Προσπαθώ εδώ και καιρό να σας γράψω, αλλά οι βιοτικές µέριµνες µε κρατούν µακριά από τα χαρτιά και τα µολύβια, και όταν µιλάµε για βιοτικές µέριµνες, εννοούµε τον κόπο και τον καθηµερινό αγώνα για να κρατηθεί ζωντανή η Επισκοπή και το ιεραποστολικό έργο.
Πέρα από τις ανεγέρσεις ναών, σχολείων και ιατρείων, υπάρχουν και τα λειτουργικά µας έξοδα, που και αυτά πρέπει να καλυφθούν. Αν ήµουν µόνος µου, δε θα µε ένοιαζε. Έχω όµως και τους ιερείς και τα παιδάκια, που έχουµε κοντά µας: δύο ελληνοαφρικανάκια από Έλληνα πατέρα και Αφρικανή µητέρα. Πέθαναν και οι δύο γονείς και τα αναλάβαμε εμείς.
Είναι πολλά αυτά που πρέπει να φροντίσουμε: τους ιερείς, τα ράσα τους, τις οικογένειές τους, τις υποτροφίες που δίνουµε, τα συσσίτια, την ιατρική µέριµνα πολλών παιδιών και γηραιών ανθρώπων.
Οι συνθήκες στις χώρες της επισκοπής μας δεν είναι καλές. Στο Μπουρούντι, υπάρχει πολιτική αναταραχή, δεν υπάρχουν τηλέφωνα και τα πάντα έχουν αυξήσεις της τάξεως του 200%. Πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν µπορούν να βρουν φιάλες ούτε κάρβουνα, για να µαγειρέψουν. Απόλυτο χάος!
Είµαι εδώ λίγες µέρες και η απογοήτευση, ο φόβος για το αύριο είναι ζωγραφισµένος στα πρόσωπα µικρών και µεγάλων, που καταφθάνουν συνέχεια στα ιεραποστολικά κέντρα και ζητούν βοήθεια. Η οδηγία που δίνω στους ιερείς και τους συνεργάτες της Ιεραποστολής είναι να είναι συγκρατηµένοι και να προωθούν µόνο ιατρικές περιπτώσεις παιδιών που έχουν µεγάλη ανάγκη, γιατί οι οικονοµικές µας δυνατότητες είναι περιορισµένες και δεν ξέρω πόσο θα αντέξουµε µε αυτές τις αυξήσεις και αυτή την κατάσταση.
Ήθελα πολύ να σας γράψω για τη Ρουάντα, όπου υπάρχει σοβαρό πρόβληµα στα σύνορα µε το Κονγκό και ένας πόλεµος µεταξύ ανταρτών και στρατού είναι σε πλήρη εξέλιξη. Προτίµησα, όμως να µοιραστώ µαζί σας αυτές τις δύσκολες ιεραποστολικές υποθέσεις που όλοι µας ζούμε στην αφρικανική γη. Το Μπουρούντι είναι η πιο δύσκολη χώρα και προσπαθούµε σε αυτή την πιο δύσκολη για την Ελλάδα περίοδο να αναπτύξουµε το ιεραποστολικό, κοινωνικό, ανθρωπιστικό έργο, το οποίο μάς ανέθεσε ο σεπτός Προκαθήµενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας.
Ποιος ξέρει όµως τα σχέδια του Θεού; Εµείς προσευχόµαστε:
«Τὰ τῶν χειρῶν ἡµῶν ἔργα πρὸς τὸ σὸν κατεύθυνον θέληµα, καὶ πράττειν ἡµᾶς τὰ σοὶ εὐάρεστα καὶ φίλα εὐόδωσον, ἵνα καὶ διὰ τῶν ἀναξίων ἡµῶν δοξάζηταί σου τὸ πανάγιον ὄνοµα…»
Ο Μπουρούντι & Ρουάντας Σάββας
