Ονομάζομαι π. Παύλος Petit Homme και είμαι από την Αϊτή. Πριν 25 χρόνια περίπου αποφάσισα να έρθω στη Θεσσαλονίκη με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτη Μεξικού και Κεντρώας Αμερικής κ. Αθηναγόρα, ο οποίος μας βοήθησε να γίνει πραγματικότητα ο σκοπός μας και να γίνουμε ιεραπόστολοι. Έμαθα τη γλώσσα και σπούδασα τρία χρόνια στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή. Αφού τελειώσαμε τις σπουδές, μας χειροτόνησε. Έγινα διάκος στην Πτολεμαΐδα, υπηρέτησα στον Άγιο Γεώργιο Πανοράματος για ένα χρόνο και χειροτονήθηκα πρεσβύτερος. Μετά πήρα το πτυχίο μου και γύρισα στην Αϊτή για το έργο της Ιεραποστολής.
Η Αίτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος. Βρίσκεται στην Καραϊβική, κοντά στην Τζαμάικα, στο ίδιο νησί όπου βρίσκεται ο Άγιος Δομήνικος, απέναντι από την Κούβα. Έχει περίπου 11 εκατομμύρια κατοίκους.
Η Ορθοδοξία είναι από τις τελευταίες θρησκευτικές ομολογίες που εμφανίστηκαν στην Αϊτή. Αριθμητικά είμαστε οι λιγότεροι. Ξεκινήσαμε το 1986. Στη χώρα επικρατεί μεγάλη πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα. Το 2010 η χώρα αντιμετώπισε τον μεγαλύτερο σεισμό που έχει καταγραφεί παγκοσμίως, ενώ ακολούθησαν τυφώνες και πλημμύρες. Είναι μια περιοχή που πλήττεται από φυσικές καταστροφές, οι οποίες επιτείνουν το κλίμα ταραχών και ανασφάλειας. Η εγκληματικότητα σοβεί με την σύσταση ένοπλων συμμοριών που κάνουν απαγωγές κ.ά. Για αυτό η χώρα δεν σημειώνει ιδιαίτερη ανάπτυξη και είναι από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου.
Η οικογένειά μου ήταν ρωμαιοκαθολικοί και έτσι κι εγώ μεγάλωσα ως ρωμαιοκαθολικός. Ήταν μια θρησκευόμενη οικογένεια. Από μικρό παιδί έμαθα από τη μητέρα μου να κάνω τον σταυρό μου, να κάνω προσευχή πριν κοιμηθώ. Όταν πήγα στο δημοτικό, ήταν ένα σχολείο που ανήκε σε ένα γυναικείο ρωμαιοκαθολικό μοναστήρι. Κάθε Κυριακή έπρεπε να πάμε στην Εκκλησία και στη χορωδία να ψάλλουμε όλοι. Όταν τελείωσα από το σχολείο, περίπου στα 13-15 μου χρόνια, συνάντησα έναν ιερέα, τον π. Μιχαήλ Graves που ήρθε από την Αμερική και έκανε ιεραποστολή στην Αϊτή. Βοήθησε τα ορφανά παιδιά, τα έβαλε σε σπίτια, τα έστειλε σχολείο. Τον συνάντησα, με κάλεσε να πάω στο σπίτι του, γίναμε φίλοι και έτσι μάθαμε για την Ορθοδοξία. Ήταν ο πρώτος που έφερε την Ορθοδοξία στην Αϊτή. Δημιούργησε ένα σχολείο, όπου ίδρυσε την πρώτη ενορία του Αγίου Γεωργίου. Και στο σπίτι του είχε ένα εκκλησάκι, τον Άγιο Νεκτάριο. Με κατήχησε, με βάπτισε και έτσι αποφάσισα να γίνω παπάς.
Σήμερα εδρεύουμε στο Petion-Ville, που βρίσκεται κοντά στην πρωτεύουσα Port-au-Prince. Η πρωτεύουσα καταστράφηκε από τον ιστορικό σεισμό και πολύς κόσμος μετανάστευσε στο Petion-Ville. Αυτή τη στιγμή είμαστε δύο ιθαγενείς ιερείς της Ι. Μητροπόλεως Μεξικού στην Αϊτή, εγώ και ο π. Βαρνάβας. Ο π. Βαρνάβας δραστηριοποιείται στο σχολείο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Petion-Ville και βοηθάει πολλά χρόνια εκεί. Οι Ορθόδοξοι στην Αϊτή είναι περίπου 2.500 άτομα. Το Δημοτικό σχολείο έχει περίπου 600 μαθητές.
Η δική μου ενορία βρίσκεται στα ορεινά της Petion-Ville. Εκεί μαζεύουμε τα παιδιά, κάνουμε κατήχηση, τους βοηθάμε με ό,τι μπορούμε. Κάποιες φορές δεν έχουν να πληρώσουν το σχολείο και τους διώχνουν κι εκείνα έρχονται και χτυπάνε την πόρτα μας. Εμείς όταν μπορούμε τους βοηθούμε, γιατί ξέρουμε τη σπουδαιότητα της εκπαίδευσης. Πολλές φορές όμως αδυνατούμε.
Στη χώρα μας, με τη φτώχεια κυρίαρχη και με την παρουσία δεκάδων χριστιανικών ομολογιών, δεν μπορεί κάποιος να δραστηριοποιηθεί ιεραποστολικά χωρίς να κάνει ταυτόχρονα κάποιο κοινωνικό έργο (ένα σχολείο, ένα ορφανοτροφείο, μια κλινική). Χωρίς τα κοινωνικά δεν μπορούμε να πάμε μπροστά. Το ίδιο κάνουν οι ρωμαιοκαθολικοί, οι προτεστάντες κ.λπ. Όταν σου λέει ο άλλος ότι πεινάει, δεν μπορεί να ακούσει το ευαγγέλιο. Τουλάχιστον πρέπει να του δώσεις ένα πιάτο φαγητό να φάει και μετά να κουβεντιάσεις. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε, γιατί κάθε μέρα που περνάει, η κρίση βαθαίνει.
Όλα αυτά τα χρόνια, πριν ακόμη γίνω κληρικός, μου δίνει μεγάλη χαρά η στήριξη της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής και μου δίνει θάρρος για το δύσκολο έργο που επιτελούμε στην Αϊτή. Εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του στην Αϊτή, να διορθωθεί αυτή η κατάσταση και μετά από κάποια χρόνια να επανέλθει η φυσιολογική ζωή.
π. Παύλος Petit Homme
