Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὸ τελευταῖο διάστημα ζήσαμε πολλὲς καὶ μεγάλες εὐλογίες στὸν εὐλογημένο ἀγρὸ τῆς ἱεραποστολῆς, τὶς ὁποῖες ἐπιθυμῶ νὰ μοιρασθῶ μαζί σας, διότι ἐν πολλοῖς σὲ σᾶς ὀφείλουμε τὴν ὑλικὴ πραγματοποίησή τους.
Στὶς 30 Ἰουλίου, ἐτελέσαμε τὸν Ἁγιασμὸ θεμελίωσης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καὶ Ὁσίου Πορφυρίου, στὸ χωριὸ Ἰγγαγκιντούγκου, ποὺ εἶναι σκαρφαλωμένο πάνω σὲ ἕνα πανέμορφο βουνό, σὲ ὑψόμετρο 2000 μέτρων. Γιὰ πολλὰ χρόνια τελούσαμε τὴν Θεία Λειτουργία μέσα σὲ μιὰ ἀχυροκαλύβα, ἡ ὁποία πρόσφατα πῆρε φωτιὰ καὶ κάηκε ὁλοσχερῶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ χαρτοκιβώτιο ὄπου φυλάγαμε τὰ ἱερὰ Σκεύη! Τὴν θλίψη μας γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς ἀχυροκαλύβας, ὑπερεκάλυψε ἡ ἄμεση ἀνταπόκριση τῆς Ἀδελφότητάς σας, ὅτι ἀναλαμβάνετε τὴν ἀνοικοδόμηση πέτρινου Ναοῦ, ἡ ὁποία ἦλθε ὡς ἐξ οὐρανοῦ ἀπάντηση. Φαίνεται ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀναλαμβάνει τὸ ἔργο στὰ παντοδύναμα χέρια Του κι ἐμεῖς εἴμαστε ἁπλοὶ διακονηταί Του.
Μέσα στὸν μῆνα Αὔγουστο, ὁλοκληρώθηκε ἡ γεώτρηση δίπλα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὸ Ἰμπόγγο. Βρήκαμε ἕνα ὑπόγειο ποτάμι σὲ βάθος 110 μέτρων, ἐνῶ ἡ περιοχὴ εἶναι κατάξερη καὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ ζῶα γιὰ τόσα χρόνια ὑπέφεραν ἀπὸ τὴν λειψυδρία. Ἀνήμερα στὴ γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, στὶς 26 Σεπτεμβρίου, στὸ ἴδιο χωριό, τελέσαμε τὰ Θυρανοίξια καὶ τὴν πρώτη Θεία Λειτουργία στὸν ὡς ἄνω Ἱερὸ Ναό, ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ ὁποίου ἐπίσης χρηματοδοτήθηκε ἀπὸ τὴν εὐλογημένη Ἀδελφότητά σας. Πλῆθος πιστῶν προσῆλθε γιὰ νὰ γιορτάσουμε τὸν Ἅγιο καὶ νὰ εὐχαριστήσουν γιὰ τὴν γεώτρηση καὶ τὸν ὄμορφο Ναό, ποὺ ὁμολογουμένως ἀποτελεῖ στολίδι τῆς περιοχῆς. Ὅλοι μαζὶ ἑνώσαμε μὲ εὐγνωμοσύνη τὶς προσευχές μας, ὁ Πανοικτίρμων Κύριος νὰ ἀναπαύει στὸν Παράδεισο τὴν δούλη Του Παρθένα, ἡ ὁποία δὲν πρόλαβε ἐν ζωῇ νὰ χαρεῖ τὸν ναὸ αὐτὸν ποὺ ἡ ἴδια μᾶς ἐδώρησε, ἀλλὰ ποὺ σίγουρα ἡ ψυχή της ἀπὸ τὸν οὐρανὸ θὰ βλέπει καὶ θὰ καμαρώνει.
Λέμε στὴν πατρίδα μας, «ἕνας κοῦκος δὲν φέρνει τὴν ἄνοιξη», καὶ εἶναι μεγάλη ἀλήθεια, διὀτι ἡ Ἱεραποστολὴ καὶ ὁ εὐαγγελισμὸς τῶν ἐθνῶν δὲν εἶναι ἔργο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἐντολὴ ποὺ δόθηκε σὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ σκεφτὀμουν προχθὲς καθοδόν, πηγαίνοντας σὲ μιὰν ἀπόμακρη περιοχή, ὅπου μᾶς κάλεσαν νὰ τοὺς μιλήσουμε γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Εἶναι μιὰ περιοχὴ σὲ ἀπόσταση τεσσάρων ὡρῶν μὲ τὸ αὐτοκίνητο, νοτίως τοῦ ἱεραποστολικοῦ κέντρου μας στὴν περιοχὴ τῆς Ἰρίγγας, ὅπου οἱ κάτοικοι ἄκουσαν γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ δίψα, μᾶς παρεκάλεσαν νὰ τοὺς ἐπισκεφθοῦμε. Εἶναι παράξενο γιὰ τὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου νὰ καταλάβει μὲ πόσους τρόπους ἐργάζεται ἡ Θεία Χάρη! Ἐκεῖ λοιπόν, σ’ αὐτὸ τὸ ἀπόμακρο χωριό, τὸ Μασέγκε, στὴν περιοχὴ Νταμπάγκα τῆς νοτίου Τανζανίας, δυὸ χιλιάδες χρόνια μετὰ Χριστόν, οἱ ἄνθρωποι γιὰ πρώτη φορὰ ἄκουσαν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Ρουφοῦσαν τὰ λόγια μας σὰν τὴν βροχὴ ποὺ πέφτει σὲ διψασμένη γῆ. Γιὰ τέσσερεις ὧρες ρωτοῦσαν συνεχῶς μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον νὰ μάθουν ὅλες τὶς λεπτομέρειες τῆς ἁγίας πίστεώς μας. Μᾶς παρεκάλεσαν νὰ μὴν τοὺς ξεχάσουμε ἀλλὰ νὰ τοὺς ξαναεπισκεφθοῦμε, γιὰ νὰ τοὺς ἑτοιμάσουμε νὰ δεχθοῦν τὸ Ἅγιο Βάφτισμα.
Σκεφτόμουν μέσα μου, ποῦ εἶναι οἱ ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος; Ποῦ εἶναι οἱ νέοι ἱερεῖς ποὺ θὰ ἀναλάβουν τὴν σπορὰ τοῦ Εὐαγγελίου; Τελευταῖα μάλιστα οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε ἀναλάβει τὸν ἀγῶνα νὰ ἀποδείξουμε μεταξύ μας ποιὸς εἶναι Ὀρθοδοξώτερος τοῦ ἄλλου. Καὶ νὰ τὰ σχίσματα, καὶ νὰ οἱ κατηγορίες, καὶ νὰ οἱ διχόνοιες… καὶ ὁ εὐλογημένος ἀγρὸς τῆς ἱεραποστολῆς μένει ἀπότιστος καὶ χερσώδης. Γιατί, Θεέ μου, τέτοια κατάντια; Πότε θὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν βαθύ μίζερο ὕπνο μας; Ποῦ εἶναι οἱ νέοι καὶ οἱ νέες τῆς Ὀρθοδοξίας μας; Ποῦ χάθηκε ἡ χαρὰ καὶ ὁ ἐνθουσιασμὸς γιὰ τὴ διάδοση καὶ τὸ μοίρασμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ;
Κλείνοντας τὸ ἄρθρο μου, μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου, μὲ ἄπειρη εὐγνωμοσύνη καὶ μὲ θετικὴ σκέψη, εὔχομαι, αὐτὸς ποὺ εἶπε: «ὅς ἄν ποτίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος, οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ» (Ματθ. ι΄, 42), νὰ σᾶς δίνει τὸν ἄξιον μισθό σας καὶ νὰ εὐλογεῖ μὲ τὴν οὐράνια Χάρη Του τὴν ζωὴ καὶ τὰ ἔργα σας καὶ νὰ ἐνσταλάζει στὶς καρδιὲς τῶν Ὀρθοδόξων τὸν ζῆλο τῆς Ἱεραποστολῆς! Ἀμήν, γένοιτο!
Μὲ εὐχὲς εὐγνωμοσύνης
† Ὁ Ἀρούσας Αγαθόνικος
