Πώς έγινα Ορθόδοξος Χριστιανός;
Είμαι γεννημένος στην Κολομβία, αίμα και θρέμμα. Στα 15 μου μπήκα στο Τάγμα των Καπουτσίνων και έγινα ρωμαιοκαθολικός μοναχός ιεραπόστολος για εννέα χρόνια. Στα 24 μου όμως άρχισα να νιώθω βαθιές αμφιβολίες για διάφορα θεολογικά και δογματικά ζητήματα της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.
Δεν ήξερα τότε ότι υπήρχε Ορθοδοξία. Νόμιζα ότι ήταν πειρασμός, ότι με πολεμούσαν οι δαίμονες για να μην πιστεύω στον Πάπα και να μην δέχομαι τη θεία κοινωνία όπως τη διδάσκει η Ρώμη. Υπέφερα για δύο χρόνια πιστεύοντας ότι περνούσα πνευματική κρίση και παρακαλούσα τον Θεό να με ελευθερώσει. Κυριολεκτικά έκλαιγα!
Η πρώτη επαφή με την “Ορθοδοξία”
Δεν άντεξα και έφυγα από το τάγμα. Πήγα να δουλέψω σε μια εταιρεία μακριά από την Μπογκοτά, όπου γνώρισα έναν δικηγόρο. Με παράξενο τρόπο μου μίλησε για μια Ορθόδοξη Εκκλησία που δήθεν υπήρχε στην Κολομβία. Τελικά δεν ήταν η πραγματική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά ψεύτικη. Είχε 35 “παπάδες” και έναν ψευτοδεσπότη.
Όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον “επίσκοπό” τους, μου έδωσε ένα τρίπτυχο με τις διαφορές μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων. Στη μια σελίδα έγραφε τι πιστεύουν οι Ρωμαιοκαθολικοί – ήταν ακριβώς αυτά που εγώ αμφέβαλα. Στην άλλη σελίδα έγραφε τι διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία – ήταν ακριβώς αυτά που εγώ πίστευα!
Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι δεν περνάω πνευματική κρίση και ότι υπήρχε μια Εκκλησία που διδάσκει αυτά που η καρδιά μου πάντα ένιωθε. Ήταν φώτιση Θεού!
Η αναζήτηση της αληθινής Ορθοδοξίας
Παρότι κατάλαβα ότι αυτή η ομάδα δεν ήταν γνήσια, είπα: “Μέσα σε αυτούς θα βρω την αληθινή Ορθοδοξία”. Ξεκίνησα μαζί τους ένα πρόγραμμα και άρχισα να ερευνώ. Γράφαμε σε Πατριαρχεία, σε διάφορες αυτοκέφαλες Εκκλησίες, αλλά δεν παίρναμε απάντηση.
Το 1996 πήγα στο Καράκας της Βενεζουέλας. Εκεί είδα την ελληνική κοινότητα και τον ιερέα, αλλά αυτός δεν μιλούσε ισπανικά. Του άφησα ένα γράμμα παρακαλώντας βοήθεια για την ομάδα μας στην Κολομβία, αλλά δεν μου έδωσε σημασία.
Η συνάντηση με τον αληθινό Μητροπολίτη
Ένα χρόνο αργότερα, παίρνω τηλεφώνημα από τον ίδιο ιερέα: “Θα έρθει ο Μητροπολίτης σας και θέλει να σας δει. Πηγαίνετε όλοι στο αεροδρόμιο”.
Πήγαμε όλη η ομάδα: σχεδόν 30 άτομα. Εκεί παρακαλούσα τον Θεό: “Σε παρακαλώ να μην μας κοροϊδεύουν άλλοι”, γιατί είχαν έρθει πολλοί ψευτοδεσποτάδες. Η μάνα μου ήταν έτοιμη να βάλει το σπίτι της σε υποθήκη για να ταξιδέψω να βρω τους αληθινούς Ορθοδόξους!
Όταν είδα κάτω από το τζάμι της πόρτας τη μορφή ενός Ορθοδόξου με όλη τη λειτουργική του ενδυμασία, ήταν σαν να είδα έναν άγγελο! Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Κατάλαβα ότι αυτός ήταν αληθινός Μητροπολίτης.
Όταν άνοιξε η πόρτα, ο Σεβασμιώτατος με καλούσε με το δάκτυλο. Δεν πίστευα ότι εμένα καλούσε, αφού εγώ ήμουν απλός γραμματέας. Τελικά πήδηξα το κάγκελο, έφτασα κοντά του και μου έδωσε ένα στρογγυλό κουτί λέγοντας: “Να το προσέχεις σαν τη ζωή σου”. Ήταν ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας, ο πρώτος επίσκοπος Μεξικού.
Η βάπτιση και η κλήση
Ο Μητροπολίτης έμεινε μια εβδομάδα μαζί μας. Επέλεξε τρεις από εμάς: τον Αντώνιο Τόρρες (σήμερα Επίσκοπος Άσσου Τιμόθεος), έναν άλλον και εμένα τον ανάξιο. Μας έστειλε στο Σαν Κριστόβαν της Βενεζουέλας, όπου στις 14 Σεπτεμβρίου 1997, ανήμερα του Τιμίου Σταυρού, γίναμε Ορθόδοξοι με χρίσμα κατά τη διάρκεια βάπτισης ενός μωρού.
Για πρώτη φορά είδαμε Θεία Λειτουργία σε αληθινό Ορθόδοξο Ναό. Ήταν στιγμές απερίγραπτης χαράς, παρότι εγώ στενοχωρήθηκα λίγο γιατί ήθελα ολόκληρη βάπτιση.
Το ταξίδι στην Ελλάδα
Αρχικά ο Σεβασμιώτατος είχε πει ότι θα πάω στο Μεξικό ως διάκονός του, αλλά ένα χρόνο μετά άλλαξε τα σχέδια. Τον Οκτώβριο του 1998, ο Αντώνιος και εγώ ήρθαμε στην Ελλάδα χωρίς να ξέρουμε λέξη ελληνικά.
Στο ταξίδι προς το Κιλκίς, ο Σεβασμιώτατος μας έλεγε ότι θα πάρει ένα άλλο παιδί από την Κολομβία στο Μεξικό για να τον κάνει διάκονο. Εμείς επιμέναμε ότι δεν υπήρχε άλλος. Μέχρι που κατάλαβε ότι εννοούσε εμένα! Από μπέρδεμα είχα έρθει στην Ελλάδα! Σταμάτησε το αυτοκίνητο και μου είπε: “Τώρα θα έχεις διπλή ευθύνη: απέναντι σε εμένα ως Μητροπολίτη σου, αλλά κυρίως απέναντι στον Θεό, γιατί Αυτός σε έφερε εδώ, όχι εγώ”.
Σπουδάσαμε στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Κιλκίς και μετά στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Το ιεραποστολικό κάλεσμα
Το 2008, είχαμε επιστρέψει στην Κολομβία και ο μακαριστός Σεβασμιώτατος Αθηναγόρας με έστειλε να βοηθήσω προσωρινά στην Κούβα, που είχε μείνει χωρίς αρχιερατικό επίτροπο. Ήταν νηστεία των Χριστουγέννων. Όταν μετά από μερικούς μήνες ο μακαριστός ήρθε στην Κούβα, κάλεσε γενική συνέλευση για να εκλεγεί νέος επίτροπος. Υπήρχαν τρεις υποψήφιοι. Αλλά οι πιστοί σήκωσαν τα χέρια τους και είπαν: “Δεν θέλουμε άλλους υποψήφιους! Τον πατέρα Αθηναγόρα θέλουμε – είναι αυστηρός αλλά μας αρέσει όπως είναι!”
Έτσι διακόνησα ως αρχιερατικός επίτροπος της Κούβας από το 2008 έως το 2019, μέχρι που το 2020 χειροτονήθηκα βοηθός επίσκοπος.
Η νέα αποστολή
Το 2024 ο νέος Μητροπολίτης Μεξικού Ιάκωβος οργάνωσε την αχανή Μητρόπολη σε τέσσερις περιφέρειες:
- Κολομβίας και Βενεζουέλας
- Μεξικού και Παναμά
- Κεντρικής Αμερικής και Γουατεμάλας
- Καραϊβικής και Μπελίζε
Μου ανέθεσε την περιφέρεια Καραϊβικής και Μπελίζε, αφού ήξερε ότι διακόνησα στην Κούβα και οκτώ χρόνια πριν είχα ιδρύσει κοινότητα στα νησιά Κέιμαν.
Σήμερα, καθώς κοιτάζω πίσω αυτή την πορεία, βλέπω καθαρά το χέρι της θείας Προνοίας. Ο Θεός με έφερε από τη Κολομβία στην Ελλάδα και τώρα με στέλνει σε όλη την Καραϊβική να κηρύσσω το Ευαγγέλιο. Είμαι απλώς ένας ανάξιος εκπρόσωπός Του που πηγαίνει όπου με στείλει. Και πιστεύω ότι σιγά σιγά, σε όλα τα νησιά της Καραϊβικής, η Ορθοδοξία θα δοξαστεί!
Στο επόμενο άρθρο θα σας παρουσιάσω την πραγματικότητα της ιεραποστολής στις χώρες αυτές.
Ο Μυρίνης Αθηναγόρας
Ο Επίσκοπος Μυρίνης Αθηναγόρας είναι βοηθός επίσκοπος της Μητρόπολης Μεξικού, υπεύθυνος για την περιφέρεια Καραϊβικής και Μπελίζε.
