Απίθανα πράγματα συμβαίνουν στο Κονγκό· όμως συμβαίνουν. Απομαγνητοφώνησα και τα πέρασα στο χαρτί και σας τα στέλνω, όσα με απλότητα και ειλικρίνεια διηγήθηκε σε πολυάριθμο ακροατήριο στην αίθουσα ομιλιών στην Ιεραποστολή της Κανάνγκα ο κληρικός π. Βασίλειος Muamba. Είναι αυθεντικά και εύλαλα!
«Το 1996 έκανα ένα ιεραποστολικό ταξίδι στο Dimbelenge, συνοδευόμενος από ένα αγόρι-ψάλτη του Κέντρου της Ιεραποστολής της Κανάνγκα κι ένα άλλο αγόρι που ήρθε μαζί μας στο δρόμο.
Όταν φτάσαμε, συναντήσαμε τους παλιούς πιστούς που είχα βαπτίσει την περασμένη χρονιά και κάποιους που περίμεναν να βαπτιστούν τώρα. Μας έδωσαν ένα σπίτι για να περάσαμε τις μέρες που θα μέναμε κοντά τους.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που περίμεναν το βάπτισμα υπήρχε κάποιος άνδρας, που με μαγικό τρόπο έστελνε κεραυνούς και είχε ήδη σκοτώσει πολλούς ανθρώπους.
Ο παραδοσιακός αρχηγός του χωριού τον είχε τιμωρήσει απαγορεύοντας του να πίνει νερό από το ποτάμι της περιοχής Mukamba.
Εβάπτισα όσους περίμεναν το βάπτισμα κι ανάμεσά τους κι αυτόν τον μάγο.
Το βράδυ ζύμωσα και άφησα το πρόσφορο για την Θεία Λειτουργία της επομένης. Πήγαμε και οι τρείς να κοιμηθούμε.
Κατά τις 4 το πρωί ένας δυνατός άνεμος άρχισε μα φυσά που έκανε να κουνιέται όλο το σπίτι. Πετάχτηκα απ’ τον ύπνο και άκουσα τα δύο παιδιά – συνοδούς μου – να κλαίνε και να φωνάζουν:
– Πάτερ, πεθαίνουμε, ελάτε να μας σώσετε!
Άκουγα τα παιδιά όμως δεν μπορούσα να κουνηθώ και να φτάσω στο δωμάτιο των παιδιών.
Κατάλαβα ότι ήμουν ζωντανός γιατί ένιωθα το κεφάλι μου. Όμως όλο το σώμα ήταν παράλυτο.
Είχα μαζί μου ένα σταυρό που ο αείμνηστος π. Χαρίτων μου έδωσε κάποτε στην Τσικάμβα. Τον είχα τοποθετήσει από το βράδυ πάνω στο τραπέζι. Σκέφτηκα να τον πάρω και να κάνω προσευχή. Όμως δεν μπορούσα να απλώσω το χέρι μου.
Τα παιδιά συνέχιζαν να κλαίνε πιο δυνατά.
Έφερα με δυσκολία το χέρι πάνω στο πόδι μου, έκανα το σημείο του Σταυρού και κατάλαβα ότι μπορώ να κουνηθώ.
Κάθισα στο κρεβάτι με τα πόδια κρεμασμένα αλλά ο άνεμος με πέταγε από τον ένα τοίχο στον άλλο του δωματίου. Με δυσκολία και χτυπώντας πέρα-δώθε βγήκα από το δωμάτιο, πέρασα στην βεράντα όπου είδα το μηχανάκι μου πεταμένο, αναποδογυρισμένο στην άκρη της βεράντας και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο των παιδιών. Μπήκα μέσα, τα έπιασα από το χέρι, τα ρούχα τους ήταν ξεσκισμένα, σχεδόν γυμνά, έκαναν εμετό και είχαν διάρροια. Ήταν περίπου 6 η ώρα το πρωί.
Υπήρχε μέσα στην αυλή του σπιτιού ένας νυχτερινός φύλακας που κατοικεί με όλη την οικογένειά του σ’ ένα σπίτι στο ίδιο οικόπεδο. Αυτός είχε ακούσει όσα συνέβαιναν στο δικό μας σπίτι αλλά δεν μπορούσε να μας πλησιάσει για βοήθεια. Έβγαλα τα παιδιά έξω και τους είπα να μείνουν στην βεράντα κι εγώ ξαναμπήκα στο σπίτι.
Άρχισα να καλώ τον φύλακα με το όνομά του. Κάποια στιγμή έφτασε. «Δεν καταλαβαίνεις τίποτα απ’ αυτά που συμβαίνουν;» τον ρώτησα. «Μήπως κατάλαβες τι έγινε όλο το πρωί;»
«Τα άκουσα όλα, μου είπε, αλλά δεν έβρισκα δύναμη για να έρθω κοντά σας.»
Τον παρακάλεσα να πάει να καλέσει κάποιους συγγενείς μου που κατοικούν σ’ αυτήν την περιοχή και τους πιστούς.
Το πρωί έπρεπε να τελέσω τη Θεία Λειτουργία.
Ήρθα πολλοί πιστοί και κάποιοι μου είπαν: «Όλα αυτά που συνέβησαν την νύχτα, είναι γιατί βάπτισες χτες, τον αρχηγό των ”κεραυνοβόλων”. Οι φίλοι του σκέφτηκαν: “Θα πειράξουμε και θα δοκιμάσουμε τώρα αυτόν που βάπτισε τον αρχηγό μας.»
Βγήκα για μια στιγμή έξω από το χώρο που θα τελούσα σε λίγο την Θεία Λειτουργία. Κάποιοι πιστοί και κάποιοι χωρικοί αβάπτιστοι μου είπαν:
– Θέλησαν να σας σκοτώσουν, όμως δεν τα κατάφεραν. Πιστεύουμε κι εμείς ότι ο Θεός σας είναι Δυνατός, ο Αληθινός. Ζητάμε λοιπόν να μας βαπτίσετε κι εμάς, όλους.
Τους βάπτισα.
Και ο αρχηγός των κεραυνοβόλων ενισχύθηκε ακόμα πιο πολύ ότι ο Θεός μας είναι ο Αληθινός Θεός.
Τέλειωσε το ταξίδι και επέστρεψα στην Κανάνγκα.
Όταν θα έκανα το επόμενο ταξίδι, ο Επίσκοπος μού έδωσε ένα Σταυρό λέγοντάς μου: «όταν φτάσεις, θα ρίξεις αυτό το Σταυρό στο ποτάμι της περιοχής και θα πεις στους πιστούς να κολυμπήσουν να τον βρουν και να σου το φέρουν.»
Σ’ αυτό μου τον λόγο πολλοί πιστοί έπεσαν στο ποτάμι να βρουν τον Σταυρό. Αυτός που τον βρήκε και μου τον έφερε ήταν ο αρχηγός των κεραυνοβόλων, που είχα βαπτίσει στο προηγούμενο ταξίδι.
Επέστρεψα στην Κανάνγκα.
Στις γιορτές του Πάσχα, κάποιοι πιστοί του Dibelenge και ανάμεσά τους ο αρχηγός των κεραυνοβόλων ήρθαν για να γιορτάσουν στο Κέντρο της Ιεραποστολής .
Παρουσίασα στον Επίσκοπο τον πιστό που βρήκε τον Σταυρό και ο Επίσκοπος του έδωσε ένα δώρο.
Είχε την συνήθεια να περπατά ξυπόλητος, τώρα άρχισε να φοράει παπούτσια.
Άρχισε επίσης να πίνει νερό από το απαγορευμένο γι’ αυτόν ποτάμι.»
† Ο Κεντρώας Αφρικής Ιγνάτιος
