«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν…»
Tο παρόν άρθρο δεν είναι μία απλή ενημέρωση για την ιεραποστολική δραστηριότητα της Ορθοδοξίας στα εδάφη της Κολομβίας και Βενεζουέλας, αλλά ένα μήνυμα για τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Πίστης σε έναν δυτικό κόσμο που ψάχνει απάντηση για τη δική του πνευματική ζωή. Εξάλλου το μήνυμα του Ευαγγελίου δόθηκε για κάθε άνθρωπο επάνω στην γη και αυτό έγινε με ελληνικούς τρόπους, όρους και ερμηνεία που φέρνει στο προσκήνιο την ιεραποστολική κλήση της Μίας Αποστολικής Εκκλησίας. Ορισμένοι φοβούνται ότι θα μπερδέψουμε την Ιεραποστολή με τον προσηλυτισμό, άλλα η αλήθεια είναι ότι πριν να φτάσει επίσημα η Ορθόδοξη Εκκλησία στα δικά μας μέρη, ήμασταν ήδη πολύ αυτοί που ψάχναμε την ορθή πιστή και λατρεία, και σήμερα αυτός ο αριθμός πολλαπλασιάζεται ασταμάτητα. Η Ορθοδοξία, που με τον καλύτερο και αυθεντικό τρόπο ζωής έχουν κληρονομήσει οι Ορθόδοξοι Έλληνες σε όλη την ανθρωπότητα, χωρίς την ελληνική προσφορά θα ήταν περιορισμένη στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Οφείλουν οι Έλληνες όμως να μην ξεχνάνε την ευθύνη τους για τη διάσωση του Ευαγγελίου ως φύλακες της Αγίας Παράδοσης και της ζωντανής αποκάλυψης του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία. Όταν ένας άνθρωπος γίνεται Ορθόδοξος, αυτός που τον καθοδήγησε ή τον βοήθησε γίνεται ένας νέος Απόστολος Παύλος και γράφεται στη Βίβλο της Ζωής ως μέγας ευεργέτης του πλησίον του και μέγας είναι ο μισθός του από τον επουράνιο Πατερά.
Όσον αφορά την Ιεραποστολή στην δική μας επαρχία, σας ενημερώνω πως προχωράμε στην ολοκλήρωση της κατασκευής του Ι. Ναού του Τιμίου Προδρόμου στα σύνορα Κολομβίας και Βενεζουέλας, αλλά ακόμα μας λείπουν πόρτες, περίφραξη και άλλες οικοδομικές λεπτομέρειες που πρέπει να υλοποιήσουμε για να είναι τέλειος ο ναός, κτισμένος μάλιστα με νησιωτικό ρυθμό, σε μπλε και άσπρο χρώμα για να μας θυμίζει την ευλογημένη Ελληνική σημαία της πατρίδας που είναι πηγή του πολιτισμού, σοφίας και της εν Χριστώ Αλήθειας.
Νέες ενορίες έχουν ανοίξει και καινούριες παροικίες ανθρώπων σε διάφορα μέρη της επαρχίας μας αναζητούν να εισέλθουν στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Πίστης. Αυτό όμως συνεπάγεται ανάγκη για ναούς, λειτουργικά σκευή, κατηχητικά κείμενα στα ισπανικά και ούτω καθεξής, όπως και ποιμαντική επισκοπική παρουσία που μας αναγκάζει να κάνουμε μεγάλα ταξίδια και πολλά έξοδα λόγω αποστάσεων.
Οι βροχές επίσης έφεραν δυστυχία και σκορπίζουν φτώχεια και μιζέρια σε οικογένειες που χάσανε τα πάντα και δεν έχουν άλλη βοήθεια πάρα μόνο της Εκκλησίας. Για αυτό και μαζί με το έργο που τελούμε για να κρατήσουμε τον ελληνισμό σε διαφορά μέρη της Κολομβίας και Βενεζουέλας και την ποιμαντική και λειτουργική φροντίδα των νεοφώτιστων, τελούμε και φιλανθρωπικό ιεραποστολικό έργο, όπως αναφέρεται στη διδασκαλία του Χριστού: «Ελάτε, οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία, που είναι ετοιμασμένη για σας από τη δημιουργία του κόσμου. Επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω. Δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε. Γυμνός ήμουν, και με ντύσατε. Ασθένησα, και με επισκεφθήκατε. Σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα…»
Πολλές φορές ακούω ορισμένους αδελφούς να κρίνουν αυστηρά τους άλλους λαούς που δεν είναι ορθόδοξοι, σαν να μην ήθελαν αυτοί να γνωρίσουν την Αλήθεια, άλλα ως νεόφυτος Ορθόδοξος και επίσκοπος θέτω τα εξής ερωτήματα. Φταίνε μόνο αυτοί που δεν έψαξαν ή δεν ψάχνουν την Ορθοδοξία ή μήπως και όσοι κατέχουν την αλήθεια της Ορθοδόξης πίστεως δεν ενδιαφέρονται να τελούν την αποστολή και εντολή του Χριστού; Υπάρχει ιεραποστολική ευαισθητοποίηση μεταξύ των πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε γενικό επίπεδο ή αφορά μόνο κάποιους ανθρώπους και ομάδες, συλλόγους και αδελφότητες που δείχνουν ενδιαφέρον για τη διάδοση της Ορθοδοξίας ως πνευματικής απάντησης σε όλους όσοι τη ζητούν απανταχού της γης; Καταλαβαίνουμε την ευλογία που έχουμε και παίρνουμε από τον Θεό, όταν βοηθάμε το ιεραποστολικό έργο για να γνωρίσουν την εν Χριστώ Ορθόδοξη ζωή;
Δυστυχώς, στην επικράτειά μας, ενώ πολλές χριστιανικές οργανώσεις και ομολογίες καταφθάνουν με ανθρώπινη και οικονομική δύναμη για να διδάξουν τα λανθασμένα δόγματά τους, η Ορθόδοξη Εκκλησία το κάνει με μεγάλη οικονομική αδυναμία και πολύ περισσότερο χωρίς ανθρώπινο προσωπικό για να βοηθήσει στην ιεραποστολική άσκηση, γιατί οι ιερείς και ιεραπόστολοί μας ούτε μισθό δεν έχουν. Εάν ένας Ορθόδοξος ιεραπόστολος πρέπει να εκλιπαρεί για να τελέσει την αποστολή του και υπόκειται σε συνεχείς οικονομικές πιέσεις, και ακόμη περισσότερο εάν ο κλήρος είναι υποχρεωμένος να εργάζεται πέρα από την ποιμαντική του αποστολή για να μπορέσει να ζήσει, τότε πώς μπορεί να ασκήσει τη λειτουργική, ποιμαντική και πνευματική του διακονία με επαρκή τρόπο για τους πιστους στην Εκκλησία;
Η πιο επείγουσα ανάγκη που υπάρχει στην επικράτειά μας είναι να δώσουμε στις ενορίες μας την ικανότητα αυτοσυντήρησης, αλλά αυτό συνεπάγεται οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους και θα απαιτήσουν μερικά χρόνια, ώστε οι ίδιοι να μπορούν να χρηματοδοτήσουν τα έργα τους και να ασκήσουν κατηχητική διακονία με ικανότητα και με τη βεβαιότητα ότι αυτό που μεταδίδουν είναι η διδασκαλία και η εμπειρία της Ορθοδοξίας ως τρόπου ζωής.
Κάθε Ορθόδοξος πιστός, σήμερα όσο ποτέ, πρέπει να καταλάβει τι σημαίνει να έχουμε ιεραποστολική συνείδηση, ώστε να ανταποκρινόμαστε με ενότητα και δυναμικά στην αίτηση πολλών ανθρώπων να μάθουν και να εισέλθουν στην αγκαλιά της Μάνας Ορθόδοξης Εκκλησίας και στην αποστολή «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».
Βλέπω το έργο που επιτελείτε ως Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, για να υποστηρίζετε τον αγώνα της ιεραποστολής στα διάφορα μέρη όπου σήμερα αυξάνεται η Ορθοδοξία. Ξέρω επίσης ότι δεν σας είναι ευκολά να το κάνετε και αντιμετωπίζετε πολλές δυσκολίες, αλλά δοξάζουμε το Θεό που έχετε αυτή την ιδιαίτερη πάρα Θεού κλήση, γιατί είναι λίγοι μέσα στην Εκκλησιά μας που έχουν καταλάβει την αποστολή και εντολή «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».
Πλέον έχω κλείσει δυο χρόνια αρχιεροσύνης, αφού χειροτονήθηκα επίσκοπος την 8η Νοέμβριου 2020 από τα χέρια του Σεβ. Μητροπολίτη Μεξικού κ. Αθηναγόρα, του Μητροπολίτη Αλεξίου της OCA και του Θεοφ. Επισκόπου Μυρίνης Αθηναγόρα στον Καθεδρικό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Μπογκοτά, πρωτεύουσα της Κολομβίας. Εκ βάθους καρδίας θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί είσαστε συνοδοιπόροι μας στον ιεραποστολικό δρόμο στα μέρη της Κολομβίας και Βενεζουέλας. Με τη δική σας προσευχή, αγάπη και αδελφοσύνη, οι ανθρώπινες μοναξιές και ταλαιπωρίες αντιμετωπίζονται με καλύτερο τρόπο και η δική σας φωνή και παρηγοριά είναι μια όαση στις πιο δύσκολες στιγμές της διακονίας και της αποστολής μας.
† Ο Ασσου Τιμόθεος
