Ο επιούσιος άρτος στο Κισούμου

Ο επιούσιος καθημερινός άρτος που μας δίνει ζωή είναι μια πολυτέλεια την οποία αναζητούν πολλοί άνθρωποι με τα χέρια απλωμένα σε δέηση και προσευχή στον Θεό. Ως σταγόνες δακρύων περιμένοντας αυτή τη βροχή για να ποτίσει την ξηρασία της ερήμου.

Η Κένυα, μια χώρα της Ανατολικής Αφρικής, έχει ζήσει δύσκολα αλλά και χαρούμενα χρόνια στην ιστορία της. Περισσότερο θα έλεγα δύσκολα λόγω των διαφόρων πολιτικών αλλαγών οι οποίες έχουν συμβάλει αφενός μεν σε καλές μέρες, όπως την ανεξαρτησία του λαού από ξένες επιρροές, αφετέρου δε έχουν καταστήσει δύσκολο τον αγώνα του Αφρικανικού λαού να επιβιώσει μόνος του υπό αντίξοες συνθήκες. Να χαράξει μια δική του ιστορία αιματωμένος και πληγωμένος όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου.

Η Ιεραποστολή μας στο Κισούμου προβάλλει με το ελάχιστο τη ζωή των ανθρώπων σε αυτό το μικρό κομμάτι της γης.

Όταν κάποιος ακούει ή διαβάζει στα μέσα ενημέρωσης, στο διαδίκτυο, σε βιβλία και περιοδικά, συνειδητοποιεί πως είναι αμέτρητες οι ανάγκες των ανθρώπων της γης, και όλα αυτά περνάνε με μια ραγδαία ροή στο μυαλό μας στις λίγες στιγμές που θα βρούμε το βράδυ πριν ησυχάσουμε. Μέσα από τις προσωπικές επαφές βλέπουμε τον αγώνα του κάθε επισκόπου σε κάθε γωνιά της γης, ο οποίος είναι έτοιμος να θυσιάσει τον εαυτό του για να έχει ο αδελφός μας ένα πιάτο φαγητό. Βοηθάμε εκεί που μπορούμε και ξέρουμε ότι ο καλός Θεός θα πραγματοποιήσει τα υπόλοιπα. Αυτός ο οποίος τους ουρανούς και τη γη εποίησε γνωρίζει τις ανάγκες της κάθε ψυχής.

Γι’ αυτό το πιάτο φαγητό λοιπόν κοπιάζουμε νύχτα μέρα ώστε να μην πεινάσει ένας άνθρωπος του ποιμνίου μας.

Μη νομίζουμε ότι είναι συσσίτια που γίνονται μια φορά ή τρεις φορές την εβδομάδα, και τον υπόλοιπο χρόνο τι γίνεται άραγε; Τακτοποιήσαμε το χρέος της ημέρας ή της εβδομάδας; Είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας για το καλό που κάναμε;

Όλα είναι του Θεού. Ανήσυχες είναι οι βραδιές μας μήπως κάποιος δεν έχει φάει. Δεν προβάλουμε το δικό μας έργο αλλά του Θεού.

Όμως, εκτός από τη καθημερινή τροφή, υπάρχει και η πνευματική τροφή που προσφέρεται στις εκκλησίες μας. Μακάρι να μπορούσαμε να φτιάξουμε πελώριες εκκλησίες όπου θα ηχούν οι καμπάνες και οι ψαλμωδίες θα ακούγονται στους ουρανούς, ακόμη και μικρές εκκλησίες να λειτουργούνται οι πιστοί.

Τι να τα κάνουμε όταν πολλές εκκλησίες είναι φτιαγμένες από άχυρο και λάσπη και θέλουν επιδιορθώσεις. Φταίμε εμείς άραγε; Όχι! Προς Θεού.

Πώς θα τους ευχαριστήσουμε όλους; Αδύνατον. Αλλά τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ. Και μακάρι να επαινούνται και να βραβεύονται οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι ιερείς μας τον καλό αγώνα να κάνουν περισσότερα από ό,τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι’ αυτούς. Εύ, δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου.

Με τις ευσεβείς δωρεές των ανθρώπων που ευαισθητοποιούνται και συμπάσχουν στον αγώνα μας προσφέρουμε φαγητά στα παιδιά του σχολείου της ιεραποστολής μας που πολλές φορές δεν έχουν οι οικογένειές τους να πληρώσουν τα δίδακτρα των παιδιών τους. Η αδυναμία πληρωμής διδάκτρων δημιουργεί σοβαρά προβλήματα, ιδιαίτερα όταν το κράτος συμβάλλει ελάχιστα στη χρηματοδότηση των σχολείων. Έτσι παρεμβαίνει η εκκλησία ώστε να έχουν το απαραίτητό τους φαγητό τα παιδιά και οι δάσκαλοι και να έχουν μια γεώτρηση με νερό.

Το καθημερινό τους φαγητό είναι ένα φαγητό που φτιάχνεται από σιτάρι τηγανητό το οποίο είναι θρεπτικό μαζί με φασόλια εάν υπάρχουν και ρύζι. Σε μεγάλες γιορτές και όταν υπάρχει δυνατότητα θα ευφρανθούν και με το ψάρι.

Αυτό το ψάρι αποτελεί σημαντικό μέρος της διατροφής της περιοχής, καθώς η λίμνη Βικτώρια, η οποία είναι η μεγαλύτερη λίμνη της Αφρικανικής Ηπείρου και συνορεύει με τρεις χώρες, θρέφει τους ανθρώπους ως το μάννα εξ ουρανού. Παντού φαίνεται η χάρη του Θεού στην καθημερινότητα.

Επισυνάπτουμε μια ταπεινή φωτογραφία που δείχνει τις μικρές προσπάθειές μας να δώσουμε λίγη χαρά στα παιδιά του σχολείου της ιεραποστολής μας, καθώς λαμβάνουν το καθημερινό τους γεύμα.

Είθε η Δεσποτική εορτή της του Χριστού Αναστάσεως να φέρει ό,τι καλύτερο σε όλο τον κόσμο πρωτίστως την αγάπη, την ειρήνη και την υγεία. Και με το λόγο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου επί τη μεγάλη εορτή του Πάσχα να χαρούμε πάντοτε το συμπόσιο της πίστεως:

Ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ὁ μόσχος πολύς, μηδείς ἐξέλθη πεινῶν.

✝ Ο Κισούμου Μάρκος