π. Πολύκαρπος Διαμαντόπουλος

Ὅταν οἱ Γαδαρηνοί ἔτρεχαν ἔντρομοι νὰ δοῦν το γεγονός τῆς θεραπείας τοῦ διαμονιζομένου ἀδελφοῦ τους ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, δὲν περίμεναν μάλλον ποτέ, ὅτι θὰ βρίσκονταν

Μέσα στὰ ὅρια τῆς νεοσύστατης Ἐπισκοπῆς τοῦ Κισανγκάνι, στὸ ἄλλως ἐπονομαζόμενο Ἄνω Ζαΐρ (Κονγκό) ἢ περιφέρεια τοῦ Στάνλεϊβιλ, στὰ Ἀνατολικὰ σύνορα τοῦ Κονγκό μὲ τὴν

«Eἰ ὁπλίζῃ ποτὲ κατά τινος πάθους τοῦ οἵου δήποτε, ταύτην (τὴν ταπεινοφροσύνην) σύμμαχον ἐπίσπασαι· Ἐπὶ ἀσπίδα γὰρ καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσεται, καὶ καταπατήσει λέοντα καὶ δράκοντα·

«Οὕτως λέγει Κύριος· ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; καὶ ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;  πάντα

«Στερέωσον Κύριε τὴν Ἐκκλησίαν, ἣν ἐκτήσω τῷ τιμίῳ σου αἵματι». Ὁ κάθε ἕνας μας θὰ μποροῦσε νὰ συμφωνήσει ὅτι ἡ θεμελίωση ἑνὸς ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι

«Ὥστε, τέκνα, μὴ ἐκκακῶμεν, μηδὲ νομίζωμεν χρονίζειν, ἢ μέγα τι ποιεῖν. Οὐ γὰρ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς

«Ἀδελφοί μου ἑορτάζουμε γιὰ πρώτη φορὰ μαζί. Σὲ αὐτὸν τὸν τόπο ὅπου μὲ ἔφερε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ σεπτὴ ἐντολὴ τοῦ Πατριάρχου μας,

Πολλοὶ ρωτοῦν πολλὲς φορές, ποιὸ μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ μεγαλύτερο προσὸν ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει κάποιος γιὰ νὰ κάνει Ἱεραποστολή. Καὶ ὅλοι μας ἀγωνιζόμαστε

Η Εκκλησία είναι ο φυσικός χώρος της αγάπης και τής ειρήνης. Και είναι θαυμάσιο να βιώνεται έτσι και μόνον έτσι ο Οίκος αυτός του Θεού.

Ὅπου διακονεῖ κανεὶς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, ἐκεῖ βρίσκει τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀνάπαυσή του. Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος καὶ τὸ κριτήριο. Ἡ εἰδοποιὸς