Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τὸ διαρκὲς θαῦμα ποὺ βιώνουμε στὴν Ἀφρικὴ εἶναι ἡ ἔντονη παρουσία τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων σὲ κάθε μας βῆμα. Ὅταν ὅλα φαίνοται δύσκολα καὶ ἀπαράκλητα, ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἀνοίγει δρόμους ἐκεῖ ποὺ προηγουμένως δὲν ὑπῆρχαν. Μόνος του ὁ Θεὸς ἀναδεικνύει «μονοπάτια» γιὰ τὴν ἐξέλιξη τοῦ ἔργου καὶ ἐμεῖς ταπεινοὶ διακονητές ἀκολουθοῦμε θαυμάζοντας τὶς μεγάλες δρασκελιές τοῦ Κυρίου.
Ἕνα τέτοιο μονοπάτι ἄνοιξε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ στὴν Ἐπισκοπή μας. Ἕνα μονοπάτι ποὺ ὁδηγοῦσε σὲ κάποιο ξεχασμένο χωριό, ἐδῶ στὶς ἐσχατιές τῆς Τανζανίας, σὲ μιὰ ἄκρη τῆς περιφέρειας Ἰρίγκα. Τὸ Μκόμπε εἶναι ἕνα φτωχὸ χωριὸ φυτεμένο στὴν καρδιὰ τοῦ πυκνοῦ ἀφρικανικοῦ δάσους, στοὺς πρόποδες ἑνὸς βουνοῦ, ποὺ οἱ γρανιτένιοι βράχοι του ὑψώνονται ἀπότομα μετὰ τὰ τελευταία σπίτια προσκαλώντας τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀτενίσουν πρὸς τὸν οὐρανό. Οἱ κάτοικοί του ἀσπάστηκαν ὁμαδικὰ τὴν Ὀρθοδοξία και ἔλαβαν τὸ Ἅγιο Βάπτισμα στὸ Ἱεραποστολικό μας Κέντρο.
Ἀνταποκρινόμενοι στὴν εὐγενικὴ πρόσκλησή τους μεταβήκαμε στὸ χωριό τους, στὶς 19 Σεπτεμβρίου 2021, τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γιὰ νὰ τελέσουμε τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγοῦσε σὲ αὐτὸ ἦταν δύσβατος περνώντας μέσα ἀπὸ ποτάμια καὶ ἀπότομους βράχους. Στὸ χωριὸ αὐτὸ μεταβαίνει τακτικά, παρ’ ὅλες τὶς δυσκολίες, ἕνας ταπεινὸς λευίτης, ὁ πατὴρ Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τὴν πρεσβυτέρα του Upendo, ποὺ σημαίνει Ἀγάπη, ὀργώνουν τὴν περιοχὴ σπέρνοντας τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.
Προσεγγίζοντας τὰ πρῶτα σπίτια ψάχναμε νὰ βροῦμε τὸν χῶρο ὅπου μᾶς περίμεναν οἱ κάτοικοι, ὥσπου ξαφνικὰ σὲ μιὰ στροφὴ τοῦ δρόμου ἀντικρίσαμε τὴν ταπεινὴ Ἐκκλησία τους καμωμένη ἀπὸ ξύλα καὶ ἄχυρα. Σὲ αὐτὸ τὸ ἀχυρένιο «παλατάκι» κατῆλθε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, καθαγίασε τὰ Τίμια Δῶρα καὶ φώλιασε στὶς ταπεινὲς ψυχές τῶν νεοφώτιστων. Τὰ μικρὰ παιδιὰ μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστοὺς ψάλλανε τοὺς ὕμνους μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά τους δημιουργώντας μιὰ κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα, ἐνῶ μερικοὶ παρακολουθοῦσαν τὴ Θεία Λειτουργία ἀπὸ τὰ μικρὰ ἀνοίγματα τῆς ἀχυροκαλύβας. Μοναδικὲς στιγμὲς ποὺ μόνο στὴν Ἀφρικὴ μπορεὶ νὰ ζήσει κανείς.
Οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ αὐτοῦ, πρὶν γνωρίσουν τὴν Ὀρθοδοξία, ἦταν παγανιστές. Ἀκολουθοῦσαν τὶς ἀρχαῖες ἀφρικάνικες θρησκεῖες μὲ ἔντονα στοιχεῖα τῆς παραδοσιακῆς μαγείας. Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωακεὶμ τοῦ Πάνυ, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ποὺ πρὶν λίγες ἡμέρες ἑορτάσαμε, τοὺς ὁμιλήσαμε γιὰ τὴ δύναμη καὶ τὴ χάρη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἅγιος Ἰωακεὶμ ἐπετέλεσε τεράστια θαύματα. Πῶς μετακίνησε ὁλόκληρο βουνό καὶ πῶς παρέμεινε ἀβλαβής, ὅταν κάποιος μάγος τῆς Ἀλεξάνδρειας τοῦ ἔδωσε νὰ πιεῖ ἕνα ποτήρι γεμάτο μὲ δηλητήριο.
Μετὰ τὴν ἀπόλυση καὶ τὸ κήρυγμα παρατέθηκε γεῦμα πρὸς ὅλους τοὺς πιστούς. Παραβρεθήκαμε στὸ ὑπαίθριο γεῦμα, κάτω ἀπὸ τὴ σκιὰ τῶν αἰωνόβιων δένδρων καὶ μαζὶ μὲ τὴν ὑλικὴ τροφή γευθήκαμε καὶ τὴ χαρὰ τῆς συναναστροφῆς μὲ τοὺς ταπεινοὺς κατοίκους τοῦ Μκόμπε. Μετὰ τὸ γεῦμα μᾶς ξενάγησαν στὸ χωριό τους ποὺ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ λόγῳ τῆς πολύμηνης ξηρασίας εἶναι κατάξερο. Ἐμφανὴς εἶναι καὶ ἡ ἔλλειψη νεροῦ στὸ χωριό, ἀφοῦ ἀναγκάζονται νὰ τὸ μεταφέρουν μικρὰ παιδάκια καὶ γυναῖκες μὲ πλαστικὰ δοχεῖα πάνω στὸ κεφάλι τους, ἀπὸ τὸ ρέμα ποὺ ἀργοκυλάει πίσω ἀπὸ τὰ μεγάλα βράχια. Συγκινητικὴ ἦταν ἡ στιγμή, ὅταν μᾶς ὑπέδειξαν τὸ οἰκόπεδο στὸ ὁποῖο ἐπιθυμοῦν νὰ κτιστεῖ ὁ δικός τους Ναός.
Ἀργὰ τὸ βράδυ μετὰ τὴν ἐπιστροφή μας στὸ Ἱεραποστολικό Κέντρο στὸ Κινταμάλι, ὁμιλήσαμε τηλεφωνικῶς μὲ τὸν ἀδελφό μας κ. Νόστη Ψαρρᾶ, κάνοντάς τον κοινωνὸ στὴν μεγάλη πνευματικὴ μας χαρὰ ποὺ λειτουργήσαμε σὲ μιὰ ἀχυρένια «πρωτοχριστιανική» καλυβούλα, κι αὐτὸς ἀμέσως, καθὼς παρακολουθεῖ τὶς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας μὲ τὴν ἄγρυπνη ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον του, φρόντισε καὶ μέσα σὲ τρεῖς ἡμέρες μᾶς πληροφόρησε ὅτι βρέθηκε δωρήτρια γιὰ τὸν Ναὸ τοῦ Μκόμπε, τὸν ὁποῖο θὰ τὸν ἀφιερώσουμε στὸν Ἅγιο Παρθένιο Ἐπίσκοπο Λαμψάκου, τὸν ἱατρὸ τοῦ πάθους τοῦ καρκίνου.
Ἀδελφοί μου ἀγαπημένοι, αὐτὴ τὴ χαρὰ καὶ τὴ συγκίνηση, ποὺ βιώνει κανεὶς στὴν Ἀφρική, δὲν μποροῦν νὰ σοῦ τὴ χαρίσουν οἱ μεγαλύτερες χαρὲς τῆς «ἄνετης» ζωῆς τοῦ σύγχρονου κόσμου. Εἶναι ἀδιαπραγμάτευτη ἀλήθεια πὼς χωρὶς τὴ δική σας βοήθεια δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ πραγματοποιήσουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ἔργα ποὺ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ἔλαβαν χώρα στὴ φτωχικὴ Ἐπισκοπή μας. Ὅλη ἡ μεγάλη οἰκογένεια τῆς Ἀδελφότητας Ὀρθοδόξου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς, ἀπὸ τὸν φίλτατο Πρόεδρό της κ. Χαράλαμπο Μεταλλίδη, Ἄρχοντα Ὀρφανοτρόφο τοῦ Πατριαρχείου μας, τὸν ἄγρυπνο φύλακα φρουρό μας καὶ ποιητὴν τῆς Ἱεραποστολῆς κ. Νόστη Ψαρρᾶ, τὸν ἁγιογράφο φίλτατο τέως Πρόεδρον κ. Δημήτριο Σωτῆρχο, ὁ ὁποῖος μᾶς ἁγιογραφεῖ ὅλες τὶς θαυμάσιες εἰκόνες γιὰ τοὺς Ναούς μας, ἀλλὰ καὶ ὅλοι ἐσεῖς οἱ ἀνώνυμοι συνδρομητὲς καὶ δωρητές μας ἔχουμε γίνει μιὰ νοητὴ μεγάλη γέφυρα ποὺ μεταφέρει ἀπὸ τὴν πατρίδα μας τὴν Εὐαγγελικὴ ἀγάπη στὴν καρδιὰ τῆς Ἀφρικῆς.
Κλείνοντας ἐπιθυμοῦμε νὰ σᾶς ἐκφράσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη τῆς καρδιᾶς μας γιὰ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη σας καὶ γιὰ τὶς προσευχὲς σας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ συμπαράστασή σας, πράγματα ποὺ ἴσως στὴν Ἑλλάδα ἀκούγονται σὰν κοινότυπες κουβέντες, ἀλλὰ ποὺ ἐδῶ μετατρέπονται σὲ φιλανθρωπία, γίνονται ροῦχα στοὺς γυμνούς, τροφὴ στοὺς πεινασμένους, παπούτσια στοὺς ξυπόλητους, παρηγοριὰ καὶ φάρμακα στοὺς ἀναγκεμένους.
Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εὔχομαι νὰ εἶναι πάντα μαζί σας!
† Ὁ Ἀρούσας Ἀγαθόνικος
