Ποιμαντική εν πολέμω

Αγαπητοί μας αδελφοί, Χριστός Ανέστη!

Δεν είναι βέβαια πρόθεση μας σαν Ιερά Επισκοπή Γκόμας και Μεγάλου Κίβου, που βρίσκεται στη δίνη του πολέμου, να αναλύσουμε τα αίτια του εχθροπραξιών που συνεχίζονται εδώ και τριάντα χρόνια στην περιοχή της Επισκοπής μας και παρότι μετράμε μέχρι σήμερα 15.000.000 νεκρούς δεν λένε να σταματήσουν. Έργο μας είναι να φέρουμε το μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας, της ειρήνης και της παρηγορίας προς όλα ανεξαίρετα τα παιδιά του Θεού που βρίσκονται στη δικαιοδοσία της Επισκοπής μας και βιώνουν τη φρίκη του πολέμου.

Ωστόσο θα πούμε δύο λόγια, για την ποιμαντική δραστηριότητα μας –υπό μορφή ημερολογίου- για να έχουν μια εικόνα οι Έλληνες αναγνώστες, του αγώνα που κάνει η Ιερά Επισκοπή Γκόμας και Μεγάλου Κίβου, υπό τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο κ. Τιμόθεο, στο χώρο της δικαιοδοσίας της, προκειμένου να ανταποκριθεί στην αποστολή της.

Η γιορτή των Θεοφανείων του 2025, βρήκε την νεοσύστατη Επισκοπή μας, έτοιμη να συνεχίσει δυναμικά το ιεραποστολικό έργο της. Με τη βοήθεια του Θεού και τη φροντίδα του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου μας κ. Τιμοθέου είχαν γίνει κατά την περίοδο των εορτών, με την ευλογία του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄, χειροτονίες, κουρά, χειροθεσίες Αναγνωστών κλπ… Όμως «ο ουρανός σκοτείνιαζε». Έφταναν ειδήσεις για μάχες γύρω από τη Γκόμα. Κατά διαστήματα έπεφταν βόμβες στους καταυλισμούς των προσφύγων όπου αθώοι άνθρωποι μεταξύ των οποίων και νήπια έχαναν τη ζωή τους με τρόπο τραγικό.

Μετά τα Φώτα λειτουργήσαμε κάποιες καθημερινές στο Μοναστήρι Αγ. Ιωάννου Χοζεβίτη που βρίσκεται δίπλα από το στρατόπεδο προσφύγων στο Καϊέμπε. Παίρναμε πάντοτε μαζί μας μικρά γλυκίσματα «μπομπό» για τα αναρίθμητα παιδιά του καταυλισμού. Ήταν παραμελημένα τα παιδάκια, αφρόντιστα, άπλυτα, με σχισμένα ρούχα, υποσιτισμένα. Πολλά είχαν πληγές απεριποίητες. Κυρίως εσωτερικές. Ήταν ήσυχα, αλλά σπάνια γελούσαν.

Για να καταλάβουμε τι κόσμος κατοικούσε εκεί, ας αναφέρουμε ενδεικτικά, ότι μια κυρία πρόσφυγας μας είπε ότι έχει υπό την προστασία της τα επτά παιδιά της κόρης της, η οποία μαζί με τον σύζυγό της σκοτώθηκαν στο χωριό τους. Η γιαγιά «περισυνέλεξε» τα ευάριθμα εγγονάκια της και πήρε, όπως όλοι οι συγχωριανοί της, το δρόμο της προσφυγιάς.

Όταν τελείωνε η Θεία Λειτουργία, βγαίναμε στην αυλή του Μοναστηριού, και αρχίζαμε τη διανομή. Τα παιδιά δέχονταν με χαρά το κέρασμα. Μετά δίναμε στις μαμάδες ρύζι ή αλεύρι και σκεπτόμαστε ότι αν ήταν δυνατόν να τους δοθούν λίγα από τα φαγητά που πετάνε στα σκουπίδια οι «πολιτισμένες» χώρες θα γινόταν πανηγύρι.

Ενώ η κατάσταση χειροτέρευε, ο Θεοφιλέστατος δέχθηκε επανειλημμένες ειδοποιήσεις από σημαίνοντα πρόσωπα να απομακρυνθεί, για να είναι ασφαλής. Όμως η λύση αυτή δεν αξιολογήθηκε σαν πνευματικά συμφέρουσα. Όπως είπε ο Κύριος, ο μισθωτός ποιμένας όταν δει το λύκο να έρχεται, αφήνει τα πρόβατα και φεύγει, φροντίζοντας να σώσει τον εαυτό του. Και ο λύκος διασκορπίζει τα πρόβατα.

Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου και ενώ η κατάσταση χειροτέρευε, έγινε Αρχιερατική λειτουργία στο Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Νεκταρίου, την οποία τέλεσε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος μας Γκόμας και Μεγάλου Κίβου κ. Τιμόθεος. Τελειώνοντας παραθέσαμε το καθιερωμένο γεύμα. Επτακόσια άπορα παιδιά έφαγαν, πήραν περισσεύματα για τα σπίτια τους και έφυγαν έχοντας δεχθεί τη στοργή της Εκκλησίας μας.

Η οσιώτατη γερόντισσα Νεκταρία είχε έλθει με τά πόδια από το μοναστήρι της (Αγ. Ιωάννου Χοζεβίτη) για να εκκλησιαστεί. Είχε βαδίσει επί δίωρο υπό τις σφαίρες. Με σύσταση του Θεοφιλεστάτου δεν επέστρεψε στο Μοναστήρι της. Διανυκτέρευσε στον Αγ. Νεκτάριο για περισσότερη ασφάλεια.

Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου τελέσαμε την θεία Λειτουργία στο ξενοδοχείο που φιλοξενούμαστε. Ας σημειωθεί ότι το σπίτι του Επισκόπου ήταν πλέον ακατοίκητο από τις σφαίρες και τις οβίδες που έπεσαν εκεί.

Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου τελέστηκε η θεία Λειτουργία στον Αγ. Νεκτάριο. Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος είπε λίγα λόγια ενθαρρυντικά και έδωσε πρακτικές συμβουλές στους πιστούς για την ασφάλειά τους.

Μετά πολυήμερες αναζητήσεις βρέθηκε νέα Επισκοπική κατοικία. Αφήσαμε το ξενοδοχείο, και εγκατασταθήκαμε εκεί. Την άλλη μέρα κάναμε αγιασμό για την «είσοδο στη νέα κατοικία», στον οποίο παρευρέθηκε και η σπιτονοικοκυρά με τις κόρες της. Ήταν μια πρώτη προσέγγισή τους στην Ορθοδοξία. Οι εντυπώσεις τους ήταν θετικές. Το Πάσχα μας επισκέφθηκε και μας ευχήθηκε «Χριστός ανέστη», όπως το άκουσε να το λέμε. Φαίνεται ότι το κήρυγμα δεν είναι ο μόνος τρόπος ιεραποστολής.

Στην Ουβίρα μεγάλη πόλη με πολλούς Ορθοδόξους αδελφούς είχε αποσταλεί, λίγες μόνο μέρες πριν την κατάληψη της Γκόμας, ως εφημέριος ο νεοχειροτονηθείς π. Πέτρος και είχε εγκατασταθεί εκεί με την πρεσβυτέρα του και τα δύο μικρά παιδιά του.

Την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου (του Ασώτου), η Λειτουργία στο Μητροπολιτικό Ναό τελέστηκε από τον π. Ιγνάτιο με διάκονο τον π. Χρυσόστομο. Παρευρέθηκαν αρκετοί πιστοί και έλαβαν δύναμη «εξ ύψους» για να συνεχίσουν την πορεία τους «εν μέσω σκιάς θανάτου» με συνοδοιπόρο τον Χριστό.

Στα μέσα της εβδομάδας, επισκεφθήκαμε τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Νεκταρίου, προσκυνήσαμε και είπαμε λίγα λόγια στους φιλοξενουμένους εκεί.

Εν τω μεταξύ κρατούμενοι που απέδρασαν ομαδικά, «επισκέπτονται» την νύχτα σπίτια απλών ανθρώπων, όπου ληστεύουν και ασχημονούν. Κατόπιν αυτού ο Θεοφιλέστατος συνέστησε να φιλοξενηθεί η πολυμελής οικογένεια του π. Ιγνατίου, που κατοικούσε σε επικίνδυνη περιοχή, σε ασφαλέστερο κατάλυμα συγγενικής τους οικογένειας. Στη συνέχεια με έξοδα της Ιεράς Επισκοπής νοικιάστηκε γι΄ αυτούς ασφαλέστερη κατοικία.

Τη Δευτέρα 10 Μαρτίου το μεσημέρι, επισκεφθήκαμε τη νέα κατοικία του π. Ιγνάτιου και της δεκατετραμελούς συνοδείας του που έμεναν αγόγγυστα εκεί. Ο Επίσκοπος έκανε τον αγιασμό και αγίασε τον κόσμο και το σπίτι. Ενημερώθηκε για τα υπάρχοντα προβλήματα, έδωσε συμβουλές και βοηθήματα. Λίγες μέρες μετά επισκέφθηκαν ληστές την πρώτη κατοικία τους… Την βρήκαν άδεια.

Την Τετάρτη 19 Μαρτίου ο πολύτιμος συνεργάτης μας ο φοιτητής Ζακ άφησε το σπίτι του και βολεύτηκε στα οικήματα του Αγ. Νεκταρίου. Στο σπίτι του κινδύνευε. Πιστεύουμε ότι ο Άγιος θα τον προστατεύσει ώστε να συνεχίσει το σημαντικό έργο του «παρά τω Επισκόπω». Ας σημειωθεί ότι εκτός από Γραμματέας της Επισκοπής, είναι ο ακούραστος μεταφραστής των κηρυγμάτων από τα Γαλλικά στα Σουαχίλι.

Την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης λειτουργήσαμε στον Αγ. Νεκτάριο. Ήταν μαζεμένοι πολλοί πιστοί. Στο τέλος της λειτουργίας ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος ομίλησε επίκαιρα. Κατόπιν χωρίστηκε το εκκλησίασμα σε 4 ομάδες: ενήλικες, παιδιά, παιδιά της χορωδίας και παιδιά που διακονούν στο ιερό. Για κάθε ομάδα είχε κανονιστεί μια «ευλογία», που θα έδινε ελπίδα… Στα παιδιά που ήταν γύρω στα εκατό, δόθηκε σαν πιό ασφαλές κάτι φαγώσιμο.

Τη Μεγάλη Πέμπτη κάναμε θεία Λειτουργία και στη συνέχεια χωρίς διακοπή την Ακολουθία των Αγίων Παθών, ώστε οι εκκλησιασθέντες να επιστρέψουν νωρίς στα σπίτια τους. Τη Μεγάλη Παρασκευή έγινε η αποκαθήλωση γύρω στις 11.30 π.μ. και αμέσως μετά συνεχίσαμε με την προβλεπόμενη Ακολουθία και την περιφορά του Επιταφίου γύρω από το Ναό. Το Μέγα Σάββατο το βράδυ κάναμε την Ανάσταση. Ήταν πολύς κόσμος. Το αναστάσιμο Φως δόθηκε από τον Επίσκοπο και σταματήσαμε εδώ την ακολουθία. Αμέσως μετά μοιράστηκαν τα κόκκινα αυγά. Όσοι δεν ήταν δυνατό να επιστρέψουν στα σπίτια τους θα εφιλοξενούντο στα κτίσματα γύρω από το Ναό. Οι γυναίκες διανυκτέρευσαν εντός του Ναού, όπως γινόταν παλαιότερα και στα χωριά, στην Ελλάδα, στις πανυγήρεις! Ωστόσο οι άνθρωποι παρά την ταλαιπωρία ήταν χαρούμενοι. Η Ανάσταση του Κυρίου επισκίαζε την οδύνη του πολέμου και της φτώχειας.

Το πρωί αρχίσαμε στις 8.30 πμ τον κανόνα του Πάσχα, τελέσαμε την Πασχαλινή Θεία Λειτουργία. Στο τέλος διαβάστηκε η Αναστάσιμη Πατριαρχική Εγκύκλιος. Τελειώσαμε γύρω στις 11.30 π.μ. Σχεδόν όλοι κοινώνησαν. Κατόπιν μοιράστηκε ρύζι και φασόλια στους πιστούς, καθώς και αρκετά χρηματικά βοηθήματα. Συζητήθηκαν κάποια ενοριακά θέματα και γύρω στις 3.30 το απόγευμα επιστρέψαμε στην Επισκοπική κατοικία.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή την περίοδο η Ορθόδοξη Εκκλησία στο Ανατολικό Κονγκό, και συγκεκριμένα η Ιερά Επισκοπή Γκόμας και Μεγάλου Κίβου, έδωσε τις εξετάσεις της. Το πλήρωμά της από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο κ. Τιμόθεο μέχρι τον τελευταίο πιστό έδωσαν και δίνουν τη μαρτυρία τους. Όχι με τα λόγια αλλά με την έμπρακτη αγάπη, την καρτερία, την υπομονή, την τήρηση των εντολών του Χριστού, την προσευχή την ανεξικακία. Και είναι απόλυτα βέβαιοι ότι το έργο της Εκκλησίας θα συνεχιστεί. Γιατί είπε ο Χριστός: «Ιδού Εγώ μεθ΄ υμών ειμί έως της συντελείας του αιώνος».

Ευχαριστούμε πολύ την Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής για την αγάπη και την υποστήριξή της στην δύσκολη αυτή ώρα του πολέμου!

Προσευχηθείτε υπέρ ειρήνης και ευταξίας στην Περιοχή μας. Να σταματήσουν οι σφαγές. Ο Αναστάς Χριστός να σας ευλογεί πλουσιοπάροχα. Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!

Εκ του Γραφείου της Ιεράς Επισκοπής Γκόμας και Μεγάλου Κίβου