O Σεβ. Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Νικηφόρος (Μικραγιαννανίτης, κατά κόσμο Γεώργιος Κωνσταντίνου), γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το έτος 1949.
Μετά την αποφοίτησή του από το Πρακτικό Λύκειο Θεσσαλονίκης φοίτησε στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Θεσσαλονίκης (1967-1969).Το έτος 1975 απεφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Τμήματος Θεολογίας της ιδίας Σχολής.
Το 1971 εκάρη μοναχός στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίας Τριάδος Τζαγκαρόλων Χανίων. Την 22α Αυγούστου του ιδίου έτους χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1977 εγκαταβίωσε στο Άγιον Όρος (Σκήτη Μικράς Αγίας Άννης), διορισθείς καθηγητής στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία και εν συνεχεία αναπληρωτής Σχολάρχου, το δε 1988, κατόπιν προτάσεως της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους ορίσθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Σχολάρχης. Το 1978 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από το Θεοφιλ. επίσκοπο Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομο, προχειρίσθηκε αργότερα σε Αρχιμανδρίτη από το Σεβ. Μητροπολίτη Ιερισσού και Αγίου Όρους κ. Νικόδημο.
Τo 1997 παραιτήθηκε από τη σχολαρχεία της Αθωνιάδος και κατόπιν προσκλήσεως του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου, ανέλαβε την οργάνωση του πρώτου Εκκλησιαστικού Λυκείου στο Αργυρόκαστρο.
Από το έτος 2006 μετέχει στη διοίκηση του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κονγκό «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης», όπου και διδάσκει.
Συνέγραψε πολλές επιστημονικές μελέτες, ενώ έλαβε μέρος σε διάφορα συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Την 7η Οκτωβρίου 2009, τη προτάσει της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β’, εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής, μετά από οικειοθελή παραίτηση του προκατόχου του Σεβ. κ. Ιγνατίου Μαδενλίδη.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Νικηφόρος έχει πλούσια ιεραποστολική δράση, απέκτησε μεγάλη εμπειρία από τα νεανικά του ακόμη χρόνια και διαπνέεται από ένθερμο ιεραποστολικό ζήλο. Το ζήλο αυτό τον εμφύτευσε στην ψυχή του από μικρό παιδί ο πρώτος ιεραπόστολος της Αφρικής π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ο οποίος ήταν και ο πνευματικός της οικογένειας. Το εξής περιστατικό δείχνει την κλήση του π. Νικηφόρου από το Θεό και το διορατικό χάρισμα του π. Χρυσοστόμου: «Όταν ήταν μικρό παιδί ο Γιωργάκης Κωνσταντίνου, ήταν βαριά άρρωστος με σπυριά και αντ’ αυτού πέθανε ο αδελφός του Δημήτριος. Ο πατέρας του ρώτησε τον π. Χρυσόστομο: “Πάτερ, γιατί ο Θεός δεν πήρε το Γιωργάκη, που ήταν άρρωστος, και πήρε το άλλο παιδί μου, το Δημητράκη, που ήταν γερό;” κι ο π. Χρυσόστομος απήντησε: “Γιατί αυτός θα σώσει ψυχές”».
Το 1963 όταν ο γιατρός Π. Παπαδημητρακόπουλος συγκέντρωνε μια ομάδα νέων με σκοπό την ενημέρωση επάνω σε ιεραποστολικά θέματα, ανάμεσά τους ήταν και ο νεαρός Γεώργιος. Τότε η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης ήταν σωματείο με την επωνυμία «οι Φίλοι της Ουγκάντα». Η ομάδα, εκτός των διαλέξεων που δίνονταν κατά καιρούς όπως του κ. Αναστασίου Γιανουλάτου, συγκέντρωνε επίσης χρήματα και έστελνε δέματα για την ενίσχυση των ιεραποστολών στην Αφρική. Στην προσπάθεια αυτή συμμετείχε ενεργά και ο Γεώργιος Κωνσταντίνου.
Ακόμα και όταν ο π. Νικηφόρος ήταν ιερομόναχος στο Άγιον Όρος συνέλεγε χρήματα από τις Μονές και τα Κελλιά του Άθωνα και τα προωθούσε στην Αδελφότητα για τις ανάγκες της Ιεραποστολής .
Η χειροτονία του Σεβ. κ. Νικηφόρου
Η χειροτονία του εις επίσκοπον και αρχιερέα έγινε στις 24 Οκτωβρίου στην Ι. Μονή του Αγίου Σάββα στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, προεξάρχοντος του Μακ. Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου Β΄ συλλειτουργούντων πολλών Μητροπολιτών και Ηγουμένων και παρουσία πιστών από την Ελλάδα.
Κατά την προσφώνησή του, ο Σεβ. κ. Νικηφόρος ανεφέρθη στην ευθύνη της αρχιερατικής διακονίας και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς την Αλεξανδρινή Εκκλησία και το σεπτό της Προκαθήμενο για την εις επίσκοπον εκλογή του.
Ο Μακ. Πατριάρχης κ. Θεόδωρος Β΄ στην ομιλία του μεταξύ άλλων είπε: «Ομιλώντας περί Ιεραποστολής στις ατέρμονες αφρικανικές εκτάσεις, ομιλούμε ουσιαστικά περί της θυσιαστικής αγάπης. Πρόκειται περί έργου μαρτυρικού, μια μαρτυρία Χριστού, μια αφιέρωση πλήρης χωρίς μέση οδό! Ο Ιεραπόστολος προσφέρει τα πάντα, γίνεται ολοκαύτωμα και θυσία στον ιερό βωμό της φιλανθρώπου αγάπης για τον ταπεινό κάτοικο της Αφρικής, στην ψυχή του οποίου γεννάται η πεποίθηση ότι και γι’ αυτόν υπάρχει πλέον ένας στοργικός Θεός και ένας άνθρωπος, ο Ιεραπόστολος, που του αποκαλύπτει τις Αιώνιες Αλήθειες των λόγων του Ιησού, συμμερίζεται την ένδεια και την αγωνία του και συμπάσχει, προκειμένου να του προσφέρει αυτά τα πολύτιμα υλικά αγαθά, που ο ανεπτυγμένος κόσμος θεωρεί αυτονόητα για τον καθένα. Έτσι επεκτείνεται στους αιώνες, στο χώρο και το χρόνο, το Αποστολικό λειτούργημα και αποκαλύπτεται ο Θεός της αγάπης προς όλους τους λαούς».
Πιστεύουμε ότι τόσο το λαμπρό και φωτεινό ήθος και ο άμεμπτος βίος του, όσο και η πλούσια ιεραποστολική του εμπειρία στην Αφρική και τελευταία στο Κονγκό αποτελούν εχέγγυα για τη συνέχιση του λαμπρού ιεραποστολικού έργου που αφήνει ο άξιος προκάτοχός του ιεραπόστολος Σεβ. Ιγνάτιος Μαδενλίδης.
