Ο Ιάσων κατοικούσε στη Θεσσαλονίκη. Κατηχήθηκε και μαθήτευσε κοντά στον Απόστολο των εθνών Παύλο. Για το πρόσωπό του γίνεται δύο φορές λόγος στο κείμενο της Καινής Διαθήκης. Το πρώτο χωρίο βρίσκεται στην προς Ρωμαίους επιστολή, όπου ο Παύλος απευθύνει χαιρετισμούς αναφέροντας: «Ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου, καὶ Λούκιος καὶ ᾿Ιάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου» (Ρωμ. 16:21). Πιθανόν η λέξη «συγγενεῖς» να μην εκφράζει την εξ αίματος συγγένεια – αφού τέτοια στοιχεία δεν έχουμε – αλλά πιθανόν να σημαίνει ότι ήταν ομότεχνοί του. Το όνομα του Ιάσονα εντοπίζεται για δεύτερη φορά στις Πράξεις των Αποστόλων. Εκεί διαβάζουμε ότι φιλοξένησε τον ανεπιθύμητο για τους Ιουδαίους Παύλο και έτσι κινδύνευσε η ζωή του: «Προσλαβόμενοι δὲ οἱ ἀπειθοῦντες ᾿Ιουδαῖοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τὴν πόλιν, ἐπιστάντες τε τῇ οἰκίᾳ ᾿Ιάσονος ἐζήτουν αὐτοὺς ἀγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον· μὴ εὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον τὸν ᾿Ιάσονα καί τινας ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας, βοῶντες ὅτι οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντες οὗτοι καὶ ἐνθάδε πάρεισιν, οὓς ὑποδέδεκται ᾿Ιάσων· καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα ἕτερον λέγοντες εἶναι, ᾿Ιησοῦν ἐτάραξαν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας ἀκούοντας ταῦτα, καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ ᾿Ιάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς.» (Πραξ. 17, 5-9).
Από την παραπάνω αναφορά του Ευαγγελιστή Λουκά διακρίνουμε δύο πνευματικά χαρίσματα που κοσμούν τη μορφή του Ιάσονος και είναι απαραίτητα για τον ιεραποστολικά εργαζόμενο άνθρωπο. Το ένα είναι η φιλοξενία, γνώρισμα ανθρώπου με πλατιά καρδιά, «κιμπάρη» χριστιανού, απόγονου και μιμητή ακόμα και αυτού του Αβραάμ που αξιώθηκε να φιλοξενήσει αγγέλους. Ο άνθρωπος που έχει καρδιά σαν αγκαλιά ανοιχτή και φιλόξενη προς τους άλλους ανθρώπους, και το σπίτι του είναι ανοιχτό και τα αγαθά του διαθέσιμα προς ανακούφιση των άλλων. «Οἰκίες ᾿Ιάσονος» οφείλουν να γίνουν όχι μόνο τα σπίτια μας, αλλά και οι καρδιές μας. Όταν φιλοξενείς ανθρώπους που ως σκοπό της ζωής τους έβαλαν τη διακονία του Ευαγγελίου, είναι σαν να υποδέχεσαι αγγέλους, αφού και αυτοί το ίδιο έργο έχουν. Δεν αρκεί, όμως, μόνο αυτό. Οφείλουν οι καρδιές μας -παρακάμπτοντας τις γήινες ασχολίες – να χτυπούν κατά τον ίδιο τρόπο με τους ιεραποστόλους, στο ρυθμό της θείας προτροπής: «Πορευθέντες μαθητεύσατε…».
Το δεύτερο γνώρισμα του αγίου Ιάσονα είναι η ανδρεία, η πνευματική λεβεντιά! Γνώρισμα που ωθεί τον ιερό Χρυσόστομο να αναφωνήσει: «Θαυμαστός ὁ ἀνήρ, εἰς κίνδυνον ἑαυτόν ἐκδοῦς, καί ἐκπέμψας αὐτούς». Και αλλού: «Ὤ, τῆς τυραννίδος! Ἀπό τῶν οἰκιῶν εἶλκον αὐτούς ἁπλῶς». Ορίστε η ανδρεία και η προσφορά στο έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου: «Ὅρα πῶς ἰκανά δοῦς Ἰάσων ἐξέπεμψε Παῦλον, ὥστε τήν ψυχήν αὐτοῦ ἔδωκεν ὑπερ αὐτοῦ». Αυτός που αγαπά το Θεό και, συνεπώς, αυτός που τηρεί τις εντολές Του («ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με»), εκτός από το χρόνο του, τα νιάτα του ή οποιοδήποτε άλλο αγαθό, μπορεί – αν χρειαστεί – να θυσιάσει ακόμα και την ίδια του την ζωή.
Έπειτα, ο Ιάσων χειροτονήθηκε από τον Παύλο επίσκοπος Ταρσού. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκε στην Κέρκυρα μαζί με τον άγιο Σωσίπατρο και έκτισαν ναό προς τιμήν του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Εκεί, μετά το πέρας κάθε Θείας Λειτουργίας, κατηχούσαν τους απίστους με αποτέλεσμα να βαπτίσουν πολλούς. Από την διακονία τους αυτή φανερώνεται πως το χτίσιμο των ναών αλλά και «η λειτουργία μετά την Θεία Λειτουργία», δηλαδή το κατηχητικό, είναι απαραίτητα για το ιεραποστολικό έργο. Ο αγώνας τους αυτός προσήλκυσε το μένος του απίστου βασιλιά Κερκυλλίνου, ο οποίος τους φυλάκισε. Ο κάθε λογικός νους θα φανταζόταν πως στην φυλακή και στην καταδίωξη που υφίσταντο οι Άγιοι θα περιόριζαν την ιεραποστολική τους δράση. Όμως όχι! Έγινε ακριβώς το αντίθετο! Γιατί, όπως ο Θεός είναι παντού, έτσι και η ιεραποστολή επιτελείται όπου γης, ακόμα και στη φυλακή, ακόμα και την ώρα των βασανιστηρίων. Καρπός της ομολογίας της πίστεώς τους αλλά και της Χάρης του Θεού, που τους συνόδευε με διάφορα θαυμαστά γεγονότα, ήταν να οδηγηθούν εγκληματίες όπως ο Σαρτονίνος, ο Φαυστιανός, ο Ιανουάριος, ο Μαρσάλιος, ο Ευφράσιος, ο Ιακίσχολος, ο Μαμμίνος, ένας Αιθίοπας, καθώς επίσης και η θυγατέρα του βασιλιά, η Κερκύρα, στο μαρτύριο για τον Χριστό. Εκείνο τον καιρό πέθανε ο Κερκυλλίνος και διάδοχός του αναδείχτηκε ένας βασιλιάς, πολέμιος – επίσης – της πίστεως του Ιησού και, κατά συνέπεια, του αγίου Ιάσονα. Εκείνος πρόσταξε να βάλουν τον Ιάσονα μέσα σ’ ένα βαρέλι μεγάλο, το οποίο περιείχε καυτή πίσσα. Έτσι και έγινε, αλλά ο Ιάσων βγήκε από εκεί ανέπαφος. Ο βασιλιάς, όταν είδε το θαύμα, μετανόησε και πίστεψε στο Θεό του Ιάσονα. Ο άνθρωπος του Θεού τον βάπτισε και του έδωσε το όνομα Σεβαστιανός. Στη συνέχεια, όλοι οι κάτοικοι της νήσου Κέρκυρας ακολούθησαν το παράδειγμα του ηγεμόνα τους. Ο Ιάσονας, σε συνεργασία με τον βασιλιά, ποίμαινε τους Χριστιανούς μέχρι τα βαθιά του γεράματα, οπότε και εκοιμήθη εν Κυρίω.
Η μνήμη του Αγίου Ιάσονος τιμάται στις 29 Απριλίου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Δυὰς ἡ ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, Ἰάσων ὁ ἔνδοξος, Σωσίπατρος ὁ κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν οὗτοι γὰρ δεδειγμένοι, τὸν τῆς χάριτος λόγον, ηὔγασαν ἐν Κερκύρᾳ, εὐσεβείας τὸ φέγγος, πρεσβεύοντες τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.
