Με τη χάρη του Θεού και τις ευχές του Σεπτού Προκαθημένου μας Πάπα και Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου, συνεχίζουμε το ιεραποστολικό μας έργο. Δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχουν δυσκολίες, προβλήματα και πειρασμοί. Όσο κι αν προσπαθούμε να τα ξεπεράσουμε, υπάρχει ο πειρασμός που δεν μας αφήνει να συνεχίσουμε απρόσκοπτα το έργο μας.

Ιδιαιτέρως τώρα, την περίοδο της οικονομικής κρίσεως, τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά και προσπαθούμε με πολλούς κόπους να ανταπεξέλθουμε στα τρέχοντα έξοδα. Δεν απογοητευόμαστε, αλλά ελπίζουμε στο Θεό, στον Οποίο ανήκει το έργο. Και πράγματι ο Θεός δε μας εγκατέλειψε.

Υπάρχουν άνθρωποι που από το υστέρημά τους μας ενισχύουν, δίνοντάς μας ελπίδα και θάρρος για το έργο που έχουμε αναλάβει. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην αμέριστη βοήθεια της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, μέσω της οποίας από το πουθενά παρουσιάζονται πρόσωπα που αναλαμβάνουν να χρηματοδοτήσουν κάποιο ναό ή κάποιο άλλο έργο συγκεκριμένο. Σας ευχαριστώ πολύ για ό,τι κάνετε για το έργο της Εκκλησίας. Το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες κατασκευής πέντε Ιερών Ναών, ενός μικρού σχολείου (όπου προσθέτουμε αίθουσες λόγω ανεπάρκειας των υπαρχουσών) και μία προέκταση κλινικής στην περιοχή Tulear. Όλα αυτά τα κτήρια είναι δωρεές ανωνύμων δωρητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όσον αφορά στις προσθήκες αιθουσών και στην επέκταση της κλινικής, αυτό είναι δείγμα ότι χάριτι Θεού τα ιδρύματα αυτά λειτουργούν πολύ καλά και οι άνθρωποι τα προτιμούν για την καλή τους εργασία. Δοξάζουμε το Θεό για όλες τις ευλογίες που μας προσφέρει στην ταπεινή μας διακονία.

Λαχτάρα για εκκλησία

Βεβαίως, οι ελλείψεις σε έμψυχο υλικό αλλά και σε άψυχο είναι πάρα πολλές. Πολλοί άνθρωποι σε πολλά χωριά επί χρόνια περιμένουν να αποκτήσουν ένα Ιερό Ναό δικό τους. Είναι επιθυμία τους αλλά και δική μας ευθύνη για τις υλικές και πνευματικές τους ανάγκες. Υπάρχουν περίπου 20-25 χωριά που στερούνται Ιερών Ναών και κατά τις επισκέψεις μας πάντα ακούμε τις ίδιες παρακλήσεις όσον αφορά την απόκτηση δικού τους Ναού. Κι εμείς ευελπιστούμε στη χάρη του Θεού και στην παρουσία ενός νέου δωρητή, που θα χρηματοδοτήσει κάποιον Ιερό Ναό. Αισθανόμαστε ιδιαίτερη χαρά και δοξολογούμε το όνομα του Θεού, όταν μέσα στα απομακρυσμένα χωριά και πυκνά δάση ακούγεται ο γλυκός ήχος της καμπάνας που προσκαλεί σε κοινή προσευχή τους πιστούς μας. Αλλά πιο συγκινητικό είναι να βλέπει κανείς τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, και τις μητέρες με τα μικρά στην πλάτη τους, χωρίς να υπολογίζουν κόπο και χρόνο, να τρέχουν σαν τα διψασμένα ελάφια να ξεδιψάσουν την πνευματική τους δίψα στα καθαρά νερά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κι αν τους παρακολουθήσεις κατά τις ώρες των Ιερών Ακολουθιών με πόση προσοχή και συμμετοχή ψάλλουν τα γνωστά τροπάρια της Εκκλησίας μας. Τι κι αν δεν είναι μορφωμένοι με πτυχία και περγαμηνές; Αυτοί κατέχουν έναν άλλο θησαυρό μέσα στην καρδιά τους που λέγεται Ιησούς Χριστός, ο εσταυρωμένος και αναστημένος. Αυτή η χάρη του Χριστού που έχουν μέσα τους τους δίνει χαρά αλλά και φτερά να ξεπερνούν τα διάφορα εμπόδια και να βρίσκουν αυτό που αγαπούν και λατρεύουν.

Τέτοιες σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου, όταν πολλές φορές περπατώ στα μονοπάτια μέσα στα δάση έως ότου να φθάσω στα χωριά που δεν έχει πρόσβαση το αυτοκίνητο της Ιεραποστολής. Βλέπω ανθρώπους και προσπαθώ να μπω στην ψυχολογία τους και να τους καταλάβω. Πολλές φορές τους αδικούμε κρίνοντάς τους εξωτερικά. Πόσο μακριά είμαστε από την πραγματικότητα! Η ταπείνωσις η δική μας βρίσκεται μόνο στα λόγια, αλλά η δική τους βρίσκεται στην πράξη. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.

Η μεταστροφή στην Αλήθεια έχει κόστος

Πριν ένα μήνα περίπου επισκέφθηκα ένα πολύ απομακρυσμένο χωριό, όπου ο νέος ιερεύς άρχισε να κατηχεί τους ανθρώπους στην Ορθόδοξη πίστη. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν πρώην Ρωμαιοκαθολικοί και γνώρισαν κατά θαυμαστό τρόπο την Ορθοδοξία και μας παρέδωσαν και το ναό, αφού οι ίδιοι τον είχαν κτίσει. Τους επισκεφθήκαμε και όλοι συγκεντρώθηκαν –πού αλλού– μέσα στο ναό. Ένας ναός παμπάλαιος, που μόνο ναός δεν ήταν! Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν υπερήφανοι για το ναό τους και περισσότερο υπερήφανοι γιατί τον χάρισαν στην Ορθόδοξη Μητρόπολη. Αφού τους μιλήσαμε αρκετά και τους εξηγήσαμε πολλά πράγματα για τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών, τους δώσαμε τα φτωχά δώρα μας, βιβλία, σταυρούς και εικόνες και αναχωρήσαμε για το ιεραποστολικό κέντρο. Η παράκλησή τους ήταν να τους φτιάξουμε ένα καινούργιο ναό και ένα σχολείο, διότι το Καθολικό σχολείο δε δέχεται τα Ορθόδοξα παιδιά. Παράκλησή μου, προς όλους εσάς που διαβάζετε το άρθρο αυτό, να μας βοηθήσετε να κτίσουμε έναν Ιερό Ναό και ένα σχολείο, για να δοξάζεται το όνομα του Θεού της Ορθόδοξης Εκκλησίας και να σώζονται ψυχές.

Γνωριμία με την Ορθοδοξία

Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε πάρα πολλές. Η ζωή της ιεραποστολής κρύβει πολλές εκπλήξεις και θαυμαστά γεγονότα. Περνώντας κάποτε από ένα χωριό που βρισκόταν σε κεντρικό δρόμο, σε μια περιοχή άγονη και βραχώδη, όπου δεν υπάρχει ούτε ένα δένδρο και οι άνθρωποι ζουν από την παρασκευή κάρβουνου, σταματήσαμε να τους δώσουμε τρόφιμα. Αφού τελειώσαμε την αποστολή μας, ρωτήσαμε αν υπάρχει εκκλησία στην περιοχή αυτή. Η απάντηση ήταν ότι δεν υπάρχει. Μας απάντησαν ότι μερικοί από αυτούς εκκλησιάζονται στην πλησιέστερη Ορθόδοξη Εκκλησία που απέχει δύο ώρες από το χωριό τους και πότε-πότε πηγαίνουν με τα πόδια. Ο ιερεύς που μας συνόδευε υποσχέθηκε να πηγαίνει σε τακτά διαστήματα για να τους κατηχεί κι εμείς να τους κτίσουμε μια μικρή εκκλησία. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν εκπληρώσαμε την υπόσχεσή μας.

Βλέπουμε ότι η χάρις του Θεού προπορεύεται και προετοιμάζει το έδαφος, όσο δύσκολο κι αν είναι. Χρειάζεται όμως να ακολουθήσουμε εμείς και να συνεχίσουμε την καλλιέργεια αυτή, πριν χαθεί ο σπόρος ή καταπατηθεί από τους ανθρώπους ή τον πειρασμό. Είναι και η Ιεραποστολή τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών.

† Ο Μαδαγασκάρης Ιγνάτιος