Η καθημερινή μας προσπάθεια να συντηρήσουμε ό,τι με κόπο ξεκινήσαμε είναι μεγάλη. Βιώνοντας και εμείς με την σειρά μας τις συνέπειες της κρίσης, που απειλούν τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα μας, ερχόμαστε πολύ συχνά σε διλήμματα και συγκρούσεις για το πώς να διαχειριστούμε τα λιγοστά πλέον χρήματα που φτάνουν στα χέρια μας, προς ανακούφιση και στήριξη του δοκιμασμένου ιθαγενούς μαλαουιανού αδελφού μας.
Με τη χάρη του Θεού, μέχρι τώρα ξεκινήσαμε πολλές φιλότιμες φιλανθρωπικές προσπάθειες, για να απαλύνουμε τον πόνο των μαλαουϊανών, που ζούνε σε αυτή τη δυσκολεμένη χώρα με τα ποικίλα προβλήματα και τις πολλές δυσκολίες καθημερινά…
Παράλληλα με τις μόνιμες προσπάθειές μας να μεταλαμπαδεύσουμε την Αληθινή και Ζωντανή Ορθόδοξη Πίστη μας, ξανοιχτήκαμε και καθιερώσαμε ένα πρόγραμμα σίτισης 300 παιδιών καθημερινά.
Αυτή μας η προσφορά στις φτωχές οικογένειες του Μαλάουι είναι πραγματικά πολύ μεγάλη, γιατί η Ιεραποστολή μας απασχολεί και σιτίζει καθημερινά πολλά παιδιά 3 μέχρι 5 χρονών, με δύο γεύματα, πρωινό και μεσημεριανό, και έτσι ανακουφίζει τον πονοκέφαλο του κάθε φτωχού γονιού πώς να χορτάσει τα παιδιά του, αλλά συγχρόνως αξιοποιεί και το χρόνο που έχει υπό την προστασία της τα παιδιά, ώστε να τα κατηχεί και να τα μορφώνει με την ορθόδοξη πίστη.
Σε πολλές ενορίες ο χώρος που γίνεται η φύλαξη και σίτιση των παιδιών είναι δικός μας και έτσι το έργο γίνεται απρόσκοπτα, αν εξαιρέσουμε τη μόνιμη αγωνία μας να βρίσκονται καθημερινά τα απαραίτητα, για να έχουμε το φαγητό που υποσχεθήκαμε.
Στην ενορία της Αγίας Αικατερίνας, όμως, που ο Ι. Ναός δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και ο χώρος φύλαξης δεν είναι δικός μας, έχουμε καθημερινά πολλές αγωνίες… Το ενοίκιο, οι υπηρεσίες που μας επισκέπτονται και όλο βρίσκουν αφορμές να μας επιβάλλουν πρόστιμα, άλλοτε επειδή ο χώρος είναι μικρός, άλλοτε επειδή οι τουαλέτες είναι ακατάλληλες και τόσα άλλα. Είναι μεγάλη ανάγκη να επιταχυνθούν τα έργα και να γίνει και σε αυτήν την ενορία ένας ιδιόκτητος χώρος, που θα στεγάσει τα 100 μικρά παιδιά που φιλοξενούμε καθημερινά.
Το μυαλό μας τρέχει και μαζί και η φαντασία μας και σκεφτόμαστε από τώρα πώς θα οργανώσουμε τον νέο χώρο φύλαξης, πώς να χτίσουμε τις μικρές τουαλέτες καθώς και παιδικούς νιπτήρες με βρυσούλες και πώς να φτιάξουμε χαρούμενη την παιδική χαρά, έτσι ώστε τα δύο ή τρία χρόνια που θα ζήσουν κοντά μας τα μικρά αφρικανάκια να είναι χαρούμενα, γεμάτα με γλυκιές αναμνήσεις από τη στοργή με την οποία τα περιέβαλλε η Ορθόδοξη Ιεραποστολή.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά που διακρίνουμε στα παιδικά πρόσωπα αυτών των μικρών αγγέλων κάθε φορά που τα ταΐζουμε. Τρέχουν με τόση λαχτάρα, όταν ετοιμαστεί το μεσημεριανό τους φαγητό, και απλώνουν τα αδύνατα χεράκια τους για να πάρουν ο καθένας το πιάτο του. Πολύ συχνά μας λένε «κι άλλο, κι άλλο» κι εμείς προσευχόμαστε στο Θεό, αυτό το ευλογημένο συσσίτιο να μην τελειώσει ποτέ.
Συχνά, βρισκόμαστε σε μεγάλα διλήμματα, τι είδους προτεραιότητες να βάλουμε στην ιεραποστολή μας. Αλλά αυτά τα παιδάκια έχουν τόσο ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και σχεδόν πάντοτε κατέχουν την πρωτιά. Το ολόκαρδο ευχαριστώ βγαίνει συχνά και από τα χείλη και από την καρδιά τους, καθώς φωνάζουν «ζικόμο, ζικόμο», δηλαδή ευχαριστώ στη δική τους γλώσσα.
Ο υπεύθυνος του διακονήματος αυτού, π. Καλλίνικος, συχνά μας αναφέρει, ότι πρέπει να αυξήσουμε την ποσότητα και ποιότητα των τροφίμων, για να μπορούν τα παιδιά να αντέχουν στις κακουχίες και το δύσκολο περιβάλλον που ζουν. Τον κοιτάμε αμήχανα και λυπημένα. Για όλα χρειάζονται θυσίες. Η ανέχεια που μας περιβάλλει μας εμποδίζει. Κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αρκετό…
Τα παιδιά, όσο βρίσκονται στην Ιεραποστολή, από το πρωί μέχρι το απόγευμα, περνάνε ευχάριστες και ευλογημένες ώρες. Όταν όμως πάνε τα βράδια στο σπίτι τους, ξέρουμε τι τα περιμένει. Τα σπίτια τους καμωμένα από λάσπη και χόρτο, κινδυνεύουν να πέσουν σε κάθε δυνατή νεροποντή, ειδικά την περίοδο των βροχών. Συμβαίνει συχνά να σκοτώνονται και παιδιά, όταν γκρεμίζεται επάνω τους η φτιαγμένη από λασπωμένα τούβλα και χάρτινη σκεπή καλύβα.
Ή άλλες φορές, τα βράδια οι γονείς τους, μη έχοντας να τους δώσουν βραδινό φαγητό, τους λένε να κάνουν υπομονή και, όταν ξημερώσει η αυριανή μέρα, θα φάνε πάλι το ευλογημένο φαγητό της ιεραποστολής μας. Κι έτσι ζουν αυτά τα παιδάκια με τη λαχτάρα πότε θα ξημερώσει, για να έρθουν κοντά μας και να περάσουν ολόκληρη τη μέρα τους, όχι μόνο παίρνοντας τα δύο ημερήσια γεύματα που τους προσφέρουμε, αλλά παίζοντας, γελώντας, τραγουδώντας όμορφα παιδικά τραγουδάκια και συγχρόνως μαθαίνοντας σύντομες και πρακτικές προσευχές από την Εκκλησία μας, όπως το «Άγιος ο Θεός», το «Πάτερ ημών» κ.ά. Μα το πραγματικό ξεφάντωμά τους γίνεται, όταν τους επισκεπτόμαστε και τους μοιράζουμε διάφορα μικροπράγματα, μπαλόνια, παιχνίδια, καραμέλες, που μας έχουν δώσει κάποιοι καλοί Χριστιανοί. Η μεγαλύτερη αμοιβή είναι όταν μας αγκαλιάζουν απ’ τη χαρά τους και πραγματικά αυτή είναι η καλύτερη πληρωμή για εμάς.
Ναι, αδελφοί μου, πολύ σας παρακαλούμε και εσάς, να προσεύχεστε στον Πανάγαθο και γλυκύτατο Χριστό μας, να μη σταματήσει ποτέ αυτό το έργο και να μας αξιώνει να συνεχίζουμε ταπεινά να διακονούμε και τα φτωχά και άπορα παιδάκια, μα και γενικότερα όλους τους μαλαουιανούς αδελφούς μας. Αμήν.
π. Ερμόλαος Ιατρού
