Author: Κωνσταντίνος Μεταλλίδης

Μετά την τελευταία και καθοριστική για όλη την ανθρωπότητα εντολή του Ιησού, λίγο πριν την Ανάληψή Του, προς τους μαθητές του: «πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει», ο απόστολος Ανδρέας, ο πρωτόκλητος, κλήθηκε να φωτίσει με το ανεπανάληπτο, απερίγραπτο και πάντα επίκαιρο φως του Ευαγγελίου τη Βιθυνία, τις περιοχές γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα, το Βυζάντιο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και την Πελοπόννησο…

Είναι αλήθεια πως η συγγραφή των Πράξεων των Αποστόλων που άφησε ο Άγιος Λουκάς ως κληρονομιά στους χριστιανούς και κυρίως στους ιεραποστολικά αγωνιζόμενους ανθρώπους είναι πολύτιμη. Δεν μας πληροφορεί ιστορικά μόνο για την διάδοση του Ευαγγελίου η οποία συντελέστηκε με κάθε -κατά Θεόν επιτρεπτό- τρόπο και κόστος από τους Αποστόλους, αλλά καθιστά τις «Πράξεις των Αποστόλων» πρότυπο και εγχειρίδιο ιεραποστολής σε όλους εμάς που λίγο ή πολύ δραστηριοποιούμαστε σ’ αυτήν την διακονία…

Τον προφήτη Ιωνά – του οποίου το όνομα σημαίνει «περιστερά» – τον συναντάμε στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, όχι ως συγγραφέα του βιβλίου αλλά ως πρωταγωνιστή του. ‘Ήταν υιός του Αμαθί και έζησε στο α΄ μισό του 8ου αιώνα, εποχή που η Νινευή βρισκόταν σε ακμή, γι’ αυτό άλλωστε και συγκαταλέγεται μεταξύ των αρχαιότερων…

Το δρόμο αλλά και τον τρόπο για την ανάσταση -τόσο κυρίως την πνευματική αλλά και την οικονομική και την πολιτισμική- μιας χώρας «τριτοκοσμικής» έδειξε ο Άγιος Κοσμάς ο Ισαπόστολος…

Ο Βλαδίμηρος δεν αναπαυόταν στα είδωλα, στους φόνους ισχύος που διέπραττε και στις αισχρότητες στις οποίες ξέπεφτε με τις εκατοντάδες παλλακίδες που είχε, όπως άλλωστε δεν αναπαύεται στην ζωή της αμαρτίας ο άνθρωπος που γνωρίζει το νόμο του Θεού. Τον βασάνιζε, με την καλή έννοια, η αλήθεια που του δίδαξε η γιαγιά του! Από την άλλη πλευρά, ήθελε, ως ελεύθερο πνεύμα που ήταν, να εξετάσει και να μάθει για τις θρησκείες των γειτονικών χωρών της αυτοκρατορίας του…

Με αυτόν τον πύρινο τρόπο, έπεφταν όλα τα εθνικιστικά και γλωσσικά φράγματα και διακηρυσσόταν ότι ο ορίζοντας του χριστιανικού κηρύγματος δεν ήταν η Ιουδαία, αλλά ο κόσμος ολόκληρος. Το γεγονός της Πεντηκοστής αποκαλύπτει με μεγαλειώδη τρόπο τον οικουμενικό χαρακτήρα της Εκκλησίας…

Παρ’ όλο, όμως που  φαινομενικά το έργο τους απέτυχε, η ιστορία έδειξε στη συνέχεια πως ο Κύριος το ευλόγησε, δωρίζοντας στην Εκκλησία Του καρπούς πνευματικούς μέσω των μαθητών του Κυρίλλου και του Μεθοδίου, οι οποίοι όπου κι αν βρέθηκαν κήρυξαν με φλογερό ζήλο το ευαγγέλιο…

Στην Αλάσκα ο Ιωάννης ανακάλυψε «ψήγματα» χριστιανών, βαπτισμένων μεν, αλλά εγκαταλελειμμένων για δεκαετίες από την επίσημη εκκλησία. Αμέσως, άρχισε την ιεραποστολική του δράση αξιοποιώντας ένα ερειπωμένο εκκλησάκι. Ανοικοδόμησε ναούς, δημιούργησε υπηρεσίες της ιεραποστολής, νοσοκομεία και σχολεία.

Η Αγία Φωτεινή συνέχισε το ιεραποστολικό της έργο στην Καρθαγένη της Αφρικής, μέχρι που ο Νέρωνας ενημερώθηκε για την πίστη της. Έτσι οδηγήθηκε στην Ιταλία και πιέστηκε, με διαφόρους βασανιστικούς τρόπους από τον αυτοκράτορα, να αρνηθεί την πίστη της. Σε κάθε όμως δοκιμασία οι θαυματουργικές ενέργειες του Θεού την καθιστούσαν  υγιή. Τέλος, μετά από πολλά βασανιστήρια, παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο μέσα στην φυλακή για να τον ξανασυναντήσει στην αιωνιότητα…