Η Συνοδική εγκύκλιος για την εκδημία του Αγίου Χρυσοστόμου Παπασαραντόπουλου (1973)
ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Μ.Σ.E. ΥΠΟΘ. ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ
Γραφεῖον Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς
Τὴν 29ην Δεκεμβρίου 1972, ἐξεδήμησεν εἰς Κύριον μία ἱεραποστολικὴ μορφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: Ὁ ἀείμνηστος π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος.
Ὁ σεμνὸς αὐτὸς λειτουργὸς εἰργάσθη ἀπὸ τοῦ ἔτους 1960 μέχρι τοῦ θανάτου του εἰς τὰ ἐνδότατα τῆς Ἀφρικῆς, μεταξὺ τῶν ἰθαγενῶν κατοίκων τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Κεντρικῆς Ἀφρικῆς. Ὑπῆρξε δι’ ὅλον τὸ διάστημα τοῦτο, μία μόνιμος καὶ διαρκὴς παρουσία Ὀρθοδόξου κληρικοῦ καὶ πολλὰ προσέφερε εἰς τὸ Ἱεραποστολικὸν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ ἀείμνηστος π. Χρυσόστομος ἐγεννήθη εἰς τὸ Βασιλίτσι τῆς Μεσσηνίας τὸ ἔτος 1903. Εἰς ἡλικίαν 15 ἐτῶν εἰσῆλθεν ὡς δόκιμος μοναχὸς εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Παναγουλάκη εἰς τὴν Καλαμάτα. Ἐκεῖ ἔγινε καὶ μοναχός. Τὸ ἔτος 1925 ἐχειροτονήθη ἱερεὺς εἰς τὸ Γαρδίκι, ὅπου καὶ παρέμεινε μέχρι τὸ 1936. Τὰ ἔτη 1940-41 εὑρίσκεται στὸ Μοναστήρι τῆς Φανερωμένης στὴν Σαλαμῖνα. Ἀπὸ τὸ 1941 ὑπηρετεῖ ὡς Πρωτοσύγκελλος εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν τῆς Ἐδέσσης μέχρι τὸ 1950. Τὸ ἔτος 1958-59 ἐπεράτωσε τὰς θεολογικάς του σπουδὰς εἰς τὸ Πανεπιστήμιον τῶν Ἀθηνῶν.
Κατόπιν μεταβαίνει ὡς προσκυνητὴς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐπισκέπτεται καὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν τῆς Αἰγύπτου καὶ λαμβάνει τὴν ἄδειαν νὰ μεταβῆ εἰς Ἀφρικήν.
Ἀπὸ τὸ ἔτος 1960 ἀρχίζει ἡ ἱεραποστολική του δρᾶσις εἰς τὴν Ἀφρικήν.
Πρῶτος σταθμὸς ἡ μακρινὴ UGANDA. Ἐκεῖ εἰργάσθη μέχρι τὸ 1966, ὁπότε καὶ μεταβαίνει εἰς τὴν KENYA. Τὸ 1970 φεύγει ἀπὸ τὴν Κένυα γιὰ τὴν ZAMBIA καὶ τὸ 1970 τὸν Νοέμβριο ἐγκαθίσταται εἰς τὸ ZAIRE (τὸ πρώην ΚΟΓΚΟ), ὅπου καὶ ὑπηρέτησε μέχρι τοῦ θανάτου του.
Τὸ ἔργον του ἦτο καὶ ἱεραποστολικὸ καὶ διοικητικό. Ὑπῆρξε Γενικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος τῆς Μητροπόλεως Εἰρηνουπόλεως καὶ κατὰ τὰ ἔτη 1968 μέχρι τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1969 διευθύνει τὴν ἱεραποστολή.
Ἡ ἱεραποστολική του προσπάθεια συνίστατο εἰς τὸ νὰ δημιουργήση Ἱεραποστολικοὺς σταθμοὺς καὶ Ἱεροὺς Ναούς, νὰ βοηθήση διὰ τὴν στοιχειώδη Ὀρθόδοξη Ἐκπαίδευσι τῶν Ἰθαγενῶν καὶ νὰ μεταφράση εἰς τὴν τοπικὴν διάλεκτον (Σουαχίλι) μερικὰς ἀκολουθίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἰδιαίτερα τὴν Θ. Λειτουργίαν τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν δραστηριότητά του εἰς τὰς χώρας τῆς Ἱεραποστολῆς, ἐβοήθησε διὰ τῶν προτροπῶν του εἰς τὴν δημιουργίαν τοῦ Γραφείου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ προσείλκυσε κεφάλαια ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἄλλες χῶρες, ἀφυπνίζων τὸ ἱεραποστολικὸν ἐνδιαφέρον πολλῶν ἀνθρώπων.
Τελευταία του προσπάθεια ἦτο ἡ ἀνέγερσις Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ ἱεραποστολικοῦ Κέντρου εἰς τὸ Κογκὸ.
Ὁ θερμὸς ζῆλος τοῦ ἀειμνήστου π. Χρυσοστόμου καὶ ἡ διαρκὴς προσπάθειά του νὰ διαδώση τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τοὺς ἰθαγενεῖς κατοίκους τῆς Ἀφρικῆς, ὑπῆρξαν συγκινητικά. Τὸ ἔργον του πρέπει νὰ εὕρη συνεχιστάς. Ἀνθρώπους μὲ φόβον Θεοῦ, μὲ ζῆλον διὰ τὴν ἱεραποστολικὴν προσπάθειαν, μὲ πολλὴν αὐταπάρνησιν καὶ μὲ πολὺ πνεῦμα θυσίας. Τὸ ἔργον τῆς Ἱεραποστολῆς, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ π. Χρυσόστομος ἀφιέρωσε τὴν ζωήν του, εἶναι ἔργον Θεοῦ. Ἂς εὐχηθῶμεν εἰς τὸν Κύριον, νὰ ἀναπαύη τὴν ψυχὴν τοῦ ἀειμνήστου π. Χρυσοστόμου καὶ νὰ ἀναδείξη συνεχιστὰς τοῦ μεγάλου ἔργου τῆς Ἱεραποστολῆς.
