Με τη χάρη του Θεού και µε τις ευλογίες του σεπτού Προκαθηµένου του δευτεροθρόνου Πατριαρχείου µας και πνευµατικού πατέρα µας Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου, τα έργα προχωρούν. Η κρίση ασφαλώς έχει επηρεάσει και εµάς εδώ, διότι τα έσοδα έχουν µειωθεί κατά 50% µε αποτέλεσµα να ανησυχούµε ανθρωπίνως. Πιστεύουµε, όµως, ότι ο Θεός επιβλέπει και προνοεί για τα έργα Του, διότι ό,τι γίνεται είναι έργα δικά Του και γίνονται για κάποιον ιεροφιλανθρωπικό σκοπό. Η πίστη και η ελπίδα στην Πρόνοιά Του δε θα εκλείψουν ποτέ µέσα από την καρδιά µας. Άλλωστε έχουµε τόσα πολλά παραδείγµατα από την πολυετή πείρα µας, που η ολιγοπιστία και ο πανικός δεν έχουν θέση στην ζωή µας. Προχωρούµε προς όλες τις κατευθύνσεις, ιεραποστολικές και φιλανθρωπικές, αλλά µε αρκετές δυσκολίες· έχουµε περιορίσει αρκετές µεγάλες δραστηριότητες λόγω της οικονοµικής κρίσεως, αλλά προσπαθούµε να συνεχίσουµε ό,τι µπορούµε αναλόγως των δυνατοτήτων µας.
Σε αναζήτηση πόσιμου νερού
Τα προβλήµατα στις ιεραποστολές δεν έχουν τελειωµό. Κάθε ηµέρα παρουσιάζονται και καινούργια προβλήµατα απρόοπτα, χωρίς να τα περιµένεις. Ένα σοβαρό πρόβληµα που αντιµετωπίζουµε µε το νότιο µέρος της χώρας, γύρω από την περιοχή του Tulear, είναι η λειψυδρία. Μία µεγάλη περιοχή πολλών χιλιάδων στρεµµάτων στερείται ποσίµου ύδατος και οι άνθρωποι το µεταφέρουν καθηµερινά από αρκετά χιλιόµετρα µακριά, ίσως και 8 χλµ. µε τα κάρα τους ή µε αυτοσχέδια καρότσια ή ακόµη και στο κεφάλι µε µπιτόνια. Την εικόνα αυτή τη συναντούµε καθηµερινά στους κεντρικούς δρόµους, όταν πηγαίνουµε στο Tulear. Θυµάµαι µια φορά που είχε βρέξει –η βροχή είναι σπάνιο φαινόµενο στην περιοχή αυτή–, τα παιδιά γέµιζαν τους κουβάδες τους από τα ρείθρα που υπήρχαν δεξιά και αριστερά στο δρόµο. Η χαρά τους ήταν µεγάλη, διότι βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν µε το νερό της βροχής.
Βλέποντας τις ανάγκες της περιοχής αυτής σκεφθήκαµε να φτιάξουµε δεξαµενές νερού 25-30.000 λίτρων η κάθε µία και µε την υδροφόρα που φέραµε από την Ελλάδα να τις γεµίζουµε µία φορά το µήνα, για να µπορούν οι άνθρωποι όχι µόνο να έχουν καθαρό πόσιµο νέρο, αλλά και να ποτίζουν τα ζώα τους που τόσο πολύ υποφέρουν. Κάνω έκκληση στους αγαπητούς φίλους της Εξωτερικής Ιεραποστολής, χωρίς να ξεχνώ και το οικονοµικό πρόβληµα που αντιµετωπίζει η χώρα µας την περίοδο αυτή, αν µπορούν να µας ενισχύσουν ώστε να αντιµετωπίσουµε αυτή την άµεση ανάγκη του ποσίµου ύδατος. Συνολικά χρειαζόµαστε 3 δεξαµενές για τρία απομακρυσμένα χωριά. Το κόστος εκάστης δεξαµενής θα ανέλθει στις 10.000 €. Ζητώ συγνώµη που ζητώ εν µέσω κρίσεως τα χρηµατα αυτά, αλλά ό,τι ευκαιρείσθε είναι ικανό να µας βοηθήσει.
Το νέο ορφανοτροφείο στο Antananarivo
Δεν µπορώ να µην αναφερθώ στη συνεχή οικονοµική βοήθεια της Αδελφότητάς σας και ιδιαιτέρως στην τακτική προσφορά των τροφίµων που διανέµουµε κάθε εβδοµάδα σε πάρα πολλές φτωχές οικογένειες. Επίσης, ευχαριστούμε για τη δωρεά των 50.000 € από δωρήτριά σας, που έχει αναλάβει µία πτέρυγα του ορφανοτροφείου. Οι εργασίες για την ανέγερση συνεχίζονται, όμως έχουν µειωθεί οι εργαζόµενοι, διότι δεν µπορούµε να πληρώνουµε συχνά και µεγάλες δόσεις στον εργολάβο, που έχει αναλάβει την ανέγερση του ορφανοτροφείου. Δε γογγύζουµε για τίποτε, αλλά δοξάζουµε το Θεό για όλα και ευχαριστούµε όλους εσάς, που εκ του υστερήµατός σας µας βοηθάτε να συνεχίζουµε το έργο της εκκλησίας µας.
Μυστήρια σε λασποκαλύβες
Μέσα στις πολλές µας δυσκολίες, αξιωνόµαστε να βλέπουµε τη µεγάλη προσέλευση που έχουµε, χάριτι Θεού, στην Ορθοδοξία µας.
Την περασµένη εβδοµάδα, περισσότερα από 100 άτοµα προστέθηκαν στο σώµα της Εκκλησίας µε το µυστήριο του βαπτίσµατος. Πριν από αρκετούς µήνες, ο π. Παύλος είχε προετοιµάσει και κατηχήσει τους ανθρώπους αυτούς, για να δεχθούν τη χάρη του Αγίου Πνεύµατος. Το χωριό τους βρίσκεται αρκετά µακριά από τον κεντρικό δρόµο, όπου το αυτοκίνητο δεν έχει πρόσβαση. Εµείς ακολουθήσαµε τον καρόδροµο µε κίνδυνο να µείνουµε στο δρόµο.
Το χωριό αυτό στερείται ναού και οι λειτουργίες και όλα τα µυστήρια γίνονται σε µιά πρόχειρη λασποκαλύβα, η οποία για µένα είναι πολύ κατανυκτική, αλλά οι άνθρωποι ζητούν έναν ωραίο ναό, όπως και στα αλλά χωριά. Είναι η δεύτερη φορά που κάνουµε οµαδικές βαπτίσεις και γάµους στο χωριό αυτό, αλλά οι ισχνές οικονοµικές δυνάµεις δε µας το επιτρέπουν για ένα νεόδµητο ναό. Ας ευχηθούµε ο Θεός να παρουσιάσει κάποιον ευλαβή δωρητή που θα αναλάβει τη δαπάνη του ναού αυτού.
Νυχτερινή εξόρμηση
Η ζωή του ορθοδόξου ιεραποστόλου είναι, ως επί το πλείστον, ένας ανηφορικός γολγοθάς. Σε κάποιο µακρινό χωριό, όπου δεν υπάρχει ακόµη ναός, οι άνθρωποι µέσω του ιερέως µε παρακαλούσαν να πάω στο χωριό τους για επίσκεψη. Παρ’ όλο το φόρτο εργασίας που είχα, ορίσαµε µε τον ιερέα του χωριού κάποια Κυριακή να τους επισκεφθούµε. Η απόσταση του χωριού µακρινή, ο δρόµος δύσκολος και πολύ χαλασµένος, µε µεγάλα χαντάκια στη µέση. Ξεκινήσαµε το Σάββατο το µεσηµέρι παίρνοντας µαζί µας όλα τα απαραίτητα για τη Θεία Λειτουργία. Το τζιπ της ιεραποστολής φορτωµένο µε πράγµατα και ανθρώπους αγκοµαχούσε να ξεπεράσει τα δύσκολα σηµεία.
Το σκοτάδι µάς βρήκε πολύ πριν φθάσουµε στο χωριό και η οδήγηση έγινε πιο δύσκολη. Όλοι µας είχαµε αγωνία και φόβο µήπως συνέβαινε κάτι απρόοπτο στο δρόµο.
Μερικές εκαντοντάδες µέτρα πριν το χωριό, µας περίµεναν άνθρωποι, για να µας οδηγήσουν µε ασφάλεια στο χωριό. Όταν τελικά φθάσαµε στο χωριό, ήταν πολύ αργά, αλλά η δοξολογία µας στον Θεό και η συγκίνησή µας ήταν µεγάλη, όταν αντικρίσαµε όλους τους χριστιανούς, µικρούς και µεγάλους, να µας περιµένουν έξω από το σχολείο µε κεριά αναμμένα, για να µας υποδεχθούν. Η χαρά όλων µας ήταν µεγάλη και µας θύµισε τις Πράξεις των Αποστόλων και τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, όταν µε τη συνοδεία του συναντούσε τους χριστιανούς κατά τις επισκέψεις του.
Αφού µας καλωσόρισαν και πήραν όλοι τους ευλογία φιλώντας το χέρι µας, µπήκαµε όλοι σε µία µεγάλη αίθουσα του σχολείου –καθώς ακόµη δεν υπάρχει ναός– και αρχίσαµε την κατήχηση. Η αίθουσα γέµισε ασφυκτικά από µικρούς και µεγάλους, όπου µε παραδειγµατική ησυχία άκουγαν το λόγο του Θεού. Τα λιγοστά κεριά φώτιζαν το µέρος του οµιλητή, ενώ τα πολύ µικρά παιδιά αρχίζαν να νυστάζουν. Ο οµιλητής µε διάκριση έκλεισε το θέµα, διότι ήταν πλέον πολύ αργά, αλλά αρκετοί από τους µεγάλους δεν ήθελαν να φύγουν. Για βραδινό φαγητό µάς οδήγησαν στο σπίτι του κατηχητή, όπου µε πολλή αγάπη είχαν ετοιµάσει ό,τι καλύτερο είχαν. Είναι συγκινητικό να βλέπει κανείς φτωχούς ανθρώπους να στερούνται οι ίδιοι το καλύτερο φαγητό, για να το προσφέρουν στους άλλους.
Στα χωριά τα σπίτια είναι λασποκαλύβες και ο χώρος φιλοξενίας περιορισµένος. Παρ’ όλα αυτά, όλοι βολευτήκαµε κάπου και ο Επίσκοπος στο πίσω κάθισµα του αυτοκινήτου. Οι απαιτήσεις για ανέσεις στις ιεραποστολικές εξορµήσεις δεν έχουν θέση. Το πρωί, ο χώρος του σχολείου, όπου θα γινόταν η Θεία Λειτουργία ήταν έτοιµος. Μία µεγάλη αίθουσα εκκενώθηκε από τα θρανία και ετοιµάσθηκε για Λειτουργία. Σε λίγο γέµισε ασφυκτικά. Η προσοχή τους ήταν παραδειγµατική. Στο τέλος έγινε το κήρυγµα και ακολούθησε ελεύθερη συζήτηση. Το αίτηµά τους πάντα το ίδιο: χρειαζόµαστε έναν Ιερό Ναό, διότι το σχολείο παρ’ όλο που ο διευθυντής το παραχωρεί µε όλη του την διάθεση, δε µας βοηθά πνευµατικά. Τους το υποσχεθήκαµε, ότι, µόλις βρεθούν τα χρήµατα, θα αρχίσουµε αµέσως. Το οικόπεδο είναι έτοιµο από δωρεά ενός πιστού. Οι άνθρωποι γνωρίζουν να περιµένουν και κάνουν υποµονή. Ας ευχηθούµε ο Θεός να δώσει τη λύση του προβλήµατος.
Με πολλή εν Χριστώ αγάπη
Ο Μαδαγασκάρης Ιγνάτιος
