κατηχητικές ανάγκες και η στήριξη των οικονομικά αδυνάτων, ο πατέρας Χουάν Παύλο κατάφερε να δημιουργήσει ένα χώρο ανακύκλωσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μερική κάλυψη των αναγκών της ενορίας, αλλά έχει και ευεργετική δράση για την κοινωνία.

Το μηχάνημα ανακυκλώνει τα απορρίμματα της Κόπα Καμπάνας. Αυτονόητο είναι ότι για τη συλλογή των απορριμμάτων χρειάζονται πολλά χέρια. Ο π. Χουάν Παύλο έκανε κάτι πολύ ανθρώπινο: Προσέλαβε νέους ανθρώπους που προσπαθουν να απεξαρτηθούν από τα ναρκωτικά. Οι νέοι αυτοί όχι μόνο κερδίζουν ένα μεροκάματο, αλλά -το σπουδαιότερο- κέρδισαν τον Χριστό και μαζί με τον Χριστό την γρήγορη αποκατάστασή τους. Μάλιστα το κοινωνικό έργο αγκαλιάζει και 120 μονογονεϊκές οικογένειες που στηρίζουμε πνευματικά και οικονομικά. Και μάλιστα αυτό το έργο γίνεται από έναν άμισθο, έγγαμο ιερέα και μάλιστα καρκινοπαθή, ο οποίος παρά τις χημειοθεραπείες στις οποίες υποβάλλεται συνεχώς, αγωνίζεται άοκνα για το ποίμνιό του.

Φεύγοντας από την Κόπα Καμπάνα και πηγαίνοντας στην πόλη Γιαρουμάλ, πάλι με υπεύθυνο τον π. Χουάν Παύλο, βρίσκουμε άλλες 170 οικογένειες Ορθοδόξων. Και εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα, διότι η δοξολογία του Τριαδικού Θεού τελείται σε χώρο ενοικιαζόμενο. Οι δυσκολίες στην Κολομβία πολλές αλλά και η ευλογία του Θεού μεγαλύτερη με νέες ψυχές να προσέρχονται συνεχώς στην Αγία Του Εκκλησία.

Πονάμε και δακρύζουμε βλέποντας τους Ορθοδόξους Κολομβιανούς να μην έχουν τον δικό τους Ναό. Όλοι τους ζούν με αυτό το όνειρο. Γι’ αυτό, ταπεινά ζητούμε τη βοήθειά σας, ώστε να καταφέρουμε να μαζέψουμε το ποσό των 50.000 ευρώ που χρειάζεται για την αγορά χώρου, στον οποίο θα κτιστεί Ναός για τους Ορθοδόξους Κολομβιανούς, τα αδέλφια μας.

Τελειώνοντας το σημερινό πνευματικό ταξίδι, ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας, τους λίγους δωρητές για τη στήριξη και ευαισθησία που δείχνουν στο έργο της Μητροπόλεώς μας, αλλά ευχαριστούμε και εκ των προτέρων όσους θελήσουν να γίνουν συμπαραστάτες στο έργο μας, και με την ευαισθησία της καρδιάς τους προσφέρουν από το υστέρημά τους για να δούν οι Κολομβιανοί αδελφοί μας το όνειρό τους να παίρνει σάρκα και οστά.

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσαμε να μην ευχαριστήσουμε για τη συμπαράσταση της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, στην οποία μπορείτε να απευθύνεστε όσοι θέλετε να γίνετε συνεργοί στην εξάπλωση της Ορθοδοξίας στην Κεντρική Αμερική.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Το φιλανθρωπικό σωματείο με την επωνυμία «Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής» προκηρύσσει δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό με σφραγισμένες προσφορές για την εκμίσθωση ενός ακινήτου της πλήρους κυριότητάς του και συγκεκριμένα ενός διαμερίσματος 39,18 τ.μ. 2ου ορόφου, αποτελούμενου από δύο δωμάτια και λουτρό, που βρίσκεται στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, στην οικοδομή της οδού Γρηγορίου Λαμπράκη 230 κατασκευής 2002. Το διαμέρισμα διαθέτει και αποθήκη 4,45 τ.μ. στο υπόγειο της οικοδομής.

Το διαμέρισμα προσφέρεται για αστική ή επαγγελματική μίσθωση με την υπογραφή σύμβασης διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων ετών από 1ης Ιανουαρίου 2019. Η κατώτερη τιμή προσφορών για το μηνιαίο μίσθωμα ορίζεται στα 200 €, το οποίο μετά τα δύο έτη θα αναπροσαρμόζεται σύμφωνα με τον δείκτη τιμών καταναλωτή των τελευταίων δώδεκα μηνών.

Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να καταθέσουν αυτοπροσώπως τις προσφορές τους μέσα σε σφραγισμένους φακέλους στα γραφεία της Αδελφότητας (Μακένζυ Κινγκ 6, 3ος όροφος, Θεσσαλονίκη) μέχρι την Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018 και ώρα 14.00. Η αποσφράγιση των προσφορών θα πραγματοποιηθεί δημόσια στα γραφεία μας την παραπάνω ημέρα και ώρα, ενώπιον της επιτροπής διενέργειας του διαγωνισμού.

Ως κριτήρια για την επιλογή του μισθωτή ορίζονται:

1. Η τιμή του προσφερόμενου μισθώματος.
2. Η διάρκεια της σύμβασης.
3. Οι προσφερόμενες εγγυήσεις.

Σε περίπτωση που προκριθούν δύο ή περισσότερες προσφορές λόγω ταυτόσημου περιεχομένου, η επιτροπή θα ζητήσει από τους προκρινόμενους την προσκομιδή νέας έγγραφης προσφοράς μέχρι την επόμενη ημέρα την ίδια ώρα.

Εκπρόθεσμες προσφορές δεν θα γίνουν δεκτές.

Το ακίνητο αποτελεί κοινωφελή περιουσία του Ν. 4182/2013 καταλειφθείσα στην Αδελφότητα με δημόσια διαθήκη της αείμνηστης Αφροδίτης Πορλίγγη και το προϊόν της θα χρησιμοποιείται για την παροχή υποτροφιών σε Ορθόδοξους φοιτητές από τις χώρες της Ιεραποστολής.

Θεσσαλονίκη, 8 Οκτωβρίου 2018

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

Χαράλαμπος Μεταλλίδης

Αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής,

Με τη βοήθεια του Θεού, είμαστε καλά. Έλαβα το ποσό των 7.000 € για το νοσοκομείο μας. Ευχαριστώ πολύ για την αγάπη όλων σας και ιδιαιτέρως του π. Νικολάου Μαρκέτου. Ο Θεός να σας ανταποδώσει με τα πλούσια αγαθά Του. Επίσης, έλαβα το άγιο δισκοπότηρο και τις εικόνες για τον πατέρα Χαρίτωνα Ζέγκα. Την άλλη εβδομάδα θα κατέβω στο Νίας και θα του παραδώσω τα σκεύη.

Στις 16 Ιουλίου άρχισε το σχολικό έτος στην Ινδονησία. Την πρώτη μέρα πήγα στο χωριό Σουμπούλ, όπου βρίσκεται το σχολείο μας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, και τους δίδαξα την Αγία Γραφή. Το πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά δεν έχουν δική τους Αγία Γραφή. Έτσι, ζητούμε από την αγάπη σας να χρηματοδοτήσετε την αγορά 53 αντιτύπων της Καινής Διαθήκης από 15 ευρώ η καθεμία.

Έλαβα τα χρήματα των 2.000 ευρώ που μας στείλατε για τον τοκετό της διακόνισσας του πατρός Σάββα. Η διακόνισσα γέννησε ένα αγόρι στα μέσα Ιουλίου. Δόξα τω Θεώ! Τον Σεπτέμβριο, θα επιστρέψουν στο Τιμόρ. Προσωπικά δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω τα εισιτήριά τους και να χρηματοδοτήσω τα νοίκια τους, τα απλά έπιπλα και σκεύη για το νέο τους σπίτι. Γι’ αυτό, παρακαλώ να τον βοηθήσετε. Ο πατήρ Σάββας θα είναι ο πρώτος Ορθόδοξος ιερέας που θα διακονεί μόνιμα στη χώρα του Ανατολικού Τιμόρ.

Αυτά είναι τα νέα μας, αδελφοί μου. Να εύχεστε να μας ενδυναμώνει ο καλός Θεός και να μας αγκαλιάζει η Παναγία μητέρα Του.

π. Χρυσόστομος Manalu

Με τη χάρη του Θεού, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως κ. Δημήτριος θεμελίωσε έναν ακόμη Ιερό Ναό: αυτόν της Αγίας Τριάδος και Αγίας Ειρήνης στην πόλη Μβούμι στην Ανατολική Τανζανία.

Παρ’ όλο που ο Θεός ευλόγησε αυτά τα 14 χρόνια ιεραποστολικής εργασίας στην Κεντρική και Ανατολική Τανζανία, έτσι ώστε μέχρι σήμερα να έχει χτίσει 32 Ιερούς Ναούς, οι ανάγκες είναι ακόμη μεγάλες λόγω της αυξημένης και πλούσιας σε ευλογιά και καρποφορία Ιεραποστολής, με αποτέλεσμα σήμερα περισσότερες από 18 ενορίες να στεγάζονται σε αχυροκαλύβες.

Από πολύ νωρίς το πρωί της Δευτέρας, άρχισαν να καταφθάνουν ιθαγενείς ιερείς της περιοχής, αναγνώστες, πιστοί, κατηχούμενοι, πολλοί μαθητές από τη γύρω περιοχή, αλλά και Πρόεδροι, Δήμαρχοι, Διευθυντές Σχολείων, ώστε να παραστούν στην τελετή θεμελίωσης του τρίτου Ορθόδοξου Ιερού Ναού στην περιοχή του Μορογκόρο, στην καρδιά του μουσουλμανισμού της Ανατολικής Αφρικής!

Ο Σεβασμιώτατος μετά την ακολουθία του αγιασμού και της θεμελίωσης, μιλώντας στα σουαχίλι, εξήρε τις προσπάθειες του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας σε κάθε γωνιά της αφρικανικής ηπείρου για ειρήνη, πρόοδο, μόρφωση, υγεία, ευημερία και αρμονική συμβίωση, όλες δηλάδη τις αξίες που χρόνια τώρα προσπαθεί να κάνει πράξη στην αφρικανική ήπειρο ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρος Β´.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Με τη χάρη του Θεού, διοργανώθηκε στη Μητρόπολή μας για δεύτερη φορά η γενική σύναξη νεολαίας της Γκάνας με τη συμμετοχή 350 νέων στους χώρους της τεχνικής σχολής Αγίου Πέτρου στο Λάρτε της Άκκρας, με τη βοήθεια και συμμετοχή ομάδας νέων του Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Κέντρου Αμερικής.

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή πιστεύει ότι όποιος επενδύει στους νέους, αυτός ανήκει στο μέλλον και το μέλλον τού ανήκει κι εμείς ως Ορθόδοξοι θέλουμε να είμαστε στο μέλλον, για να το διαμορφώσουμε και να το εμπνεύσουμε με τις Ορθόδοξες χριστιανικές αξίες. Αυτή είναι η ευθύνη και το καθήκον μας και δεν πρέπει να αδικήσουμε τον εαυτό μας και την Εκκλησία μας.

Η νεολαία στην Αφρική χαρακτηρίζεται από τη δίψα της για εκμάθηση της πίστης και απόκτηση των βιωμάτων της προσευχής και της σχέσης με τον Θεό. Αυτό φανερώνεται και από τη μεγάλη συμμετοχή τους σε αυτήν τη σύναξη, της οποίας το πρόγραμμα περιλαμβάνει όλες τις καθημερινές προσευχές, κατηχητικά μαθήματα, κύκλους Αγίας Γραφής και πολύ παιχνίδι στους μεγάλους και φιλόξενους χώρους της σχολής του Αγίου Πέτρου στο Λάρτε.

Έτσι προσπαθούμε να δώσουμε ζωή στην τεχνική σχολή του Αγίου Πέτρου και να την επαναλειτουργήσουμε, αφού η λειτουργία της έχει διακοπεί λόγω της οικονομικής κρίσης. Με τη δική σας συμπαράσταση και βοήθεια θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε αυτό το έργο, για να μη λείπει η χαρά και το χαμόγελο από τα πρόσωπα αυτών των επί γης αγγέλων.

† Ο Άκκρας Νάρκισσος

Ανάμεσα στις ομιλίες που απαρτίζουν το βιβλίο των «Κατηχήσεων» του Αγίου ιεραποστόλου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, ξεχωριστή θέση κατέχουν – όχι τυχαία – δυο «διαμάντια» της πατερικής γραμματείας, αφιερωμένα στις προφητείες. Ο πρώτος λόγος αφορά στις  προφητείες για τα γεγονότα της σταυρώσεως και ο δεύτερος σε αυτές περί Αναστάσεως του Σωτήρος. Ακολουθώντας το φρόνημα του Αγίου, οφείλουμε και εμείς με τη σειρά μας να αναδείξουμε την αξία της προφητείας- του οικουμενικού και διαρκούς αυτού σημείου της πίστεώς μας- στους χρείαν έχοντες κατηχήσεως αδελφούς μας.

Αναμφίβολα, η προφητεία διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στη ζωή της εκκλησίας και κατ’ επέκταση στη ζωή του καθενός μας! Πρόκειται για ένα ζωντανό θαύμα που μας χαρίσθηκε ως κληρονομιά να το μελετούμε μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Αναφέρω τα λόγια του Πασκάλ, του πρωτοπόρου αυτού επιστήμονα, ο οποίος τόνιζε: «μου αρκούν οι προφητείες ώστε να πιστέψω»[1]. Ο δε ιερός Χρυσόστομος επισήμαινε πως: «Οι προφητείες προέλεγαν εκείνα που επρόκειτο να συμβούν στο μέλλον για να μην νομίσει ο κόσμος ότι τα γεγονότα συμβαίνουν έτσι απλά και στην τύχη, σαν κάποιο δηλαδή αποτέλεσμα της  φύσεως ή σαν ενέργεια των πραγμάτων, αλλά αυτά συμβαίνουν σύμφωνα με τον ουράνιο νόμο και την  απόφαση του Θεού, γεγονός που βοηθούσε τον κόσμο να γνωρίσει τον Θεό»[2]. Γνωρίζοντάς Τον, Τον εμπιστεύονταν, γοητεύονταν από Αυτόν, Τον αγαπούσαν και συνειδητοποιούσαν πόσο ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, αφού έχει βάλει σε εφαρμογή ένα σχέδιο, το σχέδιο της Θείας Οικονομίας, ώστε να τον επαναφέρει -αν εκείνος θέλει-στον απολεσθέντα παράδεισο.

Παίρνοντας αφορμή, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές, από την εορτή του Σταυρού, θα μελετήσουμε μερικές από τις προφητείες γύρω από το γεγονός της θυσίας του Ιησού. Είναι απαραίτητο, κατά την γνώμη μας, να διδαχθούν σε κάθε ιεραποστολικό κλιμάκιο αποδεικνύοντας την υπεροχή της πίστεως στο Χριστό έναντι του Ιουδαϊσμού και της ειδωλολατρίας. Την παρακάτω προσέγγιση του θέματος την εκμαιεύουμε -όπως ήδη προαναφέραμε- από μία συγκλονιστική ομιλία του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων προς τους φωτιζόμενους της επαρχίας του.

Ο Άγιος αρχίζει με τα εξής: «Αποτελεί βέβαια καύχημα για την καθολική εκκλησία κάθε πράξη του Χριστού, αλλά το καύχημα των καυχημάτων είναι ο Σταυρός Του. Κι’ αυτό γνωρίζοντας ο Παύλος, λέει, «Ἐμοί δέ μἠ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6:14). Ήταν βέβαια θαυμαστό και το ότι βρήκε το φως του ο εκ γενετής τυφλός στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά ποια ωφέλεια παρείχε αυτό στους τυφλούς όλης της οικουμένης; Είναι μεγάλο και υπερφυσικό το ότι αναστήθηκε ο Λάζαρος τέσσερεις μέρες μετά τον θάνατό του, αλλά η χάρη της αναστάσεως περιορίστηκε μόνο σ’ εκείνον, ποιο το όφελος από αυτό για όλους τους νεκρωμένους της οικουμένης από την αμαρτία; Είναι θαυμαστό το ότι από πέντε άρτους εξασφαλίσθηκε τροφή για πέντε χιλιάδες, αλλά ποια η ωφέλεια από αυτό στους πεινασμένους από άγνοια του Θεού σ’ όλη την οικουμένη; Είναι θαυμαστό το ότι λύθηκε η γυναίκα που ήταν δεμένη από τον Σατανά επί δεκαοκτώ χρόνια, αλλά ποια ωφέλεια έχουμε από αυτό όλοι εμείς, που είμαστε δεμένοι με τις αλυσίδες των αμαρτιών μας; Όμως το στεφάνι της δόξας του Σταυρού φώτισε τους τυφλωμένους από την άγνοια του Θεού, έλυσε όλους τους δεσμούς της αμαρτίας, και έσωσε όλους τους ανθρώπους»[3]. Επομένως, πρωταρχικό μας μέλημα είναι να αναδείξουμε στους κατηχουμένους της εποχής μας πως η θυσία του Θεανθρώπου δεν επιτελέσθηκε μόνο για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, αλλά και για εμάς σήμερα.

Ας μη θεωρήσουμε παράξενο, αδελφοί μου, «που λυτρώθηκε όλος ο κόσμος. Αυτός που θυσιάστηκε για όλους δεν ήταν άνθρωπος απλός· ήταν ο μονογενής Υιός του Θεού. Και βέβαια μπόρεσε η αμαρτία ενός ανθρώπου, του Αδάμ, να φέρει στον κόσμο τον θάνατο. Eάν λοιπόν με το παράπτωμα του ενός κυριάρχησε ο θάνατος στον κόσμο, πως με τη δικαιοσύνη του ενός δεν θα βασιλεύσει πολύ περισσότερο η ζωή; Και αν τότε, επειδή έφαγαν από το δέντρο της ζωής, διώχθηκαν οι πρωτόπλαστοι από τον παράδεισο, δεν θα μπουν άραγε ευκολότερα στον παράδεισο, χάρη στον Σταυρό του Ιησού, όσοι πιστεύουν; Αν εκείνος, που πλάστηκε πρώτος από το χώμα, έφερε θάνατο οικουμενικό, δεν θα φέρει άραγε ζωή αιώνια εκείνος που έπλασε αυτόν από το χώμα, όντας ο ίδιος η ζωή;»[4]. Ας μην ντρεπόμαστε, λοιπόν, για τον Σταυρό του Σωτήρα, αλλά μάλλον να καυχόμαστε. Βέβαια, κατά τον θεσπέσιο Παύλο, το κήρυγμα του Σταυρού είναι σκάνδαλο για τους Ιουδαίους και για τους ειδωλολάτρες μωρία[5]· για εμάς όμως Σωτηρία, επειδή την Σταύρωση την διαδέχεται η Ανάσταση.

Σύμφωνα με τον οδοδείκτη μας Άγιο Κύριλλο, «πολλοί σ’ όλη την οικουμένη σταυρώθηκαν, αλλά κανέναν από αυτούς δεν τρέμουν οι δαίμονες. Του Χριστού όμως, που σταυρώθηκε για μας, και μόνο το σημείο του Σταυρού βλέποντάς το οι δαίμονες τρέμουν, διότι οι άλλοι πέθαναν για τις δικές τους αμαρτίες, ενώ ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες των άλλων»[6]. Στην αλήθεια αυτή προσανατολίζεται και η πρώτη προφητεία του Ησαΐα που θα μελετήσουμε: «ἁμαρτίαν γὰρ οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὐρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ»[7]. Την επιβεβαιώνουν τόσο ο ίδιος ο Πιλάτος – ο οποίος αναφέρει «δεν βρίσκω καμιά αιτία στον άνθρωπο αυτόν»[8] και «είμαι αθώος από το αίμα αυτού του δικαίου»[9]-, όσο και ο ένας από τους δύο ληστές, ο οποίος απευθυνόμενος προς τον συσταυρούμενό του λέει επιτιμητικά: «εμείς άξια απολαμβάνουμε τη συνέπεια των πράξεών μας, αυτός όμως δεν έκανε κανένα κακό»[10].

Μία ακόμη προφητεία συναντάμε στην Καινή Διαθήκη, η οποία ακολουθεί τον ίδιο κανόνα: «όλοι οι άλλοι που δεν γνωρίζουν την ώρα του θανάτου τους, πεθαίνουν χωρίς να το θέλουν, ενώ Αυτός μιλούσε από πριν για το πάθος του «ἰδού παραδίδεται ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου εἰς τό σταυρωθῆναι» (Ματθ. 26:2)-όπως και έγινε. Και γνωρίζεις γιατί δεν απέφυγε τον θάνατο ο φιλάνθρωπος; Για να μη χαθεί ο κόσμος από τις αμαρτίες του»[11].

Στη ροή του λόγου του ο Άγιος Κυρίλλος, εστιάζει σε μια ακόμη προφητεία προτρέποντας: «Διαβάστε τους θρήνους του Ιερεμία, όπου ο προφήτης, θρηνώντας για τους Ιουδαίους, έγραψε για την αξιοθρήνητη κατάστασή που περιήλθαν. Είδε την καταστροφή τους, οραματίστηκε τον ξεπεσμό τους και θρηνούσε την Ιερουσαλήμ της τότε εποχής. Γιατί εκείνη η Ιερουσαλήμ τον σταύρωσε. Θρηνώντας λοιπόν λέει: «Εκείνος που μας χάρισε την αναπνοή, δηλαδή ο Χριστός Κύριος, συνελήφθη στις βρώμικες παγίδες μας» (Θρήνοι. 4:20). Μήπως αυτά που λέω είναι δικά μου λόγια;-συνεχίζει ο σοφός Κύριλλος. Να ο προφήτης μαρτυρεί ότι ο Χριστός Κύριος συλλαμβάνεται από ανθρώπους. Πες μου όμως, προφήτη μου, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτού; Και εκείνος λέει: «είχαμε πει, ότι κάτω από τη σκιά αυτού θα ζήσουμε ανάμεσα στα έθνη» (Θρήνοι. 4:20). Υπαινίσσεται δηλαδή ότι στο εξής η χάρη του Χριστού δεν θα δίνεται στον Ισραηλιτικό λαό, αλλά στα έθνη»[12]. Ένα ακόμη δίδαγμά για τους νεοφώτιστους των ημερών μας είναι η οικουμενικότητα της θυσίας του Μεσσία, ο οποίος δεν σταυρώθηκε μόνο για τους Ιουδαίους ή τους Έλληνες, αλλά για όλα τα έθνη.

Παράλληλα, το βιβλίο των Ψαλμών βρίθει από χριστολογικές προφητείες, τις πιο αντιπροσωπευτικές από τις οποίες έχει σταχυολογήσει ο Άγιος για το γεγονός της θυσίας του Θεανθρώπου. «Ο Ιούδας ήταν ο προδότης, ο οποίος πήγε και στάθηκε απέναντί του, μιλώντας ειρηνικά, ενώ μέσα του προετοίμαζε πόλεμο. Λέγει λοιπόν γι’ αυτόν ο Ψαλμωδός «οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν» (Ψαλμ. 37:12) και ακόμη «ἠπαλύνθησαν οἱ λόγοι αὐτῶν ὑπέρ ἔλαιον, καὶ αὐτοί εἰσι βολίδες» (Ψαλμ. 54:22). Σε μετάφραση: «οι φίλοι μου και όσοι ήταν κοντά μου ήρθαν και στάθηκαν απέναντι μου» και «τα λόγια τους έγιναν απαλά, πιο πολύ και από το λάδι, και όμως ήταν αληθινά βέλη». «Χαίρε, Δάσκαλε», και παρέδωσε τον Δάσκαλό του σε θάνατο. Δεν σεβάστηκε την υπόμνηση εκείνου που του είπε «Ιούδα, με φίλημα παραδίδεις τον Υιό του ανθρώπου;» (Λκ. 22:48) Ήταν σαν να του έλεγε· θυμήσου το όνομά σου, διότι Ιούδας σημαίνει εξομολόγηση. Συμφώνησες, πήρες τα αργύρια, εξομολογήσου γρήγορα. Ακούστε ακόμα τον ψαλμωδό που προλέγει «Θεέ μου, μη περιφρονήσεις τη δοξολογία μου, επειδή ανοίχτηκε στόμα αμαρτωλού και στόμα δόλιου εναντίον μου. Μίλησαν εναντίον μου με γλώσσα δόλια, και με περικύκλωσαν με λόγια μίσους» (Ψαλμ. 108:13). Ότι ήταν παρόντες και μερικοί αρχιερείς και ότι οι φύλακες ήταν μπροστά στις πύλες της πόλεως το γνωρίζουμε, αλλά υπάρχει και ο ψαλμός που προλέγει την ώρα και τον τόπο της σύλληψής του Ιησού· «ἐπέστρεψαν εἰς ἑσπέρα, καἰ έλίμωξαν ὡς κύνες, καὶ ἐκύκλωσαν πόλιν» «γύρισαν-δηλαδή-το βράδυ, πεινασμένοι σαν σκυλιά, και κύκλωσαν την πόλη» (Ψαλμ. 58:7,15)»[13].

Συγκλονιστική, επίσης, είναι και η πρόρρηση του προφήτη Ζαχαρία για τα τριάντα αργύρια. «Καὶ ἔστησαν τὸν μισθόν μου τριάκοντα ἀργυρούς»[14] προκαλώντας τον Άγιο να αναφωνήσει: «Πόση αλήθεια προφητική ακρίβεια! Πόσο μεγάλη σύνεση αλάνθαστου Αγίου Πνεύματος! Διότι δεν είπε δέκα, ούτε είκοσι, αλλά τριάντα ακριβώς και όσα ήταν. Και συνεχίζει-πες όμως, προφήτη μου, και πού καταλήγει αυτό το τίμημα. Άραγε το κρατάει αυτός που το παίρνει, ή το επιστρέφει; Και μετά την επιστροφή, πού πηγαίνει; Λέει λοιπόν ο προφήτης «και έλαβαν τα τριάκοντα αργύρια και τα έβαλαν στο χωνευτήρι του ναού του Κυρίου» (Ζαχ. 11:13). Σύγκρινε τώρα την προφητεία με το Ευαγγέλιο, διότι λέγει, «μετανοιωμένος ο Ιούδας, έριξε τα αργύρια στον ναό και αναχώρησε» (Ματθ. 27:10)»[15].

Ο Λουκάς μας πληροφορεί ότι «έδεσαν τον Ιησού και τον οδήγησαν στην αυλή του αρχιερέα» (Λκ. 22:54) ενώ εκατοντάδες χρόνια πριν ο Ησαΐας γράφει: «Δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῶν ἐστι» (Ησ. 3:9-10)  και «αὑτός Κύριος εἰς κρίσιν ἢξει μετὰ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ μετὰ τῶν ἀρχόντων αὑτοῦ» (Ησ. 3:14) δηλαδή, «αυτός ο Κύριος θα έρθει για να κριθεί από τους πρεσβυτέρους και τους άρχοντες του λαού». Ας μελετήσουμε, αδελφοί, και τη συνέχεια, είναι ακόμα πιο συγκλονιστική. Ο Ιωάννης στο ευαγγέλιό του μας διηγείται ότι, όταν ο αρχιερέας άκουσε την αλήθεια, αγανάκτησε και ο κακός υπηρέτης του έδωσε ράπισμα και έφτυσαν το πρόσωπο του Θεανθρώπου[16] . Ο Ησαΐας είχε αναφέρει: «έδωσα και τα σαγόνια μου για να ραπιστούν, και δεν έστρεψα το πρόσωπό μου για να αποφύγω την ντροπή από τα φτυσίματα»[17]. Ο Μάρκος με τη σειρά του μας πληροφορεί πως ο Πιλάτος, αφού μαστίγωσε τον Ιησού, τον παρέδωσε για να σταυρωθεί[18] και ο Ησαΐας -ως πέμπτος ευαγγελιστής- είχε πει: «άφησα να μαστιγώσουν τα νώτα μου»[19].

Επιπροσθέτως, υπάρχουν και άλλες αναφορές που επιβεβαιώνουν τη θεϊκή και αλάνθαστη προέλευση των προφητειών. Οδηγήθηκε ο Κύριος δεμένος από τον Καϊάφα στον Πιλάτο. Άραγε κι αυτό έχει γραφεί; «Και αφού τον έδεσαν, τον οδήγησαν σαν δείγμα φιλίας στον βασιλιά Ιαρείμ»[20] προφητεύει ο Ησαΐας. Κάποιος όμως από εμάς μπορεί να παρατηρήσει ότι δεν ήταν βασιλιάς ο Πιλάτος. Πώς λοιπόν Τον έδεσαν και Τον έστειλαν σαν δείγμα φιλίας στον βασιλιά; Και όμως, επιβεβαιώνει ο Λουκάς, «όταν ο Πιλάτος άκουσε ότι αυτός καταγόταν από τη Γαλιλαία, τον έστειλε πίσω στον Ηρώδη, ο οποίος ήταν τότε βασιλιάς»[21] και παραβρισκόταν στα Ιεροσόλυμα. Αξιοπρόσεκτη είναι, στο σημείο αυτό, η ακρίβεια του προφήτη· λέει ότι έστειλε τον Ιησού σαν μέσο συμφιλίωσης. «Και έγιναν πράγματι φίλοι ο Πιλάτος και ο Ηρώδης την ημέρα εκείνη μεταξύ τους, ενώ πριν ήταν εχθροί»[22], σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά. Διότι – όπως ερμηνεύει ο Άγιος Κύριλλος- «έπρεπε, αυτός ο οποίος επρόκειτο να συμφιλιώσει τη γη και τον ουρανό, να συμφιλιώσει πρώτα τους ίδιους τους δικαστές Του»[23]. Από αυτήν την αξιοθαύμαστη προφητεία εκμαιεύουμε ένα όμορφο συμπέρασμα τόσο για την «Χριστιανική κοινωνία» όπου ζούμε όσο κυρίως για την πολύπαθη αφρικανική ήπειρο, η οποία μαστίζεται από διχόνοιες και εμφυλίους πολέμους. Αληθινός χριστιανός είναι αυτός που δεν προκαλεί διχόνοια, είναι ο άνθρωπος της ειρήνης, αυτός που χάνει το δίκιο του για την ωφέλεια του αδελφού του, όπως ακριβώς έπραξε ο Ιησούς. Εκείνος χωρίς να φταίει σε τίποτα -όντας αναμάρτητος- ανέβηκε στον σταυρό για τη σωτηρία όλων μας.

Τα «Ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν»[24] ανακαλούν στη μνήμη μας τα λόγια του Ιερεμία, ο οποίος μιλάει εξ ονόματος του Χριστού: «ο λαός μου έγινε για μένα σαν λιοντάρι μέσα στο δάσος, έβγαλε βρυχηθμούς εναντίον μου»[25].

Η στάση των στρατιωτών που περικύκλωσαν και περιγελούσαν τον Κύριο επιβεβαιώνει το ψαλμικό «με είδανε και κουνούσαν τα κεφάλια τους εναντίων μου»[26].

Αξίζει επιπλέον να εξετάσουμε και μερικές προτυπώσεις του Σταυρού στην Παλαιά Διαθήκη. «Τον τύπο αυτόν του Σταυρού προτύπωνε ο Μωυσής σταυρώνοντας το φίδι, ώστε, όποιος δαγκωνόταν από το ζωντανό φίδι, προσβλέποντας στο χάλκινο φίδι, να σώζεται πιστεύοντας (Αριθ. 21:9). Ε, λοιπόν – επισημαίνει ο αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων Κύριλλος -, το χάλκινο φίδι κρεμασμένο σώζει, και ο Υιός του Θεού, που έγινε και άνθρωπος, σταυρωμένος δεν σώζει; Ανέκαθεν η ζωή συνδέεται με το ξύλο. Στην εποχή του Νώε με την ξύλινη κιβωτό σώθηκε η ζωή. Την εποχή του Μωυσή πάλι η θάλασσα, βλέποντας τον τύπο της ράβδου, φοβήθηκε εκείνον που τη χτύπησε (Εξ. 14:21 και 27). Ώστε λοιπόν η ράβδος του Μωυσή έχει δύναμη, και ο Σταυρός του Σωτήρα δεν έχει;»[27].

Όμως, συγκλονιστικές προφητείες έχουμε και για τα γεγονότα της ώρας της σταυρώσεως. Σταυρώθηκε ο Κύριος σύμφωνα με την μαρτυρία του Μάρκου την τρίτη ώρα[28] και από την έκτη μέχρι την ενάτη έγινε σκοτάδι. Από την ενάτη και ύστερα ξαναέγινε φως[29]. Και ρωτάει ρητορικά ο Άγιος: «Είναι και αυτά γραμμένα; Και αναφέρει την προφητεία του Ζαχαρία: «εκείνη την ημέρα δεν θα υπάρχει φως» και ακόμα «εκείνη την ημέρα τη γνώριζε ο Κύριος, και δεν ήταν ούτε ημέρα ούτε νύχτα»[30]. Και επιμένει στο αποδεικτικό παραλήρημά του ο Άγιος Κύριλλος : «Αλλά ζητείς να μάθεις με σαφήνεια ποια ώρα χάθηκε ο ήλιος; Μήπως την Πέμπτη ώρα ή την ογδόη ή την δεκάτη; Πες, προφήτη μου, ακριβώς την ώρα στους απειθείς Ιουδαίους. Πότε έδυσε ο ήλιος; Λέγει λοιπόν ο προφήτης Αμώς∙ «θα συμβεί την ημέρα εκείνη, λέγει ο Κύριος και Θεός, ώστε να δύσει ο ήλιος το μεσημέρι (πράγματι από την έκτη ώρα έγινε σκοτάδι) (Ματθ. 27:45), και θα συσκοτισθεί στη γη το φως ενώ θα είναι ημέρα (Ζαχ. 14:7)». Ποια εποχή θα είναι αυτή, προφήτη μου, και ποια μέρα; «Και θα μεταβάλω τις γιορτές σας σε πένθος» (Αμώς 8:10), διότι η Σταύρωση έγινε κατά την περίοδο των αζύμων και τη γιορτή του Πάσχα. Και παρακάτω λέει∙ «και θα γίνει αυτός πρόσωπο αγαπητό που το πενθούν, και γι’ αυτούς που είναι μαζί του, θα είναι ημέρα οδύνης (Αμώς 8:10)». Διότι ήταν ημέρα αζύμων και γιορτή, κατά την οποία οι μεν γυναίκες τους θρηνολογούσαν και έκλαιγαν (Λκ. 23:27), ενώ οι Απόστολοι κρυμμένοι πονούσαν. Η προφητεία λοιπόν είναι άξια θαυμασμού»[31].

Ακόμη και για τον ιματισμό του Ιησού έχουμε επαληθευμένη προφητεία. Ο Ιωάννης μας πληροφορεί ότι οι στρατιώτες μοίρασαν το ιμάτιο, αφού το έσκισαν στα τέσσερα. Τον χιτώνα όμως δεν τον έσχισαν, διότι, αν σχιζόταν, δε θα χρησίμευε σε τίποτε, αλλά έγινε κλήρωση μεταξύ των στρατιωτών[32]. Εκπληρώνεται με αυτόν τον τρόπο το ρηθέν ψαλμικό: «διεμερίσαντο τὰ ἰμάτιά μου ἑαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἰματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον»[33].

«Γνωρίζουμε επίσης ότι όταν δικαζόταν από τον Πιλάτο φόρεσε κόκκινα, διότι λέει ο Ματθαίος «περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην» (Ματθ. 27:28). Άραγε και αυτό έχει γραφεί; Φανερώνει ο Ησαΐας: «Ποιος είναι αυτός που ήρθε από την Ιδουμαία; Από την πόλη Βοσόρρα με κόκκινα ενδύματα; Γιατί τα ρούχα σου είναι κόκκινα, και τα ενδύματά σου σαν να έρχεσαι από πατητήρι σταφυλιών;» Κι εκείνος απαντάει: «Όλη την ημέρα είχα απλωμένα τα χέρια μου προς λαό ανυπάκουο και ανυπότακτο» (Ησ. 63:1-2) [34].

Ολοκληρώνοντας, αδελφοί και αδελφές, σημειώνουμε την τελευταία προφητεία που αναδεικνύει το άκρο της κακοήθειας ημών των ανθρώπων, το έπακρο της αχαριστίας μας στο πρόσωπο του Ευεργέτη μας. «Διψώ» πρόφεραν τα Θεία χείλη προς τους σταυρωτές του κι αυτοί, αντί να σεβαστούν την ευεργετική Του παρουσία πάνω στην γη ή τουλάχιστον τον ανθρώπινο δυσβάσταχτο πόνο θανάτου που ένοιωθε, Τον πότισαν όξος. Ναι, είναι αλήθεια πως προφητεύεται και αυτό από τον Ψαλμωδό, ο οποίος αναφέρει «Καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμα μου χολήν, καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισαν ὄξος»[35].

Αδελφέ χριστιανέ, συμβουλεύει ο Άγιος, «λάβε τα όπλα εναντίον των εχθρών για να υπερασπιστείς αυτόν εδώ τον Σταυρό. Κάνε τρόπαιο την πίστη του Σταυρού εναντίον αυτών που αντιλέγουν. Και όταν πρόκειται να συζητήσεις για τον Σταυρό του Χριστού με απίστους, πριν αρχίσεις σχημάτισε με το χέρι σου το σημείο του Σταυρού του Χριστού προς το μέρος τους, και θα αποστομωθεί όποιος αντιλέγει. Μη ντραπείς να ομολογήσεις τον Σταυρό. Διότι ακόμα και οι άγγελοι καυχώνται λέγοντας «ξέρουμε ποιον ζητάτε τον Ιησού τον εσταυρωμένο (Ματθ. 28, 5). Άραγε, άγγελε, δεν μπορείς να πεις, ξέρω ποιον ζητάτε τον δικό μου τον Δεσπότη; Αλλ’ εγώ, λέει με παρρησία, γνωρίζω τον Εσταυρωμένο. Διότι ο Σταυρός είναι δόξα και όχι ατιμία»[36].

«Εμείς όμως ας επανέλθουμε στην απόδειξη που λάβαμε από τις προφητικές αποδείξεις. Σταυρώθηκε ο Κύριος, ακούσαμε όλες τις μαρτυρίες. Βλέπουμε τον τόπο του Γολγοθά. Αναπέμπουμε επαίνους συμφωνώντας. Ας προσέχουμε μήπως σε περίοδο διωγμών τον αρνηθούμε. Να μην ευφραινόμαστε μόνο για τον Σταυρό σε καιρό ειρήνης, αλλά και σε περίοδο διωγμών να έχουμε την ίδια πίστη. Να μην είμαστε φίλοι του Χριστού τον καιρό της ειρήνης, και να γινόμαστε εχθροί σε περίοδο πολέμου. Τώρα λαμβάνουμε συγχώρεση των αμαρτημάτων μας και τα χαρίσματα της πνευματικής δωρεάς του βασιλιά. Όταν έρθει πόλεμος αγωνίσου γενναία για τον βασιλιά σου. Ο αναμάρτητος Ιησούς σταυρώθηκε για σένα, αδελφέ και αδελφή μου, και εσύ δεν σταυρώνεσαι για αυτόν που σταυρώθηκε για χάρη σου;»[37].

Βαπτισμένοι, νεοφώτιστοι και κατηχούμενοι, ας αγωνιστούμε εναντίον των παθών μας ως ανταπόδοση στη σταυρική θυσία του Θεανθρώπου. Ποθείς, αδελφέ μου, την ηδονή; Κοίταξε τον πόνο του Σταυρού. Ποθείς την φιλοδοξία; Πρόσεξε την ταπείνωση του Σταυρού. Ποθείς την αφθονία των χρημάτων; Δες τη φτώχεια του Σταυρού. Ποθείς την ιεραποστολή; Ανέβα πάνω στον Σταυρό που οδηγεί αναμφίβολα στον πλούτο της Αναστάσεως!

Αμήν.

[1] Μελετίου Μητροπολίτου, Τι είναι ο Χριστός, εκδ.«Ι.Μ.Νικοπόλεως», Πρέβεζα 1999.
[2] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις τον Ησαΐαν, Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκη 1983, 8, 442-446.
[3] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σσ. 11-13.
[4] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 13.
[5] Α΄ Κορ. 1, 18-23.
[6] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 15.
[7] Ησ. 53, 9.
[8] Λκ. 23, 14.
[9] Ματθ. 27, 24.
[10] Λκ. 23, 41.
[11] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 19.
[12] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 21.
[13] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σσ. 25-27.
[14] Ζαχ. 11,12.
[15] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 27.
[16] Ιω. 18,22.
[17] Ησ. 50,6.
[18] Μαρκ. 15,15.
[19] Ησ. 52, 6.
[20] Ωσηέ. 10, 7.
[21] Λκ. 6, 7.
[22] Λκ. 23, 12.
[23] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 33.
[24] Ιω. 19, 15.
[25] Ιερ. 12, 18.
[26] Ψαλμ. 108, 25.
[27] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σσ. 39-41.
[28] Μαρκ. 15, 25.
[29] Ματθ. 27, 45.
[30] Ζαχ.14, 7.
[31] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σσ. 47-49.
[32] Ιω. 19, 23-24.
[33] Ψαλμ. 21, 14.
[34] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 49.
[35] Ψαλμ. 68, 22.
[36] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 43.
[37] Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, έκδ.«Το Βυζάντιον», τ. 2, Θεσσαλονίκη 1994, σσ. 43-45.