Δεν θα κουραστώ ποτέ να ομολογώ, διότι πρωτίστως με ξεκουράζει να βιώνω, ότι η του Ευαγγελίου ζωή λαμβάνει σάρκα και οστά κάθε μέρα, σε κάθε βήμα μας στην ιεραποστολή. Υπήρξα κι εγώ ένας αδιάφορος αναγνώστης της Αγίας Γραφής. Συναισθηματικός, χλιαρά πιστός ή βέβαια άπιστος. Με μια θολή αντίληψη ότι η απόσταση των αιώνων κάνει τις αφηγήσεις ιστορίες μακρινές, ενδιαφέρουσες και εν πολλοίς ανεφάρμοστες.
Δόξα τω Θεώ! οι μύθοι έπεσαν με το πρώτο μου διάβα στις γειτονιές της Μαύρης Ηπείρου. Είτε αυτό ήταν το Καμερούν, είτε η Νότιος Μαδαγασκάρη, τα πρόσωπα του ευαγγελίου ξεπηδούσαν συνεχώς μπροστά μου. Οι λεπροί, οι συγκύπτοντες, οι αιμορροούντες, οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οι Λάζαροι, φτωχοί σε χρήματα, πλούσιοι σε πληγές και βέβαιοι κάτοικοι του παραδείσου, οι αρνητές της πίστεως, οι θερμές μυροφόρες, μαύρες γυναίκες καλόγριες αφιερωμένες και βυθισμένες στην προσευχή, οι Ιούδες, οι Πέτροι, οι Μάρθες, οι Μαρίες, και οι τόσες μα τόσες πολλές Σαμαρείτιδες!
Εκεί όπου το να βρεις νερό είναι στοίχημα και αγώνας δρόμου για όλους μας. Εκεί που μια γεώτρηση κρατάει μέρες, με τα μηχανήματα να ξεπερνούν τα τριακόσια μέτρα. Εκεί είναι που ο Θεός συλλέγει αδελφούς εν σκότει, διψασμένους, κουρασμένους από τον κάματο μιας ζωής ανισοτήτων. Τους τοποθετεί δίπλα μας, παίρνουν νερό από το χέρι μας, και κάπου-κάπου ρωτούν: «τι είστε;», «γιατί κουράζεστε γι’ εμάς;», «σε τι πιστεύετε;». Ερωτήσεις που ακόμα κι εγώ, που με δυσκολία αρθρώνω φράσεις στην τοπική διάλεκτο, τις απαντώ με ανείπωτη ευγλωττία μονολεκτικός: «ο Χριστός», «ο Χριστός», «ο Χριστός»… Για το χατίρι Αυτού, για την αγία πίστη στη θυσία Του, μια θυσία κι εμείς ελάχιστη στον αδελφό.
Μια θυσία που δε θα γινόταν ποτέ, αν όλοι εσείς δεν ήσασταν μαζί μας, δίπλα μας, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Αν η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής από τη Θεσσαλονίκη, μαζί με αδελφούς που βρίσκονται εγγύς και μακράν, δεν ήταν ένα συνεχές παρόν, ακόμα και σε αυτή τη φριχτή και δύσκολη περίοδο της πανδημίας, η οποία μεταξύ των άλλων εμποδίων έφερε και τρομερές καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του τιτάνιου έργου της διάνοιξης φρεάτων.
Γι’ αυτό τον λόγο και για ακόμα πολλά και άγνωστα σας ευχαριστώ!
Ο άγιος Θεός να σας φυλάει και να σας προστατεύει όλους με την παντοδύναμη χάρη Του!
Ο παρά του φρέατος ιεραπόστολος,
† Ο Τολιάρας & Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος
