Φιλιππίνες είναι τα κεντημένα από κοράλλια νησιά, τα οποία τα έκλεψε ο Ειρηνικός Ωκεανός από τη γη της Νότιας Ασίας και τα έκανε δικά του. Σχηματίζουν ένα θαλασσόγλυπτο αρχιπέλαγος πλέον των 7.000 νησιών που φέρει 95 εκατομμύρια κατοίκους. Οι άνθρωποί τους διακρίνονται για την ευγένεια του λόγου και την καλοσύνη τους. Η ευσέβειά τους πηγάζει από το καθαρό κρύσταλλο της ψυχής του, και το θρησκευτικό συναίσθημα διαπερνά όλη την κοινωνία τους.
Η χάρη του Θεού, που γνωρίζει πάντα να αψηφά τις πιθανότητες, επέτρεψε και στη χώρα αυτή να ανατείλει το μήνυμα της σωστικής Ορθόδοξης πίστης μας, πριν από 30 περίπου χρόνια. Όλα ξεκίνησαν το 1983, όταν ένας ρωμαιοκαθολικός ηγούμενος του τάγματος των Βενεδικτίνων, ο Βικέντιος Εσκάρχα, από το νησί Masbate των κεντρικών Φιλιππινών, έκανε ένα ταξίδι στις ΗΠΑ. Εκεί, το Μεγάλο Σάββατο, συνάντησε πλήθος πιστών έξω από έναν ελληνορθόδοξο Ναό και παρακινήθηκε εσωτερικά να συμμετάσχει στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Η Ορθόδοξη λατρεία τον συγκίνησε και επί έξι μήνες παρακολουθούσε τακτικά τις ιερές ακολουθίες.
Η αναζήτησή του για την Ορθοδοξία δε σταμάτησε εκεί. Μετά από μια επταετία έμπονης αναζήτησης, μελέτης και εμβάθυνσης στην Ορθόδοξη πίστη, το 1990 μαζί με 12 άλλες ψυχές δέχτηκε την ποιμαντική επίσκεψη του επιχώριου Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας κυρού Διονυσίου και του τότε επισκόπου Ζήλων Σωτηρίου (Τράμπα). Τον Απρίλιο του ίδιου έτους, ο π. Βίκεντιος μαζί με ένα δόκιμο μοναχό, τέσσερις μοναχές και επτά άλλες γυναίκες έλαβαν το άγιο Χρίσμα στο παρεκκλήσι του ελληνικού προξενείου της Μανίλας, όπου άλλοτε λειτουργούσε ο ιεραπόστολος π. Αθανάσιος Ανθίδης, και απετέλεσαν έτσι τον πρώτο πυρήνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις Φιλιππίνες.
Η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής από την πρώτη στιγμή συνέτρεξε στις ανάγκες της Ιεραποστολής στις Φιλιππίνες, ενισχύοντας την ανέγερση του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Μανίλα και της Ιεράς Μονής Γενεσίου της Θεοτόκου στο νησί Masbate. Ο π. Σωτήριος Τράμπας υπήρξε η ψυχή των πρώτων ιεραποστολικών εξορμήσεων, που μετέφεραν το λόγο της Ορθοδοξίας σε μεγάλες αποστάσεις.
Σήμερα, ορθόδοξη παρουσία υπάρχει σε 10 περιοχές της τροπικής χώρας με τον αριθμό των πιστών να ανέρχεται περίπου στους χίλιους εξακόσιους. Οι αποστάσεις είναι αχανείς, καθώς οι Φιλιππίνες ξεπερνούν σε μήκος τα 1.850 χιλιόμετρα. Οι περισσότερες κοινότητες υπάρχουν στο βόρειο νησί, τη Λουζόν, όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα Μανίλα. Στα κεντρικά νησιά, τις Βισάγιας, οι πιστοί εξυπηρετούνται κυρίως από το μοναστήρι της Παναγίας και κάποιους άλλους πυρήνες. Τα τελευταία χρόνια, η Ορθοδοξία έχει εξαπλωθεί και στο νότιο ηφαιστειογενές νησί Μιντανάο, όπου το Δεκέμβριο του 2012 ιδρύθηκαν δύο νέες κοινότητες με 70 πιστούς.
Οι Ορθόδοξοι Φιλιππινέζοι διακρίνονται για το ζήλο τους, αλλά η Ιεραποστολή αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα. Οι κληρικοί δεν έχουν λάβει πλήρη κατάρτιση, με αποτέλεσμα σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος να υπάρχει μόνο ένας πνευματικός. Υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις και στα πιο απλά είδη λατρείας, δεν υπάρχουν ιεροί ναοί, ενώ και αυτοί που υπάρχουν χρειάζονται ανακαίνιση. Είναι χαρακτηριστικό πως οι έξι ιερείς της χώρας δεν έχουν δεύτερο ράσο να φορέσουν, ενώ οι βαπτίσεις γίνονται μέσα σε κάδους.
Είναι πραγματικά μεγάλη η ευθύνη μας, των Ορθοδόξων Ελληνών, που μεταδώσαμε σε αυτούς τους ανθρώπους το φως της αληθινής πίστεως, να τους στηρίξουμε και σε αυτές τους τις δυσκολίες. Οι Ορθόδοξοι Φιλιππινέζοι δε ζητούν τίποτε το περιττό. Μας ζητούν απλά, σαν αδελφοί τους στην πίστη, να τους βοηθήσουμε να λατρεύουν το Θεό σωστά και με ευπρέπεια. Να τους διδάξουμε το ορθόδοξο ήθος αλλά και να τους δώσουμε έμπρακτο παράδειγμα της εν Χριστώ αγάπης μας. Τόσα χρόνια κάνουν θαυμαστή υπομονή. Η καρδιά τους αναμένει να υποδεχθεί και πάλι τη βοήθειά μας.
