Από καιρό μάς είχαν καλέσει από κάποια ενορία στην εορτή που επρόκειτο να κάνουν.

Παραμονή της εορτής όλα ήταν έτοιμα και από πολύ νωρίς ξεκινήσαμε για το μακρινό χωριό. Γνωρίζαμε εν ολίγοις τις δυσκολίες του δρόμου και τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν. Πολλοί άνθρωποι μάς συνιστούσαν να μην κάνουμε αυτό το ταξίδι για τους παραπάνω λόγους. Όμως εμείς κάναμε τον σταυρό μας και ξεκινήσαμε. Αφήσαμε την άσφαλτο και μπήκαμε στον χωματόδρομο που θα μας οδηγούσε στο χωριό. Άρχισαν οι πρώτες δυσκολίες και το αυτοκίνητο γλυστρούσε στις λάσπες και
πότε-πότε κυλούσε. Δεν άργησε να πέσει η νύχτα με αποτέλεσμα να χάσουμε τον δρόμο. Προχωρούσαμε χωρίς να ξέρουμε πού πηγαίναμε. Οι άνθρωποι που ρωτούσαμε δεν ήξεραν να μας καθοδηγήσουν σωστά.

Τα πράγματα δυσκόλεψαν όταν βρεθήκαμε μέσα στο δάσος, στο άγνωστο. Δεν βλέπαμε παρά ουρανό και γη. Προχωρούσαμε προσευχόμενοι με την ελπίδα στον Θεό ότι θα βγούμε στον κεντρικό δρόμο. Μετά από πολλές δυσκολίες, αφού χάσαμε δύο-τρεις φορές τον δρόμο κατορθώσαμε να βγούμε στον κεντρικό δρόμο. Ο δρόμος γεμάτος λάσπες και το αυτοκίνητο πότε απ’ εδώ και πότε απ’ εκεί, στο τέλος βυθίστηκε σ’ ένα μεγάλο χαντάκι.

Τότε χάσαμε κάθε ελπίδα για να προχωρήσουμε και αποφασίσαμε να μείνουμε εκεί το βράδυ, εφ’ όσον είχε νυχτώσει αρκετά. Ο κάθε ένας βρήκε μια θέση στο αυτοκίνητο για να κοιμηθεί. Το πρωί νωρίς επικοινωνήσαμε με άνθρωπο από την ενορία και 3-4 άτομα ήρθαν για να μας βοηθήσουνε. Με πολλές δυσκολίες και βουτηγμένοι μέσα στη λάσπη κατορθώσαμε να βγάλουμε το αυτοκίνητο. Όλοι χαρούμενοι κατηφορίσαμε προς το χωριό. Ήμαστε ακόμη πολύ μακριά αλλά τελικά φτάσαμε. Ο κόσμος μάς περίμενε και όλοι χάρηκαν για τον ερχομό μας. Αφού καθαριστήκαμε από τις λάσπες όσο μπορούσαμε, αρχίσαμε τη Θεία Λειτουργία. Όλα εξελίχθηκαν ομαλά και φτάσαμε στο τέλος της λειτουργίας. Μετά την λειτουργία τούς δώσαμε τα δώρα μας, πολλά ρούχα για κάθε οικογένεια και χάρηκαν πάρα πολύ.

Σε κάθε εορτή που γίνεται στην ενορία, οι κυρίες παραθέτουν πλούσιο εορταστικό γεύμα. Έτσι κι αυτή τη φορά δεν παρέλειψαν την καλή τους συνήθεια και όλοι μαζί σαν μια οικογένεια φάγαμε αντάμα. Αφού τελείωσε το γεύμα, πήραμε τον δρόμο του γυρισμού νωρίς για να αποφύγουμε τις χθεσινές περιπέτειες…

† Ο Ανταναναρίβο Ιγνάτιος