Κωμόπολις, Awo-Idemili, Νιγηρία
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
Μία νέα σελίδα στην ιστορία της τοπικής μας Εκκλησίας και ιδιαίτερα των ορθοδόξων κοινοτήτων της Πολιτείας Ίμο της Ανατολικής Νιγηρίας, άρχισε να γράφεται την Κυριακή 25 Οκτωβρίου του 2009.
Ο Κύριος ευδόκησε, μετά από πολλά χρόνια αναμονής, υπομονής και πάνω από όλα προσευχής, να θεμελιωθεί ὁ Ναός του Αγίου Μάρτυρος Χριστοφόρου στην κωμόπολη Awo-Idemili, εκεί πού βρίσκεται η ομώνυμη εκκλησιαστική μας κοινότητα, μία από τις μεγαλύτερες της εκκλησιαστικής μας δικαιοδοσίας. Όλα αυτά τα χρόνια την ευχαριστιακή σύναξη των πιστών μας φιλοξενούσε μία χαμηλή πρόχειρη κατασκευή, με τη βροχή να δοκιμάζει την αντοχή και την υπομονή των πιστών.
Όμως όντως ευδόκησε! Μίλησε στις καρδιές ανθρώπων «μακράν» μεν γεωγραφικά, «εγγύς» δε των αγωνιών και των προσδοκιών μας ευρισκομένων. Η απόφαση της Αδελφότητος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Θεσσαλονίκης να αναλάβει την ανέγερση του Ναού, σήμανε αναστάσιμο παιάνα στις καρδιές όλων μας. Το πανηγύρι της ανείπωτης αυτής χαράς, ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου, όταν στο τέλος της λειτουργίας στην κοινότητα αυτή, τούς ανήγγειλα την ανέγερση του Ναού και παρουσίασα τα σχέδια του νέου τους Ναού.
Ξεκινήσαμε από το Λάγκος, την έδρα της Μητρόπολης, την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου με τον ιερομόναχο π. Κορνήλιο και τον γραμματέα της Μητρόπολης Ιάκωβο. Ταξείδι περιπετειώδες, κοπιαστικό, που κράτησε περίπου 15 ώρες, αντί για τις 7 που συνήθως διαρκεί. Ο εθνικός δρόμος κατεστραμμένος σε κάποιο σημείο και εκατοντάδες αυτοκίνητα, φορτηγά, βυτιοφόρα ακινητοποιημένα για ώρες. Ζέστη, υγρασία, δίψα. Και μετά βροχή. Και πιο κάτω έλλειψη βενζίνης, και παρακάτω έντονες παρενοχλήσεις από την αστυνομία.
Την Κυριακή 25/10 ξεκινήσαμε πολύ πρωί για την περιοχή. Πλησιάζοντας δυνατή βροχή, που προκάλεσε απογοήτευση σε όλους μας. Πώς θα έρθει ὁ κόσμος στην Εκκλησία; Πώς θα κάνουμε την τελετή θεμελίωσης; Ανθρώπινα σκεφτήκαμε, λησμονώντας προς στιγμήν, ότι βρισκόμαστε εκεί από θέλημα Θεού. Άρχισε η λειτουργία, δυνάμωνε η βροχή, λιγοστό το εκκλησίασμα.
Προχώρησε η λειτουργία, πιο δυνατή η βροχή, ασφυκτικά γεμάτος ο χώρος. Δεκάδες να προσέρχονται στο Ποτήριο της Ζωής, η βροχή να εξασθενίζει και ένας ήλιος να παλεύει με τα σύννεφα, διεκδικώντας τη νίκη και τη συμμετοχή του στο πανηγύρι μας. Έτσι και έγινε. Τί άλλο θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί; Φοβερός έλεγχος για μας τα λόγια Του για πίστη που δεν είναι ούτε σαν τον κόκκο του σιναπιού!
Όλα όσα η τάξη της Εκκλησίας επιβάλλει για την θεμελίωση Ναού έγιναν με σεμνότητα και ανεμπόδιστα. Χαρούμενα και λαμπερά τα πρόσωπα όλων. Αγιάζονται τα θεμέλια, αγιάζεται ο κόσμος. Δίπλα μου ο εφημέριος π. Χρυσόστομος και ο π. Κορνήλιος. Μαζί και οι πρωτεργάτες και στύλοι της ενορίας, άνδρες και γυναίκες. Καλούνται και αυτοί, μετά τον επίσκοπο, να ρίξουν τσιμέντο και χώμα συμβολικά στα θεμέλια. Το περίμεναν χρόνια, το άξιζαν.
Λιτή και σεμνή η προσφώνηση του π. Χρυσοστόμου. Ευχαριστίες προς τον Θεό, τον Μάρτυρα, τούς δωρητές και τον επίσκοπο. Σεμνά τα λόγια του προέδρου του εκκλησιαστικού συμβουλίου, της προέδρου της οργάνωσης των γυναικών, του νεαρού προέδρου της νεολαίας.
Στις προσφωνήσεις τους, αντιφώνησε ο γράφων εκφράζοντας τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη του προς την Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής και απευθύνοντας λόγους παραινετικούς προς τούς Ορθοδόξους αδελφούς της εκκλησιαστικής αυτής Κοινότητας. Τραγούδια και χοροί έκλεισαν την τελετή.
Αργά το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής, με μια βαθιά ικανοποίηση, με ευγνώμονα καρδιά προς τον Πανάγαθο και τούς χορηγούς. Αλλά και με την πεποίθηση ότι μετά την ανέγερση του Ναού αυτού, η ενορία θα μετεξελιχθεί σε δυναμικό ιεραποστολικό κέντρο, στέλνοντας το φως και το μήνυμα της ορθοδοξίας σε όλο το γεωγραφικό αυτό διαμέρισμα.
«Μαρτύρων ἐγκαλλώπισμα, Χριστοφόρε πολύαθλε, δυσωποῦμεν σε, ὡς παῤῥησίαν ἔχων, πρέσβευε τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».
+ Ο Νιγηρίας Αλέξανδρος
