Κοιμήθηκε και κηδεύθηκε ένας από τους τελευταίους πρωτοπόρους στην Κένυα, ο πρωτοπρεσβύτερος Βενιαμίν Κιπταλάμ Ρότιχ (1926-2022). Όταν σκέφτομαι τους πρώτους εργάτες του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας, διερωτώμαι κάτω από ποιες συνθήκες εργάσθηκαν όταν εμείς ακόμη και σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και να καταβάλουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να εκπληρώσουμε την αποστολή μας!
Όπως ήδη σημειώσαμε παλαιότερα, η όλη αυτή ανακαινιστική προσπάθεια άρχισε μέσα σε ένα κλίμα ενθουσιασμού και ηρωισμού, αφού ήταν η πρώτη φορά που ακουγόταν ο όρθρος και το ξεκίνημα της ιεραποστολικής αυτής αναζήτησης γύρω στη δεκαετία του 1930. Οι πρώτοι εκείνοι αγωνιστές είχαν μέσα τους τον ένθεο ζήλο και τη βεβαιότητα ότι ανακάλυψαν την ορθή πίστη και γνώρισαν τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και των Αποστόλων και των μεγάλων εκείνων Πατέρων της ένδοξης και λαμπρής περιόδου των Οικουμενικών Συνόδων.
Από την Ουγκάντα φυσικά έφθαναν τα πρώτα ελπιδοφόρα μηνύματα. Εκεί πρωτοπόρος ο Ρουβήμ Μουκάσα Σπάρτας (αποθανών Επίσκοπος Νειλουπόλεως Χριστόφορος) και ο π. Οβαδίας Μπασαγιακιτάλο και στην Κένυα ο Γεώργιος Γκαδούνα (αποθανών Επίσκοπος Νιτρίας). Έτσι ο π. Οβαδίας ερχόταν από την Ουγκάντα για να ευαγγελιστεί τους Κενυάτες. Γύρισε όλη την τότε επικράτεια της Δυτικής Κένυας που ήταν ακριβώς στα σύνορα της χώρας του, κατήχησε και βάπτισε τους πρώτους Ορθοδόξους των φυλών Νάντι και Λούγια. Ήδη από τις πρώτες αυτές βαπτίσεις φυτεύτηκε ο σπόρος της Ορθοδοξίας.
Ένας λοιπόν από αυτούς τους πρώτους που βαπτίστηκαν ήταν ο Βενιαμίν από το μικρό χωριό Σιεπτερίτ κοντά στο μεγάλο κέντρο της περιοχής, όπου τελικά κτίσθηκε ο πρώτος μόνιμος ναός. Ο νεαρός μας γεννήθηκε γύρω στο 1926 και στη συνέχεια ανέλαβε, με τη λιγοστή μόρφωση που είχε, να κατηχεί κι ο ίδιος και να προσπαθεί να φέρει κι άλλους στον χώρο της αδιαιρέτου Εκκλησίας. Αφού συμπλήρωσε όλες τις τοπικές συνήθειες και έθιμα της φυλής του το 1945 κάνει την περιτομή. Το 1953 παντρεύεται την γυναίκα του Ζιπόρα και απέκτησε 7 παιδιά που στο τέλος έφθασαν να κάνουν 26 εγγόνια και 41 δισέγγονα. Μεγάλη, αρχοντική και πλούσια οικογένεια, αφού όλοι ακολούθησαν τον πατέρα τους και έγιναν Ορθόδοξοι.
Όταν λοιπόν βαπτίστηκε από τον π. Οβαδία γύρω στα 1962, πρωτοϊδρύθηκε η Ιερά Μητρόπολη Κένυας και Ειρηνουπόλεως με πρώτο Μητροπολίτη τον Νικόλαο, μετέπειτα Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Τότε λειτούργησε το πρώτο ιερατικό σεμινάριο στον Απόστολο Παύλο Καγκίρας στα περίχωρα του Ναϊρόμπι.
Εκεί μπόρεσε να μάθει τα απαραίτητα που χρειάζεται ένας ιερέας λειτουργικά και ποιμαντικά. Όταν πια ολοκλήρωσε αυτή την εκπαίδευση, χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη τότε Νικόδημο και αναλαμβάνει ένα έργο αληθινά ιεραποστολικό, αφού δεν υπήρχαν ακόμη αρκετοί ιερείς. Σε όλες τις περιοχές της φυλής των Νάντι, όπου σήμερα υπάρχουν όμορφοι και μεγαλοπρεπείς ναοί, τελούσε τότε τις ακολουθίες κάτω από δέντρα ή λασποκαλύβες. Όταν πια ήταν έτοιμος, υπηρέτησε σε διάφορές ενορίες της περιοχής. Εργάσθηκε σε διάφορες θέσεις για την επιβίωση της οικογένειάς του.
Προσωπικά τον γνώρισα τον Ιανουάριο του 1982 στην Ορθόδοξη Πατριαρχική μας Σχολή. Εκείνο που με εντυπωσίασε από την πρώτη εκείνη συνάντηση αλλά και στη συνέχεια στις άλλες περιοδείες μου στην περιοχή Νάντι, είναι ότι κυκλοφορούσε ξυπόλητος. Όταν τελικά αρρώστησε και δεν μπορούσε να κυκλοφορεί πια, με κάλεσε ο πρώτος του γιος να προσευχηθώ και να τελέσω το Άγιο Ευχέλαιο. Τότε τον ρώτησα γιατί περπατούσε ξυπόλητος. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν μέσα μεταφοράς και αναγκάζονταν να διανύουν τεράστιες αποστάσεις. Τα παπούτσια του καταστρέφονταν εύκολα και έπρεπε να αγοράσει καινούργια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι βρήκε αυτή την λύση! Αποφάσισε να καταργήσει τα παπούτσια για λόγους οικονομικούς και να κυκλοφορεί πια ξυπόλητος!
Στις 17 Ιανουαρίου 2022 τον επισκέφθηκα και προσευχηθήκαμε μαζί για τελευταία φορά. Το πρωί της 29ης Ιανουαρίου μπροστά στη σορό του ψάλαμε την ακολουθία της κηδείας. Στην ομιλία μου τόνισα το δώρο που τον προίκισε ο Θεός: Την ταπεινοφροσύνη και την ήσυχη ζωή χωρίς προβολή και έπαρση. Ας έχουμε την ευχή του!
† Ο Ναϊρόμπι Μακάριος
