Για άλλη μια φορά γίνομαι μάρτυρας των έργων αγάπης και προσφοράς που συντελείται στην Αφρική και συγκεκριμένα στη χώρα Ζιμπάμπουε. Η Ιεραποστολή που επισκεφθήκαμε πρόσφατα μοιάζει με κυψέλη που βρίσκεται σε εργώδη κινητικότητα με αφθονία σε μέλι. Οι συνεργάτες του γλυκύτατου έργου είναι αφενός μεν οι Ιεραπόστολοί μας στην Αφρική και αφετέρου όλοι εμείς οι Έλληνες, κυρίως από Ελλάδα και Κύπρο. Ένα τέτοιο μέλι γευθήκαμε πρόσφατα το Πάσχα του 2010 μέσα από τα βιώματα της Ιεραποστολής της Μητρόπολης Ζιμπάμπουε.
Μια ομάδα από τη Θεσσαλονίκη, ο Γιάννης με πλούσιο κοινωνικό έργο προσφοράς σε άτομα με ειδικές ανάγκες, η Ευθυμία, εργαλειοδότρια σε ιδιωτική κλινική και η Κατερίνα, οφθαλμίατρος, ξεκινήσαμε με προορισμό αυτή τη χώρα της Νότιας Αφρικής.
Ευχαριστούμε τους συνεργάτες κ. Κων/νο Μόσχου, οφθαλμίατρο και Μανώλη Γκαράνη οπτικό για τη χορηγία γυαλιών σε μαθητές με προβλήματα οράσεως, καθώς και τη φαρμακευτική εταιρεία Alion για την προσφορά της σε φαρμακευτικό υλικό, που διατέθηκε για την περίθαλψη ασθενών σε οφθαλμολογικά περιστατικά.
Παραθέτω πιο κάτω λίγα χαρακτηριστικά στοιχεία της χώρας, για να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση του προορισμού μας.
Έκταση: 390.580τ.χμ., Πληθυσμός: 14.000.000 κάτοικοι, Προσδόκιμο ζωής: 38 έτη. Είναι η 3η φτωχότερη χώρα στον κόσμο. Το 80% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Έχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες αναλφαβητισμού της ηπείρου, 90.7%. Το 2008 παρουσίασε το μεγαλύτερο δείκτη πληθωρισμού στον κόσμο: 231 εκατομ. τοις εκατό. Το 66% του πληθυσμού ασχολείται με τη γεωργία. Το 25% του πληθυσμού είναι φορείς του AIDS. 1.000.000 παιδιά έχουν μείνει ορφανά από τη μάστιγα του AIDS και άλλα πεθάινουν από την πείνα, την ελονοσία, την ανεμοβλογιά και τη χολέρα.
Με αυτές και άλλες πληροφορίες αφιχθήκαμε στην πρωτεύουσα της χώρας Χαράρε. Εκεί μας περίμενε ζεστή και πλούσια φιλοξενία με πολλή αγάπη εκ μέρους του Μητροπολίτη της Ζιμπάμπουε κ. Γεωργίου, της μητέρας του κ. Αδριάνας και των συνεργατών του, ιδιαίτερα του κ. Νέστορα Νέστορος, προξένου της Κύπρου, τους οποίους ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας, γιατί ο Μητροπολίτης κ. Γεώργιος και όλοι οι προαναφερθέντες δε μας άνοιξαν μόνο τα σπίτια τους, αλλά και την καρδιά τους.
Ο πρώτος σταθμός της επίσκεψής μας ήταν τα ιεραποστολικό κέντρο του Αγ. Νεκταρίου κοντά στην πρωτεύουσα, πλαισιωμένο από τον Ι. Ναό, το σχολείο, το πολυϊατρείο και τα γραφεία καθηγητών. Εκεί πραγματοποιείται το έργο της εκπαίδευσης των ιθαγενών παιδιών, η κατήχηση, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η μηνιαία διανομή τροφίμων, ρούχων και παπουτσιών καθώς και η εβδομαδιαία διανομή συσσιτίων.
Τη Μ. Τετάρτη είχαμε τη χαρά να παρευρεθούμε σε μια τέτοια διανομή τροφίμων. Ήταν συγκινητική ημέρα για εμάς. Χίλιες φτωχές οικογένειες περίμεναν καρτερικά και με τάξη να παραλάβουν τα πλούσια αγαθά τροφίμων που διένεμε ο Μητροπολίτης κ. Γεώργιος εν’ όψει της εορτής του Πάσχα. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά με γεμάτες αγκαλιές από διάφορα και πλούσια αγαθά επέστρεφαν στα σπίτια τους ανακουφισμένοι και ικανοποιημένοι!
Ο επόμενος σταθμός μας ήταν το χωριό Warren Park, όπου ένας καινούργιος πυρήνας Ορθοδοξίας διαμορφώνεται. Οι κάτοικοι μας περιμένουν με χαρά και μας υποδέχθηκαν με παραδοσιακά αφρικανικά τραγούδια και χορό. Ήταν απερίγραπτα και τα δικά μας συναισθήματα χαράς, όταν ήρθαμε σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους μοιράζοντας τρόφιμα για την εορτή του Πάσχα. Όσο ήταν δυνατόν -λόγω του σύντομου χρόνου παραμονής μας- περιθάλψαμε και ασθενείς με οφθαλμολογικές παθήσεις.
Επόμενος σταθμός μας ήταν μια όμορφη περιοχή με πλούσια βλάστηση, η Morondera. Εκεί με μεγάλη έκπληξη επισκεφθήκαμε σε ένα ακόμη νεοσύστατο Ιεραποστολικό Κέντρο τον Ι. Ναό του Αγ. Γεωργίου, του οποίου τα θυρανοίξια έγιναν την ημέρα της εορτής του Αγίου και είναι δωρεά του αειμνήστου Γεωργίου Πράντζου, αδελφού του προέδρου της Αδελφότητας. Στο ίδιο οικόπεδο υπάρχει αίθουσα δεξιώσεων και κτίριο εγκατάστασης πολυϊατρείου καθώς και ένας ωραίος περιβάλλον χώρος.
Θα ήθελα να επισημάνω πως τα τελευταία χρόνια η Μητρόπολη Ζιμπάμπουε βρίσκεται σε μια αξιοθαύμαστη κινητικότητα ανάπτυξης με ίδρυση νέων ναών, σχολείων και διαφόρων ιδρυμάτων με έντονη πνευματική, εκπαιδευτική και φιλανθρωπική δράση.
Στο πρόσωπο του Μητροπολίτη κ. Γεωργίου διέκρινα έναν ιεραπόστολο που σκύβει πάνω στα φλέγοντα προβλήματα του λαού της χώρας αυτής, που έταξε τη ζωή του να υπηρετεί ακούραστα τον φτωχό συνάνθρωπο, αυτόν που όλοι οι υπόλοιποι έχουμε ξεχάσει ότι υπάρχει καν, για τον οποίο δε μίλησε ποτέ κανείς, δεν τον σκέφτηκε κανείς, δεν του δόθηκε τίποτα, για να ζήσει και να πορευθεί με αξιοπρέπεια στη ζωή του. Αυτόν λοιπόν το συνάνθρωπό μας σκέφτεται και γι’ αυτόν μεριμνά αυτός ο Ιεραπόστολος ανοίγοντας την αγκαλιά του σε όλο και περισσότερους φτωχούς ανθρώπους της Αφρικής. Έτσι προχωράει αυτό το έργο κι έτσι θριαμβεύει και πάλι η αγάπη σε αυτή τη γωνιά της γης με τους γνωστούς και άγνωστους συντελεστές της. Άγνωστοι συντελεστές είναι όλοι οι υποστηρικτές και βοηθοί του φιλανθρωπικού και κοινωνικού έργου, εξίσου σημαντικού μέρους της όλης αυτής προσπάθειας.
Όταν οι αγκαλιές των ανθρώπων είναι ανοιχτές στην φιλανθρωπία, τότε συμβαίνει η εξής δυναμική: ατονεί προς στιγμή η προσμονή του μελλοντικού παραδείσου και το ίδιο το παρόν μεταμορφώνει την κάθε στιγμή σε παράδεισο! Αναλογίζομαι τώρα που περνούμε αυτές τις κρίσιμες στιγμές στην πατρίδα μας και έχουμε όλοι υποστεί αναμφίβολα μια βαθειά και βουβή ταπείνωση, μήπως είναι καιρός και μια καλή ευκαιρία να δώσουμε περισσότερη προσοχή και να ακούσουμε τις ισχνές φωνούλες των παιδιών της Αφρικής που ζητούν βοήθεια, που όλο και πιο ισχνές γίνονται και σβήνουν μόνο με το θάνατο.
Μήπως παρασυρθήκαμε από τις σειρήνες του ευδαιμονισμού και ξεχάσαμε να ακούμε τη φωνή του «φτωχού ξεχασμένου συνανθρώπου» που μας επικαλείται για βοήθεια πεθαίνοντας; Μέσα από τις εμπειρίες και εντυπώσεις του ταξιδιού μου στη Ζιμπάμπουε μου δόθηκε η κατάλληλη απάντηση στα καυτά ερωτήματά μου.
Όσο υπάρχουν, και ελπίζω ότι θα υπάρχουν, και άλλες φωνές δυνατές των παιδιών της Αφρικής -αυτών που επέζησαν- να εκφράζουν με καλοσύνη και αγάπη την ευγνωμοσύνη τους στους Έλληνες δωρητές, άλλο τόσο θα αξίζει να ζούμε και να αγωνιζόμαστε με αξιοπρέπεια χάρη στη γνωστή φιλανθρωπία και γενναιοδωρία της φυλής μας.
Πολλές φορές αναλογιστήκαμε αν θα μπορούσε να αλλάξει ο κόσμος αυτός! Ιδιαίτερα τώρα που η ανθρωπότητα βρίσκεται στο μεγάλο της αδιέξοδο το ερώτημα αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ! Ήδη ερχόμενοι στην πατρίδα μας εμείς, η μικρή παρέα από τη Θεσσαλονίκη, με ένα νεύμα του βλέμματός μας καταλάβαμε ότι είχαμε υποστεί την αλλαγή αυτή.
Από τα βιώματά μας στη μακρινή Ζιμπάμπουε ήμασταν πλέον πεπεισμένοι ότι ο κόσμος αυτός με την αγάπη και μόνο μπορεί να αλλάξει! Αυτό το γέμισμα της αγάπης το ζήσαμε. Το ζήσαμε στη διανομή των τροφίμων, όταν γέμιζαν οι αγκαλιές των ανθρώπων από αγαθά, γέμιζε συγχρόνως και η δική μας ψυχή με τη σκέψη ότι δε θα επιστρέψουν πεινασμένοι στο σπίτι τους. Το ζήσαμε στη διανομή ρούχων και παπουτσιών και στη σκέψη ότι θα έχουν να ντυθούν ζεσταίνονταν και η ψυχή μας. Το ζήσαμε όταν στη γνωριμία τους με το Χριστό χαιρόταν και γαλήνευε και η δική μας ψυχή. Και το ζήσαμε επίσης στην αγκαλιά τους, στο άγγιγμά τους, στο χαμόγελό τους.
Αναρωτήθηκα, άραγε γιατί να είχαμε τόση χαρά, τέτοια που μας απογείωνε. Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Συναντήσαμε τον ξεχασμένο αδελφό μας, αυτόν που είχαμε λησμονήσει από αιώνες τώρα και τον ξαναβρήκαμε. Παρόλο που τον αδικήσαμε δεν αντιδίκησε, μας συγχώρησε και μας αγκάλιασε. Γι’ αυτό η χαρά μας είναι απερίγραπτη!
Κατερίνα Αλεξάνδρου
