Ο ιεραποστολικός μου αγώνας ξεκίνησε, με την ευλογία του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου, εδώ και τέσσερα χρόνια στην Επισκοπή του Μπουρούντι και της Ρουάντας, αυτών των δύο μαρτυρικών χωρών της Ανατολικής Αφρικής. Κύριο μέλημά μας να επουλώσουμε τις πληγές ή μάλλον τις ουλές που άφησε ο αδελφοκτόνος πόλεμος, που κράτησε δεκαεννιά ολόκληρα χρόνια και τελείωσε σχετικά πρόσφατα, το 2006. Θέλουμε να τους διδάξουμε την αγάπη, αντιμετωπίζοντάς τους με αγάπη. Επούλωση, αγάπη: λέξεις, που εύκολα λέγονται, καλά ακούγονται, όμως η μετουσίωσή τους σε πράξη είναι πολύ δύσκολη. Κοντά στις πληγές, η φτώχεια, η ανέχεια, οι δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν χωρίς τη στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη, χωρίς οργανωμένη εκπαίδευση, τους καθιστούν αδύναμους να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους και προσβλέπουν σ’ εμάς ως στήριγμά τους και ψυχικό αποκούμπι τους. Διψούν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία, να βαπτιστούν, να αναγεννηθούν. Κι εμείς δεν τους το αρνούμαστε. Οι δυσκολίες πολλές, οι μετακινήσεις μας δύσκολες, που εδώ κι ένα χρόνο έγιναν ακόμη δυσκολότερες, μετά από ένα ατύχημα σ’ ένα δύσβατο δρόμο της Επισκοπής μας, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του παλαιού αυτοκινήτου, το οποίο μάς εξυπηρετούσε. Τώρα προσανατολιζόμαστε στη λύση της μοτοσυκλέτας. Δεν ξέρω όμως αν αυτή η λύση θα μπορούσε να υλοποιηθεί, γιατί η τιμή της είναι απαγορευτική για τα πενιχρά μας έσοδα. Ωστόσο δεν απογοητευόμαστε και πάντα βρίσκουμε τρόπο, ύστερα βέβαια από δυσκολίες, να τους επισκεπτόμαστε, να τους βαπτίζουμε και να ιδρύουμε ενορίες και χριστιανικές κοινότητες.
Ρουάντα
Συγκεκριμένα, στη Ρουάντα έχουμε δεκατέσσερις κοινότητες από τις οποίες οι τέσσερις είναι πολύ εύρωστες για τα εκεί δεδομένα και αριθμούν πεντακόσια μέλη η κάθε μία. Δυστυχώς, οι τέσσερις ιερείς μας, οι οποίοι περιοδεύουν σ’ όλη τη χώρα, όπως είναι ευνόητο, δεν επαρκούν. Επίσης, δεν υπάρχουν ναοί. Οι λατρευτικές ανάγκες των ανθρώπων εξυπηρετούνται στο ύπαιθρο, κάτω από τα δέντρα, τα μπαομπάμπ της Αφρικής, τα οποία εξυπηρετούν και τις μαθησιακές ανάγκες των παιδιών, αφού καλύπτουν την απουσία των σχολικών κτηρίων.
Άνθρωποι της πίστης, αναγνώστες και κατηχητές, έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο της κατήχησης, που προηγείται του βαπτίσματος. Επίσης, η βοήθειά τους είναι πολύτιμη αρωγός μας στην προσπάθειά μας να μεταφράσουμε στις τοπικές διαλέκτους. Ήδη έχουμε έτοιμες τις μεταφράσεις των μυστηρίων της Θείας Λειτουργίας του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Βασιλείου και της Προηγιασμένης, της Ιεράς Παρακλήσεως και του Ακάθιστου Ύμνου, της Ακολουθίας της Πεντηκοστής και των Θεοφανείων καθώς και ορισμένων περιστασιακών ευχών. Το έργο αυτό το θεωρούμε ευλογία Θεού, που χαρίζει στις ψυχές των νεοφωτίστων αγαλλίαση και ευτυχία και μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε και να προσπαθούμε να μιμηθούμε κι εμείς το έργο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Μπουρούντι
Σχετικά με το ιεραποστολικό μας έργο στο Μπουρούντι, σε γενικές γραμμές ισχύει ό,τι και στη Ρουάντα. Εδώ έχουμε οκτώ κοινότητες και δύο διακόνους. Οι μετακινήσεις μας είναι το ίδιο δύσκολες, καθώς και οι μετακινήσεις των πιστών, γι’ αυτό θεωρούμε αναγκαία την ανέγερση ναών, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι πνευματικές τους ανάγκες. Ένα ακόμη όνειρό μας, το οποίο ως ένα σημείο τείνει να πραγματοποιηθεί, χάρη στις προσφορές καρδιάς ανωνύμων δωρητών, είναι η λειτουργία Γυμνασίου και Λυκείου, του μοναδικού στην περιοχή της Μπουραμάτας. Πιστεύουμε ότι, μέχρι το Σεπτέμβριο, θα μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε το απαραίτητο ποσό για το δάπεδο, τα κουφώματα, τις πόρτες, το σοβάντισμα, την αγορά θρανίων και άλλων επίπλων, που είναι απαραίτητα για την όλη σχολική διαδικασία. Τα περισσότερα παιδιά της περιοχής αυτής είναι παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, με μία μάνα να παίζει και το ρόλο του πατέρα και να πασχίζει να τα βγάλει πέρα, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά. Άνθρωποι κυνηγημένοι, χτυπημένοι από τη μοίρα, προσβλέπουν σ’ εμάς ως σανίδα σωτηρίας. Δεν τους απογοητεύουμε. Προσέχουμε βέβαια να είμαστε φειδωλοί στις υποσχέσεις μας και να τους υποσχόμαστε κάθε φορά ό,τι είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί. Το να τους καλλιεργούμε ψεύτικες ελπίδες ισοδύναμες με απογοήτευση κι αυτό δεν το επιθυμεί κανείς και ούτε θα ευχόμαστε η όλη αυτή προσπάθειά μας να καταλήξει μελαγχολική.
† Ο Μπουρούντι και Ρουάντας Ιννοκέντιος
