Βρισκόμαστε ήδη σε μια εποχή όπου σε παγκόσμιο επίπεδο οι άνθρωποι υποφέρουν, βασανίζονται, αναζητούν, ψάχνουν να βρουν την αλήθεια και την πραγματικότητα, το μυστήριο αυτό που λέγεται Ζωή. Τι είναι εκείνο που οι άνθρωποι αγνοούν και δεν θέλουν καν να μιλήσουν γι’ αυτό που όλοι μας ζούμε και κινούμαστε χωρίς σταθμό.
Ιδού λοιπόν το μυστήριο αυτό που λέγεται άνθρωπος. Κινούμαστε όλοι απ’ όλα τα πλάτη και μήκη της οικουμένης, έτσι όπως ο Θεός και Κύριός μας ευλόγησε την καταγωγή και την προέλευσή μας. Άλλοι ζουν πλούσια και απολαμβάνουν όλα τα καλά της οικουμένης και της φύσης. Άλλοι πάλι ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες και αναστενάζουν, αφού δεν έχουν τα απαραίτητα για να επιβιώσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια και άνεση, έτσι όπως ακριβώς θέλει ο Κύριός μας και Θεός μας.
Εμείς εδώ στην Αφρική ζούμε ακριβώς ένα διαφορετικό και ίσως παράξενο σκηνικό. Δίνουμε ως Ορθόδοξη Εκκλησία το παρών μας σε όλες τις δραστηριότητες των κατοίκων, ιδιαίτερα των παιδιών και με αυτό εννοώ την παιδεία, τόσο απαραίτητη και τόσο αναγκαία για το καλό και την ωφέλεια των μικρών μας αθώων παιδιών. Και εξηγούμαι: στις πιο απομακρυσμένες περιοχές όπου δίνουμε την ευκαιρία στα μικρά παιδιά, έστω κάτω από τη σκιά ενός δένδρου, να παίρνουν τα πρώτα εφόδια της παιδείας λόγω της ανομβρίας κάτω από υπεράνθρωπες συνθήκες, τους προσφέρουμε κι ένα μικρό γεύμα και είναι μ’ αυτό που επιβιώνουν.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, επειδή η περιοχή που ζούμε είναι πτωχική, εκτός από το παρακείμενο δημοτικό και νηπιαγωγείο όπου τα παιδάκια έχουν την πολυτέλεια να τρέφονται με ένα λιτό πρόγευμα, έγινε πια γνωστό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία προσφέρει πλούσιο χριστουγεννιάτικο γέυμα σε όλα τα παιδάκια της περιοχής, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα ή θρήσκευμα. Έτσι και φέτος δώσαμε και πάλι την ευκαιρία στα παιδάκια που ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αφού υπολογίσαμε ότι θα είχαμε 800, έφτασαν τελικά 1.500!
Τι ευλογία, Θεέ μου, τι χαρά, τι ενθουσιασμός! Τη μέρα των Χριστουγέννων που γεννήθηκε το θείο βρέφος μέσα σε μια ταπεινή σπηλιά, έδωσε σε όλους αυτό το μήνυμα ότι βρίσκεται μαζί μας με τους πτωχούς και πεινασμένους. Ας μας θεωρούν ότι βρισκόμαστε σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, μας έφερε με τη γέννησή Του ελπίδα και φως στις αθώες ψυχές των παιδιών μας. Τους δώσαμε τελικά το μήνυμα ότι ο Κύριός μας ήρθε ακριβώς για όλους, για τους πτωχούς περισσότερο που τον περιμένουν και τον βρίσκουν καθημερινά δίπλα τους, μέσα τους, αφού είναι ο μόνος που τους αναπαύει και τους ξεκουράζει.
Αυτή λοιπόν την χαρά συνεχίζουμε να δίνουμε σαν Ορθόδοξη Εκκλησία σ’ αυτά τα παιδάκια κάθε χρόνο. Έχουμε 310 παιδάκια που φροντίζουμε να ζουν με αξιοπρέπεια, κι ας είναι ορφανά από πατέρα ή μητέρα. Η Εκκλησία αναπληροί και τους δύο μ’ ένα θαυμαστό τρόπο.
✝ Ο Ναϊρόμπι Μακάριος
