Ανοίγοντας με ταπεινοφροσύνη το παράθυρο της σκέψης, η αύρα της λογικής να διέρχεται από την διαύγεια του πνεύματος. Στη σημερινή ασθενή κοινωνία ιδιοτελής σκοπός είναι η ενθρόνιση της μηδενιστικής ύλης, ως ύψιστο ιδανικό. Αιχμάλωτοι και τυφλωμένοι σ’αυτό τον ευτελισμό δεν έχουμε την δυνατότητα, στα βήματα της ζωής, να δούμε τον ήλιο της καρδιάς μας να αντανακλά στο χαμόγελο ενός παιδιού σε πολυθρήνητους λαούς. Στην Αφρική π.χ. υπάρχουν αχυροκαλύβες-σχολεία. Το κόστος της ανέγερσης ενός σχολείου είναι περίπου 60 χιλιάδες ευρώ με πλήρη εξοπλισμό. Τα αφρικανόπουλα δεν έχουν τίποτε στο πέρασμα του αδύναμου βίου τους. Το δάκρυ τους ενωμένο σχηματίζει ποτάμι να πνίξει τις συνειδήσεις μας. Ζούμε σε παράλογη εποχή και ο φθαρμένος μανδύας της ύπαρξής μας σκεπάζει τον ωροδείκτη του χρόνου. Όμως υπάρχει ακόμη ανατέλλουσα ελπίδα ευαίσθητων κοινωνικά ανθρώπων, με φώς πνευματικού ήλιου στην καρδιά, ακολουθώντας το μονοπάτι της ευσπλαχνίας, προς δόξαν Θεού.

Η Αδελφότητα