Αγαπητοί αδελφοί και συνεργοί στο έργο της Ιεραποστολής στην προικισμένη από ομορφιές χώρα μου την Ουγκάντα, σας χαιρετώ και μέσω της ταπεινότητάς μου σας χαιρετούν όλοι όσοι εργάζονται στον αμπελώνα του Κυρίου και το πιστό πλήρωμα της Επισκοπής μας, αλλά και οι άνθρωποι που εισπράττουν τη βοήθεια που έρχεται από σας, ανεξαρτήτως τι είναι και τι πρεσβεύει ο καθένας. Μπροστά στον Θεό όλοι είμαστε ίσοι και οι ανθρώπινες ανάγκες σε όλους είναι οι ίδιες. Και για αυτό σας ευχαριστώ γιατί με τη δική σας βοήθεια, όλα οικονομούνται και το έργο μας το πνευματικό και το υλικό πραγματώνεται και αποδίδει καρπούς.
Ήδη με την προηγούμενη αναφορά μου στο θέμα της εκπαίδευσης και των σχολείων μας, η ανταπόκρισή μερικών ανθρώπων μάς συγκίνησε βαθύτατα. Μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε σε περισσότερα παιδιά πρόσβαση στη γνώση, διευκολύνοντας έτσι και τους φτωχούς γονείς των παιδιών, ώστε να δουν τα παιδιά τους να προκόβουν μέσα στην κοινωνία.
Εδώ στη χώρα μου τα σχολεία λειτουργούν ανά τρίμηνο. Τρείς μήνες σχολείο, ένα μήνα διακοπές. Αυτό είναι το σχολικό έτος. Και στις φτωχές περιοχές όπου θέλουμε να βοηθήσουμε παιδιά φτωχών οικογενειών, το κάθε σχολικό έτος δεν υπερβαίνει, ως προς τα έξοδα, τα 150,00 ευρώ. Κι όμως αυτό το ποσό, κάποιοι γονείς το στερούνται. Έτσι αυτά τα παιδιά ενώ διψούν να αποκτήσουν γνώσεις, χάνουν αυτήν τη δυνατότητα να σπουδάσουν. Θέλω να γνωρίζετε πως τα παιδιά μας έχουν τον ζήλο να μάθουν, έχουν καθαρό μυαλό, και ό,τι τους διδάσκουμε το απορροφούν, όπως το σφουγγάρι το νερό.
Τα παιδιά μας, όσα μπορέσαμε και βοηθήσαμε μέχρι στιγμής, δεν φέρονται αγνώμονα και αχάριστα. Με τα μέσα που διαθέτουμε, ως Επισκοπή, βλέπουμε να πραγματώνονται πολλά θαύματα στην καθημερινότητά μας. Εκεί που προβληματιζόμαστε για το τι μέλλει γενέσθαι, ξαφνικά η επέμβαση του Θεού δια των ανθρώπων του, γίνεται σωτηρία για εμάς.
Το κάθε μας έργο έχει ως αφετηρία την προσευχή. Σηκώνουμε ικετευτικά τα χέρια μας στον ουρανό και ζητάμε από τον Κύριο να μας βοηθήσει. Εμείς ρίχνουμε τον σπόρο και η πρόνοια του Θεού το αυξάνει.
Πόσα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, ωφελήθηκαν από το έργο της Εκκλησίας, ενώ ήταν καταδικασμένα να ζήσουν στην αμάθεια, στην ένδεια και στην εκμετάλλευση κάποιων επιτήδειων, και πόσοι γονείς μάς εμπιστεύθηκαν και μπόρεσαν να κρατήσουν τις οικογένειές τους ενωμένες, χωρίς να αναγκάζονται να στερήσουν την τρυφερή ηλικία των παιδιών τους, για να δουλέψουν, χάνοντας σε κάποιες περιπτώσεις και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Για να κερδίσουμε τη ζωή μας, απαραίτητη είναι η γνώση. Αυτό κάνουμε στα σχολεία μας. Προσφέρουμε γνώση για να μπορέσουν τα παιδιά μας να ανοίξουν τα φτερά τους και να διευρυνθεί ο ορίζοντάς τους. Δεν θέλουμε να βλέπουμε τα παιδιά μας φυλακισμένα στη μοίρα τους. Εμείς τουλάχιστον ως Εκκλησία και ως άνθρωποι του Θεού, θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν γνώσεις. Να πάρουν στα χέρια τους το σήμερα για να δημιουργήσουν ένα δυνατό αύριο. Ο Προκαθήμενός μας, Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, αυτό πάντοτε τονίζει, ότι «η Αφρική είναι η ελπίδα του μέλλοντος», ότι «αυτή θα δώσει ζωή στη γερασμένη από ευδαιμονία κοινωνία της Δύσης».
Αγαπητοί μου, σας ευχαριστώ. Τα δικά μας έργα στο γεώργιο του Θεού ξεκινούν από εσάς. Εμείς παίρνουμε την αγάπη σας και την σπέρνουμε στον τόπο μας. Εμείς εισπράττουμε τους καρπούς αυτής της αγάπης, εδώ στη γη, αλλά εσείς θα τους απολαύσετε εκεί, στον ουρανό, όταν ο Άγγελος θα προφέρει λόγο υπεράσπισης στον Δίκαιο Κριτή.
Ευχαριστώ την Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, η οποία εκδίδοντας αυτό το περιοδικό μού δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσω μαζί σας, παρουσιάζοντας το έργο μας και κρατώντας σας ενήμερους για τα μελλοντικά μας οράματα και σχέδια.
Ο Θεός του ελέους και της Ειρήνης να είναι μαζί σας.
† Ο Τζίντζας Σίλβεστρος
