Ας φροντίσουμε όλοι μας να κάνουμε το Χριστό να γεννηθεί παντού από άκρου έως άκρου της γης, από το περίσσευμα ή το υστέρημα της αγάπης μας
Ήταν κάποτε, πριν πενήντα και πλέον χρόνια, όταν ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος επισκεπτόταν την Αφρική και στη συνέχεια ο π. Χαρίτων Πνευματικάκις, βλέποντας την ειλικρινή πνευματική ανάγκη των Αφρικανών δεν περιορίστηκαν στους λευκούς Ορθοδόξους, αλλά έγιναν οι πρωτεργάτες και οι θεμελιωτές της Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής. Έφτιαξαν τη Φάτνη που θα υποδεχόταν το Λυτρωτή στην Αφρικανή γη.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν είχε αποικιοκρατικό και επεκτατικό χαρακτήρα. Ήρθε στην Αφρική μόνο για να διαδώσει το λόγο του Ευαγγελίου. Δεν ήρθε να πάρει κάτι από την πονεμένη τούτη ήπειρο, αλλά να δώσει, να δώσει την αγάπη όλων σας, που σέβεστε το πλάσμα του Θεού και υστερείστε για να προσφέρετε ένα πιάτο φαγητό, ένα φάρμακο, ένα ρούχο και πάνω από όλα, ένα νέο Χριστιανό στην Εκκλησία του Χριστού.
Ακούγεται από πολλούς ότι η Εκκλησία τούτες τις μέρες κινδυνεύει. Όμως η Εκκλησία δεν κινδύνευσε και δε θα κινδυνεύσει πότε καθότι είναι ένας θεοσύστατος, χριστοκεντρικός οργανισμός. Εκείνος που κινδυνεύει είναι ο άνθρωπος, ο οποίος απομακρύνεται από το Θεό και παρασύρεται από τον πρόσκαιρο και επικίνδυνο υλισμό. Μπορεί στην κατά παράδοση Ορθόδοξη πατρίδα μας, η Εκκλησία να υπόκειται σε ένα σύγχρονο διωγμό, διότι στέκεται εμπόδιο στα σχέδια μίας αθεϊστικής παγκοσμιοποίησης, σε άλλες χώρες όμως, όσο φτωχές και εάν είναι, η ορθοδοξία ανθεί.
Χριστουγεννιάτικες ιστορίες
Το «Χριστός γεννάται δοξάσατε» θα ακουσθεί και στις λασποκαλύβες, στους χορταρένιους και αχυρένιους ναούς της Αφρικής. Η έρημος, η σαβάνα και η ζούγκλα θα γεμίσουν από ψαλμωδίες. Μικροί και μεγάλοι μέσα σε αυτές τις πρόχειρες κατασκευές με τις χορταρένιες και λαμαρινένιες σκεπές, ή κάτω από τον καυτό ήλιο της υπαίθρου, θα υποδεχθούν τον νεογέννητο Χριστό. Αυτόν που ήρθε για την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Η Θεία Λειτουργία θα τελειώσει. Όμως η διαφορά θα είναι μεγάλη. Οι ιθαγενείς αδελφοί μας θα νιώσουν το μεγάλο και σημαντικό μήνυμα που έρχεται από τα επουράνια. Όλοι μαζί με μια φωνή θα δοξάσουν το Θείο Βρέφος και θα το παρακαλέσουν για την «επί γης ειρήνη», που τόσο ανάγκη έχει αυτή η περιοχή.
Οι οικογένειες θα επιστρέψουν στα σπίτια τους και τις δουλειές τους, για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ένα τέταρτο ρύζι και λίγα φασόλια για να επιβιώσουν και αυτήν την μέρα. Τα παιδιά του δρόμου θα γυρίσουν ξανά εκεί στα στέκια τους, στους χώρους από τους οποίους περιμένουν να ζήσουν και να τραφούν στις χωματερές. Η μέρα θα τελειώσει με πολλά παιδιά και άλλους να έχουν ακολουθήσει το Χριστό εκεί ψηλά στον ουρανό. Ούτε θρήνοι, ούτε οδυρμοί. Το πεπρωμένο τους το γνωρίζουν. «Δεν έχουμε χρήματα να πάμε στο γιατρό, ούτε για φαγητό έχουμε. Είμαστε στο έλεος του Θεού».
Πέρυσι τα Χριστούγεννα, η δεκατριάχρονη Σοφία, η μεγαλύτερη κόρη της Ελισάβετ, της νεωκόρου μας, η οποία έπασχε από επιληψία, ήρθε για τελευταία φορά στην Εκκλησία, γιόρτασε, κοινώνησε και έφαγε μαζί με όλους μας. Όταν επέστρεψε στην καλύβα τους, σε μία κρίση επιληψίας έπεσε και χτύπησε το κεφάλι σε μία πέτρα, όπου και άφησε την τελευταία της πνοή. Την επομένη, απλά σε μία πλήρη σιγή ο π. Βασίλειος τέλεσε την Εξόδιο Ακολουθία. Η μητέρα της το περίμενε, δεν ήξερε όμως πότε. Ο πατέρας της τους έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό. Στο Μπουρούντι δεν υπάρχουν ούτε εξειδικευμένοι ιατροί ούτε φάρμακα για την επιληψία, όπως και για πολλές ασθένειες.
Και όμως παρόλο τον πόνο και τη δυστυχία, ο Χριστός καθημερινά γεννάται στις καρδιές των Αφρικανών, οι οποίες γίνονται φάτνες για να υποδεχθούν το Μεσσία Χριστό, Αυτόν, στον Οποίο στηρίζουν τις ελπίδες τους, και στην Εκκλησία Του, τη Μία, την Αγία, την Καθολική, την Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, την Εκκλησία της αγάπης και της ειρήνης, την Εκκλησία του σύμπαντος κόσμου, την Εκκλησία της ελπίδας, την Εκκλησία του Ευαγγελισμού των Εθνών.
Ας φροντίσουμε όλοι μας να κάνουμε το Χριστό να γεννηθεί παντού από άκρου έως άκρου της γης, από το περίσσευμα ή το υστέρημα της αγάπης μας. Ας δώσουμε χαρά στα πονεμένα πρόσωπα, ας σκουπίσουμε το δάκρυ που τρέχει από τα ματάκια των μικρών αυτών αθώων αφρικανών αδελφών μας, θυμάτων της εκμετάλλευσης και των πολέμων. Ας ζήσουμε όλοι μας για λίγο το δράμα των φτωχών και ταλαιπωρημένων ανθρώπων , που ικετεύουν για βοήθεια, για ένα πιάτο φαγητό, για ένα ζευγάρι παντούφλες, για μία επίσκεψη σε ένα γιατρό. Ας γεννηθεί ο Χριστός στις καρδιές όλων μας.
Καλά Χριστούγεννα και Ευλογημένο και Ελεήμον το Νέο Έτος.
Με αγάπη Χριστού και αδελφικούς ασπασμούς,
† Ο Μπουρούντι και Ρουάντας Σάββας
