Πριν από την Πεντηκοστή, κατά τη διάρκεια της Θείας Αναλήψεώς Του, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός προφήτευσε τόσο το γεγονός, όσο και το λόγο που αυτή θα συμβεί λέγοντας στους μαθητές: «λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μου μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πραξ 1:8).
Βρίσκονταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα και μάλιστα «οὗτοι πάντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει»(Πραξ 1,14). Απαραίτητη προϋπόθεση για την κάθοδο του Παναγίου Πνεύματος ήταν να υπάρχει όχι μόνο ενότητα και ομοφροσύνη ανάμεσα στους Αποστόλους, αλλά και να είναι συμπληρωμένη η ομάδα των μαθητών, ώστε όλοι να λάβουν τις δωρεές Του. Γι’ αυτό και ο Κύριος φρόντισε, ώστε το γεγονός της Πεντηκοστής να πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την εκλογή του δωδέκατου μαθητή, του Ματθία.
Η Πεντηκοστή, το γεγονός της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, βιώθηκε από τους μαθητές του Χριστού:
- δια μιας βοής: «καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας»,
- δια των πυρίνων γλωσσών: «καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός» να στέκονται στον καθένα Απόστολο από μία,
- δια της «κατακτήσεώς» τους από το Πνεύμα το Άγιο: «καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου»
- και τέλος, δια της ευχέρειάς τους να μιλούν άλλες γλώσσες: «καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι»,
ωθώντας τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας να σχολιάσει:
«Με αυτόν τον πύρινο τρόπο, έπεφταν όλα τα εθνικιστικά και γλωσσικά φράγματα και διακηρυσσόταν ότι ο ορίζοντας του χριστιανικού κηρύγματος δεν ήταν η Ιουδαία, αλλά ο κόσμος ολόκληρος. Το γεγονός της Πεντηκοστής αποκαλύπτει με μεγαλειώδη τρόπο τον οικουμενικό χαρακτήρα της Εκκλησίας» (Έως εσχάτου της γης, σ. 341).
Έτσι, Πεντηκοστή και Ιεραποστολή συνδέθηκαν άρρηκτα, όχι μόνο διαμέσου του οικουμενικού τους χαρακτήρα, αλλά και λόγω της σχέσης αλληλεξάρτησης ανάμεσά τους, αφού η Ιεραποστολή είναι η συνέπεια, η ακολουθία, το επόμενο βήμα της Πεντηκοστής. Αυτό τονίζει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγοντας «η Πεντηκοστή συμπεριλαμβάνει και την μετάθεση από την γη στον ουρανό και την κατάβαση και διάδοση του Θείου Πνεύματος» (PG 151,248B-C). Αυτό και πράττει αμέσως μετά το γεγονός της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος ο κορυφαίος Απόστολος Πέτρος στο κήρυγμα του, μέσω του οποίου πίστεψαν στον Χριστό και εισήλθαν στην Εκκλησία τρεις χιλιάδες άνθρωποι.
