Του Χαράλαμπου Μεταλλίδη, Προέδρου Δ.Σ.
Έγειρα λίγο να ξεκουράσω την μνήμη μου στο παρελθόν, γέροντά μου, και αναλογίστηκα…
Μια χούφτα άνθρωποι με βαθειά χαραγμένη την πίστη και την αγάπη στην καρδιά τους έσπειραν τον λόγο του Χριστού στις εσχατιές της γης.
Πέρασαν εξήντα χρόνια διακονίας και προσφοράς, όταν ευλόγησες αυτή την μικρή ομάδα των φίλων της Ιεραποστολής, για να ακολουθήσουν το δύσκολο μα όμορφο έργο σου.
Ποιμένας ξεκίνησες προβάτων από το μικρό και ασήμαντο χωριό σου και ποιμένας παρέμεινες έως το τέλος της ζωή σου.
Ως άλλο Δαβίδ, Άγιε γέροντα, σε έχρισε ο Θεός ιεραπόστολο και σ’ έστειλε στην Αφρική, να Φωτίσεις με το φως της Ορθοδοξίας την πολύπαθη ήπειρο.
Εμπνευστής και μπροστάρης υπήρξες, γέροντα Άγιε, και μας έκανες επαίτες στο θεάρεστο έργο σου, ψωμοζήτουλες του κόσμου, όπως θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης στα απομνημονεύματα του.
Άκουσαν πάλι τ’ αφτιά μου εκείνο που φώναζες τα πρώτα χρόνια της διακονίας σου! «Βοηθήστε με! Ο κόσμος εδώ διψά για την Ορθοδοξία, για τον Χριστό και συγχρόνως πεινά».
Γύρισα πίσω την μνήμη μου Άγιε γέροντα για να ταξιδέψουμε μαζί στη λήθη του παρελθόντος στα πρώτα βήματα της Αδελφότητος.
Φτωχικά και δύσκολα τα χρόνια τότε, μα η αγάπη της προσφοράς και της διακονίας μεγάλη.
Είχαν αρχίσει σιγά-σιγά να συγκεντρώνονται τα πρώτα ρούχα, τα πρώτα ιερά σκεύη, κεριά, θυμίαμα και καρβουνάκια, ιερά άμφια και καλύμματα για τον πρώτο Ναό.
Πόση χαρά, πόση ευεργεσία στις καρδιές των πρώτων ιδρυτικών μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και του αειμνήστου προέδρου της Αδελφότητος εκλιπόντος Παντελή Μπάγια και Παναγιώτη Παπαδημητρακόπουλου.
Η πρώτη συνεδρίαση έγινε στις 15 Δεκεμβρίου του 1963 με την επωνυμία «Οι φίλοι της Ουγκάντας».
Τα πρώτα ιστορικά λόγια του προέδρου στην πρώτη συγκέντρωση της αδελφότητος ήταν τα εξής:
«Αγαπητοί, κάμνοντες έναρξιν της πρώτης συνεδριάσεως, θεωρώ καθήκον να είπω τα εξής, που κρίνω απαραίτητα, δηλαδή ότι η εργασία που γίνεται για το Θεό δεν κουράζει, δεν γεμίζει από κόρο την ψυχή του ανθρώπου, όπως έλεγε ο Ι. Χρυσόστομος «ακόρεστος εστίν η ευσέβεια».
Λόγια σοφά που μέχρι και σήμερα διέπουν το πνεύμα της Αδελφότητας ως συνεργοί του Θεού σε αυτό το Χριστοκεντρικό έργο της διακονίας και θυσιαστικής πορείας.
Δανεικοί οι χώροι συγκέντρωσης τα πρώτα χρόνια σε διάφορα γραφεία και σπίτια φίλων της ιεραποστολής, έως το 1975 που ο αείμνηστος μεγάλος ευεργέτης Παναγιώτης Παπαδημητρακόπουλος αφιέρωσε έναν χώρο επί της οδού Μακένζυ Κινγκ 6 για τις δραστηριότητες της Αδελφότητας στο έργο της Εξωτερικής Ιεραποστολής «εις πάντα τα έθνη».
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς Άγιε γέροντα από την ανιδιοτελή διακονία σ’αυτό το Θεάρεστο έργο, που με τις ευχές σου μας συνοδεύεις τόσα χρόνια
Την φιλοξενία των ιεραποστόλων
Την ηθική και υλική στήριξή τους
Τίς ομιλίες, τις εκδηλώσεις, τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές προβολές, την διανομή ενημερωτικών φυλλαδίων, την συγκέντρωση χρημάτων και δωρεών για την οικονομική ενίσχυση των αδελφών και την αποστολή αυτών μέσο εμβασμάτων στα ιεραποστολικά κλιμάκια για το χτίσιμο Ναών, σχολείων, ορφανοτροφείων, κλινικών, ιατρείων, πηγαδιών.
Για την οργάνωση κατηχήσεων των Ιεραποστολικών κέντρων, βαπτίσεων, συσσιτίων, για την αγορά εκκλησιαστικών ειδών, αγροτικού εξοπλισμού.
Την στήριξη των ιθαγενών φοιτητών που προέρχονται από τα διάφορα ιεραποστολικά κλιμάκια και την χορήγηση βοηθημάτων για τις σπουδές τους.Τηνσυλλογή και αποστολή κοντέινερ με διάφορα είδη που αναφέραμε προηγουμένως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (χαρτιά, τελωνειακές διαδικασίες και δυσκολίες με νόμους και διαδικασίες στα τριτοκοσμικά αυτά κράτη).
Η παρακολούθηση των έργων στα διάφορα κλιμάκια με απίθανες και απροσδόκητες δυσκολίες, η έκδοση του περιοδικού… Που να σταματήσει κανείς για το τόσο σπουδαίο έργο!
Πνευματικέ μας πατέρα Χρυσόστομε Άγιε ιεραπόστολε, ο κόσμος αλλάζει, οι ανάγκες διαφοροποιούνται, οι απαιτήσεις και οι διεκδικήσεις των πολύπαθων λαών της Αφρικής πληθαίνουν, και οι ροές προς την Ευρώπη αυξάνουν ασφυκτικά με χιλιάδες αθώα θύματα στα άγια νερά της Μεσογείου, καθώς κυνηγούν ένα καλύτερο αύριο.
Πρέπει να καταλάβουν οι μεγάλοι αυτού του κόσμου πως οι ιεραποστολές έπαιξαν ρόλο σημαντικό στην ανακούφιση των φτωχών αδελφών μας σ’αυτές τις χώρες και έχουν συμβάλει στην καλή λειτουργία της κοινωνίας τους.
Η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής συνεχίζει να παίζει ρόλο σημαντικό στην στήριξη των ιθαγενών, χωρίς διάκριση ομόδοξων και ετερόδοξων σε όλο τον κόσμο.
Σ’ ευχαριστούμε Άγιε ιεραπόστολε, γιατί με τις ευχές σου στηρίζεις και κατευθύνεις το έργο αυτό, που μας έμαθες πως ο κόσμο αυτός δεν ανήκει μόνον στους ισχυρούς, αλλά πλάστηκε από τον δημιουργό για τους ανθρώπους όλου του κόσμου με ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες.
Σου χρωστάμε γέροντα, γιατί μας άνοιξες δρόμους ιεραποστολικούς σε κόσμους που έχουν ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά από αλληλεγγύη και πνευματικό φωτισμό…
