Αλήθεια, ποιοι και πόσοι έζησαν τη γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού;

Μήπως την έζησαν όλοι αυτοί που είχαν κατακλύσει τους ξενώνες και τα πανδοχεία της Βηθλεέμ; Μήπως αυτοί που γλεντούσαν ξεφαντώνοντας μέσα σε ζεστά σπίτια με φαγοπότι και τραγούδια; Μήπως ο Ηρώδης, ο βασιλιάς της Ιουδαίας, που το μίσος και ο φθόνος της καρδιάς του τον μετέβαλε σ’ έναν από τους χειρότερους στυγνούς εγκληματίες και μάλιστα δολοφόνο παιδιών; Ή μήπως την έζησαν οι άρχοντες, οι έχοντες και κατέχοντες της εποχής εκείνης;

Όχι, τα πραγματικά Χριστούγεννα τα βίωσαν –καταρχήν– η Παναγία και ο Δίκαιος Ιωσήφ, οι οποίοι υπακούοντας στο θέλημα του Θεού, κατέστησαν τους εαυτούς τους συνεργάτες του έργου της Θείας Οικονομίας. Τα ένοιωσαν οι αγνοί βοσκοί που έσπευσαν να προσκυνήσουν τον νεογέννητο Σωτήρα. Τα γεύτηκαν και οι μάγοι που καρτερικά τα περίμεναν και, όταν ήρθε το ποθούμενο, δε δίστασαν να διασχίσουν αποστάσεις, να χαρίσουν δώρα ακόμη και να κινδυνέψουν προκειμένου να τον συναντήσουν.

Αλήθεια, ΣΗΜΕΡΑ, ποιοι και πόσοι ζούμε τη γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού;

Ημέρες Χριστουγέννων… θα τις χαρούμε μέσα σε στολισμένα, ζεστά σπίτια, όπου έχει θρονιαστεί ο υπερκαταναλωτισμός. Τη σκέψη μας απασχολούν τα δώρα που θα αγοράσουμε,  το πότε –επιτέλους– θα τελειώσει η νηστεία και ανυπομονούμε να καθίσουμε στο γεμάτο από αγαθά τραπέζι, που σίγουρα δεν τρώγονται όλα σε ένα γεύμα, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούν να χορτάσουν και το μάτι. Χριστούγεννα με γεμάτα καζίνο και κέντρα διασκέδασης, με ετοιμασίες για ταξίδια αναψυχής… Χριστούγεννα με άφθονο εγωισμό που τα πάντα εξουσιάζει. Χριστούγεννα αποτελούμενα από ύλη και όχι από Χριστό.

Κι αν, όμως, όλα αυτά είναι ξένα προς τα πραγματικά Χριστούγεννα, τότε πού θα αναζητήσουμε το αληθινό τους νόημα; Πώς θα καταφέρουμε να εντρυφήσουμε σε όσα μας αποκαλύπτουν;

Είναι ανάγκη να έχουμε νου δεκτικό για να τα προσεγγίσει…

Είναι ανάγκη να δώσουμε καρδιά ανοιχτή για να τα ζήσει…

Σήμερα τα Χριστούγεννα τα κατανοούν οι άνθρωποι που συμμετέχουν στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας, αυτοί που πλουτίζουν τη διάνοιά τους  και γλυκαίνουν τα χείλη τους με τους συναρπαστικούς χριστουγεννιάτικους ύμνους.  Έτσι:

• Παρουσιάζεται μπροστά τους αναντίρρητη η ιστορικότητα των γεγονότων
  «Βηθλεέμ ετοιμάζου, ευτρεπιζέσθω η φάτνη, το Σπήλαιον δεχέσθω, η αλήθεια ήλθεν. Η σκιά παρέδραμε, και Θεός ανθρώποις, εκ Παρθένου πεφανέρωται».
• Τρέχουν με το νου τους να δουν το Νεογέννητο Θείο Βρέφος
  «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός, ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ, μετά των Μάγων Ανατολής των Βασιλέων».
• Αποδέχονται την είσοδο του Άχρονου μέσα στον χρόνο
  «Τι θαυμάζεις Μαριάμ; τι εκθαμβείσαι τω εν σοι; Ότι άχρονον Υιόν, χρόνω εγέννησα φησί, του τικτομένου την σύλληψιν μη διδαχθείσα».
• Ομολογούν τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο μετά την γέννηση τον Ιησού
  «Ο Πατήρ ευδόκησεν, ο Λόγος σάρξ εγένετο, και η Παρθένος έτεκε, Θεόν ενανθρωπήσαντα».
• Τον υποδέχονται ως Μεσσία
  «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γής, υψώθητε, Άσατε τω Κυρίω πάσα η γή, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται».

Τελικά, όμως, τα πραγματικά Χριστούγεννα δε τα προσεγγίζουν μόνο λογικά, αλλά τα βιώνουν ουσιαστικά αυτοί που θα φροντίσουν να συναντήσουν τον νεογέννητο Χριστό, αυτοί που θα συγχωρήσουν τον συνάνθρωπό τους, ό,τι κακό και να τους έχει κάνει, αυτοί που θα έχουν μια ειλικρινή εξομολόγηση, αυτοί που δεν θα περιμένουν τον Χριστό να έρθει στο ζεστό τους σπίτι για να συμφάγει στο γιορτινό τραπέζι, αλλά θα τρέξουν να Τον βρουν στο πρόσωπο του πιο φτωχού ανθρώπου από  αυτούς, στον πιο άρρωστο ή θλιμμένο άνθρωπο από αυτούς… Χριστούγεννα, αγαπητοί αδελφοί, δεν βιώνει αυτός που θα συγκινηθεί και –συναισθηματικά συνεπαρμένος– θα δακρύσει σε μια γιορτή ή εκπομπή χριστουγεννιάτικου περιεχομένου. Χριστούγεννα θα ζήσει αυτός που θα σκουπίσει το δάκρυ ενός δυστυχισμένου…

Ευλογημένα και ιεραποστολικά Χριστούγεννα,
Χριστούγεννα με Χριστό
ευχόμαστε από καρδιάς σε όλους!

Κωνσταντίνος Μεταλλίδης
θεολόγος