Αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής,
Χαίρετε και αγαλλιάσθε με την αναστάσιμη χαρά! Και τώρα, που ηχούν ακόμη στα αφτιά μας οι Αναστάσιμες καμπάνες, αλλά και πάντα…
Καθόμαστε να σας γράψουμε και να μοιραστούμε μαζί σας τα συναισθήματά μας για τις δοκιμασίες που περνούν οι Μαλαουιανοί αδελφοί μας αυτόν τον καιρό, εξαιτίας των ακραίων καιρικών φαινομένων που έπληξαν τη χώρα φέτος.
Το φετινό Πάσχα ήρθε αμέσως μετά το καταστροφικό πέρασμα μιας τεράστιας θεομηνίας που έπληξε την χώρα και που άφησε τα σημάδια της σε πάρα πολλά σπιτικά. Μετά από εκείνη την απίστευτη και καταστροφική βροχόπτωση ακολούθησαν πολλές και ποικίλες εναγώνιες προσπάθειες να εξαλειφθούν τα σημάδια και να κλείσουν οι πληγές… Οι νεκροί πολλοί. Οι άστεγοι πολύ περισσότεροι και τα γκρεμισμένα σπίτια αμέτρητα.
Γενικά, η θλίψη είναι μεγάλη αλλά και η κινητοποίηση που ακολούθησε είναι επίσης συγκινητική… Διάφοροι ιδιώτες, οργανισμοί, καθώς και η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, η οποία πάντα είναι παρούσα στις έκτακτες κοινωνικές μας ανάγκες, βοήθησαν στη διαχείριση της τραγωδίας, ο καθένας με τον τρόπο του και τις δυνατότητές του. Πολλοί ασχολούνται με την ανοικοδόμηση σε γκρεμισμένα σχολεία. Άλλοι στηρίζουν και περιθάλπουν εμπερίστατους, φιλοξενώντας ή μεταφέροντάς τους σε συγγενείς τους.
Η δική μας μικρή ιεραποστολή δεν μπορούσε να μείνει άπρακτη σε όλη αυτή τη θλίψη. Είναι σε κάθε ενορία μας τόσες πολλές οι ανάγκες και τόσο πενιχρές οι δυνατότητές μας να φροντίσουμε για όλους όσοι μάς ζητούν βοήθεια, που φτάνουμε σε αδιέξοδα, όταν έχουμε να διανείμουμε λίγα αγαθά σε πολλούς εμπερίστατους…
Είδαμε ότι οι κουβέρτες είναι ένα πολύτιμο και απαραίτητο αγαθό για τους ιθαγενείς και τους άστεγους, καθώς η βραδινή υγρασία είναι πάρα πολύ μεγάλη σε σχέση με τη ζέστη της ημέρας, αλλά, ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζει ο χειμώνας του Νότου, είναι απαραίτητες για να βγει η βραδιά μέσα στη λασποκαλύβα. Οι κουβέρτες μας έγιναν περιζήτητες!
Η ιεραποστολή μας αποφάσισε να μοιράσει 500 κουβέρτες για τις οποίες κάνουμε έκκληση προς κάθε κατεύθυνση να τις μαζέψουμε. Κάθε κουβέρτα στοιχίζει 12 ευρώ. Όσες περισσότερες μαζέψουμε, τόσο το καλύτερο για τους αδελφούς μας. Σίγουρα, νοιώθοντας τη ζεστασιά, τα κρύα βράδια του χειμώνα (Ιούλιο και Αύγουστο), θα θυμούνται και τους δωρητές και θα αναπέμπουν προσευχές στον Πανάγαθο Θεό για αυτούς.
Ωστόσο, αδελφοί, όσο δύσκολο κι αν είναι να αντιμετωπίζεις τον ξαφνικό θάνατο των δικών σου ανθρώπων, να αντιμετωπίζεις το γκρέμισμα του σπιτιού σου, να μένεις μέσα σε μια νύχτα ορφανός ή άστεγος, άλλο τόσο συνηθισμένο είναι εδώ στο Μαλάουι να αφήνεις τον πόνο πίσω και να ρίχνεσαι με ορμή στον ημερήσιο αγώνα και να παλεύεις για την επιβίωση με όλες σου τις δυνάμεις.
Έτσι, παρ’ όλες τις βιβλικές καταστροφές που συντελέστηκαν και τις διάφορες πληγές που άνοιξαν σε κάθε σπίτι, οι κατά τόπους ενορίες συνέχισαν ταπεινά το πρόγραμμά τους και έτσι κάθε ενορία πέρασε μέσα από τη Σαρακοστή στην Ανάσταση του Λαζάρου και μέσα από την πανηγυρική είσοδο στα Ιεροσόλυμα στη Μεγάλη Εβδομάδα του Πάθους.
Πόσο αγγίζουν τις ψυχές των Αφρικανών οι κατανυκτικοί ύμνοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας! Πόσο ευφραίνεται η ψυχή μας να βλέπει ότι κάθε ενορία κάνει τον αγώνα της και με μικρά βηματάκια βιώνει και νοιώθει περισσότερο κάθε χρόνο τις αλήθειες της πίστης μας. Και βέβαια η χαρά της Αναστάσεως έρχεται και μας λυτρώνει όλους όσοι ταπεινά συμπορευτήκαμε στην πορεία των Παθών του Κυρίου μας.
Πόσο μάς γεμίζει η Ανάσταση! Το ζούμε όλοι μέσα στην Εκκλησία και ας μη μας φτάνουν τα λόγια για να το εκφράσουμε. Μα βλέπεις πόσο χαίρονται όλοι, ιδίως οι νεοφώτιστοι στην πίστη μας, που παίρνουν το κόκκινο αβγό και το τσουγκρίζουν και γελούν. Και πόση χαρά έχει εκείνο το πασχαλινό γεύμα που κάθε ενορία προσφέρει σε όλους τους ενορίτες της, και μαζεύονται όλοι και τρώνε μαζί και χαίρονται σαν τα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας μας με τις αγάπες.
Χάρη στη γενναιόδωρη προσφορά ενός δωρητή, φέτος ένα μεγάλο φορτηγό έφερε τσουβάλια με αλεύρι σε κάθε ενορία και όλοι έφαγαν και χορτάσαν και χαρήκαν και αντάλλαξαν τον αναστάσιμο χαιρετισμό μεταξύ τους. Και χάρη στον ίδιο δωρητή δόθηκαν κατά εκατοντάδες τα αβγά, που έμαθαν οι ιθαγενείς να τα βάφουν με τον δικό τους τρόπο και να τα τσουγκρίζουν και να αναφωνούν «Κρίστου Αούκα» και να απαντούν «Ζόονα ντι Αούκα».
Αδελφοί, τα συναισθηματά μας είναι ανάμεικτα όπως και τα γεγονότα που μας περιβάλουν! Είναι έτσι δεμένα τα χαρούμενα μαζί με τα λυπητερά και τα χαρμόσυνα μαζί με τα θλιβερά. Αλλά πιστέψτε μας αυτός ο πόνος ο καθημερινός είναι και η σωτηρία μας. Αυτός ο πόνος είναι που μας συνεφέρνει από τα ολισθήματα και τις αποκλίσεις μας από την ποθητή και λυτρωτική πορεία προς τον Δημιουργό μας, μέσα από το συνάνθρωπο. Μέσα από τις στερήσεις και τις θλίψεις είναι που ξεκολλάει το καλοβολεμένο καράβι του καθενός μας για το ταξίδι της αιωνιότητας, για το οποίο είμαστε πλασμένοι.
Γιατί, όση ασφάλεια και αν εμπνέει μια καλοβαλμένη και ατάραχη ζωή, δεν παύει να αποτελεί ένα μέρος της αιώνιας ζωής που έχει φτιαχτεί για μας και που με το Πάθος, τη Θυσία και την Ανάστασή Του ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς δίδαξε αλλά και έδειξε ότι υπάρχει και μας περιμένει…
Αυτό το στόχο, αδελφοί, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πετύχουμε όλοι μας, εργαζόμενοι με όλες μας τις δυνάμεις να απαλύνουμε τον πόνο του συνανθρώπου μας, να αξιωθούμε νά ’ρθουμε πιο κοντά σε Αυτόν, που τόσο πιστεύουμε και αγαπούμε. Αμήν! Χαίρετε αδελφοί, γιατί ο Χριστός Αληθώς Ανέστη!
Ιερέας Ερμόλαος – Μαλάουι
