Οι πιο πολλοί νέοι, ιδιαίτερα των απομακρυσμένων περιοχών, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τους χώρους όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Με την ελπίδα ότι θα βρουν ένα καλύτερο μέλλον, φθάνουν στις μεγαλουπόλεις. Ένας τέτοιος νέος της σημερινής ιστορίας από μικρός αγαπούσε την Ορθόδοξη Εκκλησία, απ’ όπου διδάχθηκε πολλά: την ειλικρίνεια, την πειθαρχία, τη σεμνότητα και τόσα άλλα. Ευρισκόμενος στη Ναϊρόμπι, ψάχνοντας για μια εργασία που θα τον βοηθούσε στη μελλοντική του πορεία, ενώ περπατούσε και μονολογούσε, είδε ξαφνικά ένα αυτοκίνητο να γυροφέρνει με ανώμαλες στροφές και κινήσεις. Έτρεξε αμέσως από πίσω του και προσπάθησε, παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε να τραυματισθεί, με επιδέξιο τρόπο να μπει μπροστά και κατόρθωσε να το σταματήσει. Με μεγάλη του έκπληξη παρατήρησε ότι ο οδηγός είχε χάσει τις αισθήσεις του και το αυτοκίνητο κινούνταν χωρίς έλεγχο. Αμέσως ενεργεί χωρίς καθυστέρηση, για να σώσει τον άγνωστο οδηγό, ως έμπειρος οδηγός ο ίδιος. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι τον βοήθησε η Εκκλησία να πάει σε σχολή οδηγών και ήξερε την τέχνη της οδήγησης.
Με ιδιαίτερη φροντίδα, βλέποντας την κατάσταση του οδηγού, έφθασε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, όπου αμέσως κάλεσε τις Πρώτες Βοήθειες να κοιτάξουν τον άτυχο οδηγό. Έτσι κι έγινε. Τον πήραν αμέσως στην εντατική, αφού διαπίστωσαν ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν σοβαρή, και σε λίγες ώρες μπόρεσαν να τον επαναφέρουν σε τέτοιο σημείο που να μπορεί κάπως να ομιλεί. Όταν είδε ποιοι τον περιέβαλλαν, ζήτησε να δει εκείνο τον άγνωστο νέο που του έσωσε τη ζωή. Ξαφνιάστηκαν όλοι, γιατί νόμιζαν ότι ήταν ο οδηγός του. Ο ίδιος δεν ήξερε καν το όνομα του ανθρώπου που έσωσε τη ζωή του την τελευταία στιγμή. Πράγματι, σε λίγο τον έφεραν και όλοι έμειναν έκπληκτοι, όταν ο ίδιος ο νέος με τη σειρά του είπε το όνομά του. Όλοι απόρησαν και άρχισαν τα σχόλια, όταν ανακάλυψαν την ιστορία του κυρίου αυτού και του άγνωστου νέου. Τον ρώτησε ο κύριος αν εργάζεται και, όταν του αποκάλυψε ότι έψαχνε για δουλειά, χωρίς καθυστέρηση, του ανακοίνωσε ότι από εκείνη την ώρα ήταν ο μόνιμος και επίσημος οδηγός του. Ο νέος, ταραγμένος από το αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής, εξομολογήθηκε ότι τον βοήθησε, όχι για να αμειφθεί, αλλά γιατί αισθάνθηκε ότι έπρεπε να σώσει τη ζωή ενός συνανθρώπου του, που αλλιώς θα έχανε τη ζωή του. Μάλιστα, ο κύριος αυτός τον αγκάλιασε, ευχαριστώντας τον για την αλτρουιστική του πράξη. Έμεινε κοντά του κι όταν ήλθε η γυναίκα του και τα παιδιά του να τον επισκεφθούν, τους ανακοίνωσε, επίσημα πια, πως η οικογένειά τους απέκτησε ένα νέο μέλος.
Μπροστά σ’ αυτή την τόσο αληθινή και συνάμα συγκλονιστική ιστορία, βλέπουμε και αγγίζουμε το μέγεθος της αξίας τέτοιων πράξεων και ανακαλύπτουμε ότι, στο τέλος, δεν πάνε οι κόποι μας χαμένοι. Βλέπουμε ότι τα λόγια μας και οι πράξεις που τα συνοδεύουν, για να πείσουν τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους νέους, αποδίδουν πλούσιους καρπούς.
Αυτός ο νέος βρίσκεται αυτή τη στιγμή μαζί με την οικογένειά του άγνωστου εκείνου που του έσωσε τη ζωή με την πράξη του. Απολαμβάνει τόση ευτυχία, γιατί με την πράξη του αυτή κράτησε υψηλό ηθικό φρόνημα, ήθος, ειλικρίνεια, τιμιότητα, ταπείνωση, αυτά που καθημερινά διδάσκω στους νέους. Χαίρεται, με τους ανθρώπους της φυλής και της οικογένειάς του, εκείνο για το οποίο τόσα χρόνια έψαχνε: μια εργασία, μια απασχόληση για τον επίγειο άρτο. Το βρήκε μάλιστα με έναν τρόπο τόσο θαυματουργικό και –γιατί όχι– με την επέμβαση και το σχέδιο του Θεού!
† Ο Κένυας Μακάριος
