Η τελευταία προτροπή του Κυρίου μας προς τους μαθητές Του και κατ’ επέκταση προς όλους εμάς, η Ιεραποστολή, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Αντίθετα, οφείλει να στριφογυρίζει στο νου, να διαμορφώνει τον χαρακτήρα, να ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς μας, να οδηγεί τα βήματά μας και να κατευθύνει την ζωή μας…
Η γέννηση του Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου μάς υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά ότι ήλθε στη γη σαν ο φτωχότερος των ανθρώπων αν και έμελλε να γίνει ο Βασιλέας και Κυβερνήτης του ορατού και αόρατου κόσμου…
Η αγάπη για τη σωτηρία των ψυχών αλλά και των σωμάτων δεν αφήνει περιθώρια και ευκαιρίες να χαθούν, αψηφώντας κόπο, χρόνο αλλά και χρήμα, προκειμένου να σωθεί έστω και μία ψυχή. Ο αδελφός μας, ό,τι κι αν είναι, δεν παύει να είναι ο ίδιος ο Χριστός κι εμείς πρέπει να είμαστε στη θέση του καλού Σαμαρείτου…
Κοντά στις χαρές έρχονται και οι λύπες. Φτωχοί άνθρωποι οι ιθαγενείς, περιμένουν από τη Μητέρα Εκκλησία τα πάντα. Δεν είναι συνηθισμένοι να συμβάλλουν και αυτοί στην αντιμετώπιση των αναγκών και την επίλυση των προβλημάτων. Είναι ανεξίκακοι και πάντα χαμογελαστοί…
Εδώ και μερικά χρόνια, φιλοξενούμε 15 παιδιά στο σπίτι μας, που πηγαίνουν στο σχολείο και χρειάζονται χρήματα για τα ναύλα, τα δίδακτρα και το φαγητό τους. Έτσι, ζητούμε και τις προσευχές σας, ώστε τα παιδιά αυτά να συνεχίσουν τις σπουδές τους και φέτος χωρίς εμπόδια…
Καθημερινά αντιμετωπίζω και το μεγάλο πρόβλημα συσσιτίων για τους ελάχιστους αδελφούς μας. Μεταξύ αυτών υπάρχουν τυφλοί, ανάπηροι, παιδιά, ηλικιωμένοι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πιεστικές ανάγκες επιβίωσης…
