Η πιο πρόσφατη αποστολή στην Μαδαγασκάρη μού άφησε ανεξίτηλα πλούσιες εντυπώσεις. Ξεκινώ την αφήγηση μου από την σπουδαιότερη: τη σημασία της σχέσης της πατρίδας μας, η οποία πλήττεται στις μέρες μας φθάνοντας τα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, με τους φτωχότερους λαούς.
Παρόλη την βίαιη πτώση που υφίσταται η κοινωνία μας, διακρίνεται ένα απίστευτο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής, όπου με όσες λίγες δυνάμεις τής απομένουν συνεχίζει με συμπόνια και αγάπη να αγκαλιάζει και να βοηθάει μέχρι σήμερα τους πολύπαθους λαούς της υφηλίου.
Το πρόγραμμα της διαμονής μας στη χώρα αυτή, πλαισιωνόταν από ημερήσιες αποστολές σε διαφορα χωριά της επαρχίας της πρωτεύουσάς της, Ανταναναρίβο.
Όσοι εξεταζόμενοι προσέτρεχαν στο ιατρείο ετύγχαναν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε οφθαλμολογικά περιστατικά. Σε προβλήματα όρασης για μακριά και κοντά, παρείχαμε συγχρόνως τα κατάλληλα για κάθε περίπτωση γυαλιά.
Οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστραφήκαμε ανταπέδιδαν την επίσκεψη μας με το χαμόγελό τους, την απλοϊκότητα τους και την ευγνωμοσύνη τους.
Περιηγηθήκαμε όμως και σε περιοχές, όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν αρκετά δύσκολες, και αυτό γινόταν άμεσα αντιληπτό από τις σκηνές της καθημερινής ζωής.
Ένοιωθε κανείς πως κατεβαίνει χαμηλά πολλά σκαλοπάτια φτώχειας και στέρησης αντικρίζοντας το φόβο και την απόγνωση στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων. Μέσα από τα βλέμματά τους καθρεπτίζονταν ανάμεικτα τα συναισθήματα της εγκατάλειψης, της απομόνωσης, της καταδίκης σε μια ζωή σκληρής έως και αδύνατης επιβίωσης.
Κι όταν συναντούσε το βλέμμα μας το δικό τους, ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ απέρρεε, ψάχνοντας για μια απάντηση που δε δόθηκε ποτέ.
Άλλοτε πάλι οι εικόνες της διαδρομής εναλλάσσονταν με άλλες πιο ήπιες. Μια τέτοια εικόνα ξεπρόβαλλε μέσα από απέραντους ορυζώνες, με ένα χωριό χτισμένο πάνω σε λόφο με μικρά σπίτια από λάσπη, που στην κορυφή του δέσποζε και συμπλήρωνε το τοπίο μια κατάλευκη ελληνορθόδοξη εκκλησία.
Ένας ακόμη σταυρός, μια ακόμη κατάκτηση αγάπης στο μακρινό νησί του Ινδικού Ωκεανού! Ένα ακόμη χωριό πληρώθηκε με την γλυκύτητα του πνευματικού φωτός – τέτοιο φως σαν αυτό της Ανάστασης που δίνει ελπίδα και ανόρθωση σε κάθε άνθρωπο.
Το έργο της Ιεραποστολής στη Μαδαγασκάρη είναι μεγαλειώδες. Απαριθμεί 90 ενορίες σε όλη την έκταση του νησιού.
Κατόρθωσε να αναδιαμορφώσει τοπικές κοινωνίες μέσα στα λίγα χρόνια ύπαρξης της.
Τα παιδιά της Ελλάδος βιώνοντας μια φθίνουσα κατάσταση μπορεί να συνεχίζουν να βοηθούν από το υστέρημά τους τα παιδιά της Μαδαγασκάρης, δεν παύουν όμως να τα κατανοούν και να συμπάσχουν περισσότερο.
Πέφτοντας τα φώτα μιας εικονικής ευημερίας, παραδόξως βλέπουμε πιο καθαρά, αντιλαμβανόμενοι πιο άμεσα τις δυσκολίες των άλλων λαών, που δεν τις προσπερνάμε πια, αλλά τις περνάμε με ένα νοητό σύνδεσμο όλοι μαζί.
Σε μας τους σύγχρονους Έλληνες απομένει ένα ηθικό χρέος, για να σταθούμε απέναντι στην Ιστορία μας, που δοκιμάζεται για άλλη μια φορά:
Να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να φροντίσουμε εκ νέου τόσο το πνευματικό, όσο και το φυσικό δένδρο της Πατρίδας μας, για να μεταβούμε και πάλιμετά από ένα βαρύ χειμώνα σε μια ανθοστόλιστη άνοιξη, στέλνοντας τις ευωδίες και την δροσερή της αύρα ανά την υφήλιο.
Κατερίνα Αλεξάνρου
Χειρουργός – Οφθαλμίατρος
Τακτικό μέλος της Αδελφότητας
