Κοινό γνώρισμά τους αποτελούν οι αγίες οικογένειες μέσα στις οποίες ανατράφηκαν και ειδικότερα οι συμφιλιωμένες με το Θεό μητέρες τους. Ορισμένες γυναίκες με πόνο ισχυρίζονται πως δεν έχουν χρόνο για ιεραποστολή, για να διδάξουν δηλαδή το Ευαγγέλιο στις γειτόνισσές τους, στις φίλες τους – πόσο μάλλον να το κατορθώσουν αυτό στις «άκρες» της γης -, λόγω των δυσβάσταχτων οικογενειακών τους υποχρεώσεων. Λησμονούν φυσικά την Εμμέλεια, τη Νόνα και την Ανθούσα που χάρη σε αυτές και στη σχέση τους με το Θεό οι τρεις ιεράρχες τιμούνται και ευφημούνται απ’ όλο τον κόσμο ως Μεγάλοι, ως Θεολόγοι και ως Χρυσόστομοι. Γίνετε μητέρες εσείς αγίες και να είστε σίγουρες ότι και ιεραποστόλους θα αναστήσετε και αγίους θα χαρίσετε στην Εκκλησία.

Ένα επιπλέον κοινό γνώρισμα των Ιερών Πατέρων είναι η αξιοποίηση των χαρισμάτων τους – από τα νεανικά τους ακόμη χρόνια – προς δόξα όχι επίγεια και επιφανειακή, αλλά προς δόξα Θεού. Είχαν όλοι την ικανότητα και τη δυνατότητα να αναδειχθούν σε σπουδαίους διδασκάλους και ρήτορες της εποχής εκείνης, επέλεξαν όμως να γίνουν ομολογητές και μάρτυρες της Αλήθειας του Ιησού Χριστού. Σήμερα όλοι μας ποθούμε μια θέση κοινωνικά υψηλή για μας ή τους απογόνους μας, αδιαφορώντας για την υποκρισία μας, την ανηθικότητα μας ή τέλος πάντων την ασυμβίβαστη με τις αρχές του Ευαγγελίου ζωή μας, αρκεί να επιτύχουμε ένα και μόνο πράγμα: να φτάσουμε ψηλά…

Αξιοσημείωτη, επίσης, είναι η κοινή τους αντίσταση ενάντια στην αδικία – γνώρισμα αναμφισβήτητα ιεραποστολικό – που τους ανέδειξε αγίους της Εκκλησίας μας.

• Ο Βασίλειος δεν ανέχθηκε την ύπαρξη της κοινωνικής ανισότητας, την φτώχεια και την ταλαιπωρία των εικόνων του Θεού και επιτέλεσε σπουδαίο κοινωνικό έργο δημιουργώντας την Βασιλειάδα.
• Ο Γρηγόριος από την πλευρά του εμπόδισε την αίρεση των Πνευματομάχων να αντικαταστήσει την αλήθεια, γιατί αίρεση είναι το ψέμα, η αδικία απέναντι στην αλήθεια και αγωνίστηκε με θάρρος, τόλμη και πνεύμα αυτοθυσίας.
• Ο Ιωάννης, ακολουθώντας το ίδιο αγωνιστικό φρόνημα, εναντιώθηκε στην φιλοδοξία και στη φαυλότητα της εξουσίας, διαφύλαξε την ηθική τάξη της αυτοκρατορίας και υπερασπίστηκε τα αδύνατα μέλη της, με αποτέλεσμα να παραδώσει το πνεύμα του ως Μάρτυς μετά τους διωγμούς στο δρόμο για την εξορία του.

Έτσι και οι σημερινοί ιεραπόστολοι, με φωτεινά πρότυπα τους Τρεις Ιεράρχες, αντιστέκονται και εναντιώνονται με κάθε τρόπο, με πνεύμα θυσίας και αυταπαρνήσεως απέναντι στην κοινωνική αδικία που έπραξαν και συνεχίζουν να πράττουν οι ανεπτυγμένες χώρες σε βάρος των χωρών του “Τρίτου Κόσμου”. Κοπιάζουν για την Αλήθεια του Ναζωραίου έναντι της αθεΐας, της ειδωλολατρίας και των εκατοντάδων αιρέσεων που έχουν κατακλύσει τις χώρες αυτές. Τέλος, μοχθούν για την αποκατάσταση της τοπικής ανισότητας και αδικίας, αφού άλλοι πεθαίνουν από την πείνα και άλλοι ζουν σαν Κροίσοι. Ο κάθε ιεραπόστολος αναλώνεται και θυσιάζεται για την καταπολέμηση της αδικίας ως άλλος μικρός Γρηγόριος, Βασίλειος και Ιωάννης.