Ο άγιος Φίλιππος καταγόταν, σύμφωνα με τον συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου, από τη Βηθεσδά της Γαλιλαίας. Ήταν συνετός και έτρεφε βαθιά αγάπη για το Νόμο και τους Προφήτες, τους οποίους μελετούσε συστηματικά. Καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου του επιδόθηκε στον αγώνα για την καλλιέργεια της παρθενίας. Η στιγμή όμως που ένιωσε πως η ζωή του απέκτησε νόημα και αναπαύτηκε η ψυχή του ήταν όταν συνάντησε την Προφητεία ως πραγματικότητα μπροστά του. Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, αξιώθηκε μεγαλύτερης χάρης και από αυτόν τον Συμεών! – άκουσε την προτροπή από τον Σωτήρα να τον ακολουθήσει. Ως σκεύος εκλογής, το οποίο θαρρείς προετοίμαζε τον εαυτό του για την ευλογημένη αυτή διακονία, ανταποκρίθηκε πρόθυμα στην πρόσκληση. Αξιοσημείωτο δε είναι το γεγονός ότι αμέσως, χωρίς ο Χριστός να του το ζητήσει, άρχισε την ιεραποστολή φανερώνοντας στον φίλο του τον Ναθαναήλ: «ὃν ἔγραψε Μωυσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὐρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὴν ἀπὸ Ναζαρέτ». Μάλιστα, στην ειρωνική απόκριση του Ναθαναήλ «ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθόν εἰναι;» ο Φίλιππος συνεχίζει την προσπάθεια με ζήλο, ενθουσιασμό και φυσικά εμπειρία της γνώσεως του Θεού απαντώντας :«Ἔρχου καὶ ἴδε».
Έπειτα από την προτροπή του Ιησού «Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πᾶντα τὰ ἔθνη», ο Φίλιππος κατευθύνθηκε προς την Ασία έχοντας ως συμπαραστάτες και βοηθούς στο έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου το Ναθαναήλ και την αδελφή του Μαριάμνη. Κήρυξαν στη Λυδία και την Μυσία, όπου υπέστησαν δεκάδες βασανιστήρια. Δάρθηκαν, μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν και λιθοβολήθηκαν.
Τέλος, στην Ιεράπολη, όπου έφτασε και κήρυξε ο απόστολος του Χριστού, συνελήφθηκε από τους Έλληνες και σύρθηκε στην πλατεία της πόλεως. Υπομένοντας καρτερικά το φρικτό μαρτύριό του και προσευχόμενος, παρέδωσε την αγνή του ψυχή στον Νυμφίο της, στον οποίο και ανήκε.
Ο Απόστολος Φίλιππος ως πρότυπο ιεραποστολικό
Ο Άγιος μάς δίδαξε με τη ζωή του πως η προετοιμασία για το σπουδαίο έργο της Μαρτυρίας Χριστού στα έθνη πραγματοποιείται με την μελέτη του λόγου του Θεού. Σχετικά με αυτή την αλήθεια ο Ιερός Χρυσόστομος υπογραμμίζει: «όσο κανείς προσπαθεί να τα γνωρίσει αυτά, τόσο περισσότερο μπορεί και κατοπτεύει το θησαυρό που κρύβεται μέσα τους». Και αυτό τον θησαυρό τον μοιράζεται και τον χαρίζει στους άλλους.
Απλός, όμως τόσο συγκλονιστικός, είναι ο διάλογος του Φιλίππου με τον Χριστό! Τι είπε ο Χριστός; «Ἀκολούθει μοι». Και ο Φίλιππος ακολούθησε. Ακολούθησε το Νυμφίο της η ψυχή του, μια ψυχή που ζητούσε το Μεσσία, που έψαχνε το Σωτήρα στο Νόμο και τους προφήτες και τον βρήκε. Εμείς σήμερα ψάχνουμε την ευτυχία στην ύλη, τη ζωή στην αμαρτία, το φως βουτηγμένοι στο σκοτάδι. Ψάχνουμε τη χαρά, τη δικαιοσύνη και την καθαρότητα στη βρομιά, στην ακολασία, στον θάνατο. Αντίσταση στην τάση του κόσμου να ρέπει στην αμαρτία πραγματοποιεί η Εκκλησία με το κήρυγμα της ευτυχίας, της ζωής, του φωτός του Χριστού στα έθνη.
Εντυπωσιακός και άξιος μίμησης ο ζήλος του Φιλίππου – με την ιεραποστολική πρωτοβουλία που τόλμησε να πάρει φανερώνοντας στον Ναθαναήλ το Χριστό – καθώς και η επιμονή του που νίκησε τελικά τις αναστολές του φίλου του. Το φωτεινό του παράδειγμα διδάσκει σε όλους όσοι θέλουν να είναι μαθητές Χριστού να αγαπούν την ιεραποστολή, να συνεχίζουν, να επιμένουν μέχρι τέλους στον καλό αγώνα της διάδοσης της αλήθειας του Χριστού «πάση τη κτήσει» και να φωνάζουν στους λαούς με τα έργα τους λουσμένα στη χάρη του Θεού «Έρχου και ιδε».
