π. Πολύκαρπος Αγιαννανίτης

«Οὕτως λέγει Κύριος· ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; καὶ ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;  πάντα

«Στερέωσον Κύριε τὴν Ἐκκλησίαν, ἣν ἐκτήσω τῷ τιμίῳ σου αἵματι». Ὁ κάθε ἕνας μας θὰ μποροῦσε νὰ συμφωνήσει ὅτι ἡ θεμελίωση ἑνὸς ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι

«Ὥστε, τέκνα, μὴ ἐκκακῶμεν, μηδὲ νομίζωμεν χρονίζειν, ἢ μέγα τι ποιεῖν. Οὐ γὰρ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς

«Ἀδελφοί μου ἑορτάζουμε γιὰ πρώτη φορὰ μαζί. Σὲ αὐτὸν τὸν τόπο ὅπου μὲ ἔφερε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ σεπτὴ ἐντολὴ τοῦ Πατριάρχου μας,

Πολλοὶ ρωτοῦν πολλὲς φορές, ποιὸ μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ μεγαλύτερο προσὸν ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει κάποιος γιὰ νὰ κάνει Ἱεραποστολή. Καὶ ὅλοι μας ἀγωνιζόμαστε

Η Εκκλησία είναι ο φυσικός χώρος της αγάπης και τής ειρήνης. Και είναι θαυμάσιο να βιώνεται έτσι και μόνον έτσι ο Οίκος αυτός του Θεού.

Ὅπου διακονεῖ κανεὶς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, ἐκεῖ βρίσκει τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀνάπαυσή του. Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος καὶ τὸ κριτήριο. Ἡ εἰδοποιὸς

Αυτό είναι το θαύμα της Πίστεως. Δύο κόσμοι ξένοι. Δύο κόσμοι τόσο μακρινοί. Κι όμως ενωμένοι κάτω από τη σκέπη της Αγάπης του Θεού. Μαρτυρούν και ομολογούν καθημερινά το θαύμα της ζωντανής μας Πίστεως. Εδώ στον Άθωνα. Εδώ στην Ιεραποστολή…

Ήλθα αποβραδίς στην αγαπημένη πόλη Sakaraha του Toulear. Ήλθα, αν και εχθές ο πυρετός και η εξάντληση από την εδώ και 2 μήνες πια ασθένεια,

Το θέαμα, που αντίκρισα μπροστά μου, ήταν τραγικό: ένα βρέφος 8 μηνών με γερασμένο δέρμα σαν 70 χρονών. Μαλακό και ζαρωμένο. Ρώτησα τον πατέρα τι τρώει το παιδί και μου απάντησε κυρίως ρύζι. Αραιά τού δίνει και μια μοναχή καθολική γάλα. Τους είπα ότι το παιδί χρειάζεται οπωσδήποτε γάλα. Το απόγευμα πήγα και του αγόρασα από ένα φαρμακείο ειδικό γάλα για βρέφη…