Ένα πρωινό μιας αυγουστιάτικης Κυριακής, περιμέναμε στο Ιεραποστολικό μας Κέντρο έναν Ιερέα από τη Σιέρρα Λεόνε, που είχε φέρει για λόγους υγείας στην Γκάνα την Πρεσβυτέρα του, η οποία έπασχε από την ανίατη νόσο σε διάφορα μέρη του σώματός της. Ο πατήρ Αλέξανδρος, εκείνο το πρωινό ήλθε μόνος του, επειδή η Πρεσβυτέρα του βρισκόταν στο νοσοκομείο. Ο κληρικός αυτός, ήταν κοντός στο ανάστημα και μόλις είχε χειροτονηθεί, αφού περπατούσε και μπερδεύονταν τα πόδια του με τα ράσα. Όμως, ήταν ευδιάκριτο το ταπεινό του φρόνημα και, καθώς περπατούσε, φαινόταν ελαφρύς επάνω στην γη.
Πέρασαν αρκετές ημέρες και, μετά από μικρό χρονικό διάστημα, ήρθαν και έμειναν κοντά μας στο Ιεραποστολικό Κέντρο της Άκκρας. Δυστυχώς, στην Πρεσβυτέρα του, εκτός από μια σχετική αναπηρία, της προστέθηκε και ο ακρωτηριασμός του δεξιού της χεριού λόγω καρκίνου.
Τους παρατηρούσα στην καθημερινή τους διαβίωση κοντά μας. Διέκρινα τον πατέρα Αλέξανδρο, μέρα παρά μέρα, να βάζει την σκάφη και, με τα χέρια του, να πλένει τα ρούχα του και αυτά της Πρεσβυτέρας του, ενώ εκείνη να μη τον αφήνει μόνο του, αλλά να κάθεται δίπλα του σε έναν τσιμεντόλιθο και να του μιλάει. Αφού στη συνέχεια τελείωνε το πλύσιμο, κουβαλούσε τα ρούχα για να πάει να τα απλώσει στην άλλη μεριά του Ιεραποστολικού Κέντρου. Αυτή από δίπλα του, με αργά βήματα, πήγαινε μαζί του σιγά σιγά, ενώ εκείνος άπλωνε τα ρούχα για να στεγνώσουν. Αυτή δίπλα του με την πατερίτσα, στεκόταν ανήμπορη να δώσει χέρι βοηθείας, στην πραγματικότητα όμως βοηθούσε με την στάση της. Το απόγευμα, καθόντουσαν δίπλα-δίπλα κάτω από το μεγάλο δέντρο του Ιεραποστολικού Κέντρου και εκείνος τής διάβαζε διάφορα κομμάτια από την Αγία Γραφή. Όταν τους έβλεπες να μιλάνε μεταξύ τους, υπήρχε πλήρης αρμονία. Μιλούσαν και κοίταζαν στην ίδια κατεύθυνση.
Η παρουσία του πατρός Αλεξάνδρου και της Πρεσβυτέρας του Ελισάβετ, ήταν μεγάλο ζωντανό παράδειγμα και, ταυτόχρονα, κήρυγμα συζυγικής αγάπης, αφοσίωσης και πίστης στο θέλημα του Θεού. Η βιοτή τους είναι ένα σιωπηρό κήρυγμα, το οποίο αφήνει βαθύ αντίκτυπο και ζωντανό παράδειγμα της αθόρυβης παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας.
Αγαπητά μου μέλη της Αδελφότητος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, η παρουσία του Θεού στη ζωή μας είναι ο σπουδαιότερος και μεγαλύτερος συντελεστής εξευγενισμού μας. Ζωντανό παράδειγμα, οι πρωταγωνιστές της περιγραφόμενης ιστορίας μας. Αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση της ζωής του Θεού, η οποία περιγράφεται μόνο με μια λέξη: Αγάπη.
Την αγάπη αυτή κι εσείς την κάνετε πραγματικότητα με τη συμπαράστασή σας στον αγώνα που δίνουμε στο μεγάλο αγρό της Αφρικής, προσπαθώντας να σπείρουμε την αγάπη του Θεού στις ταλαιπωρημένες, πλην αξιοπρεπείς, ανθρώπινες ψυχές.
Με την εν Χριστώ αγάπη
† Ο Άκκρας Νάρκισσος
