Κατά την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, ξεκίνησε μια νέα ιεραποστολική μας περιοδεία, 670 χιλιόμετρα μακριά από το Κολουέζι. Η περιοδεία μας είχε τρία σκέλη. Αφενός να συνεορτάσουμε μαζί με τους χριστιανούς μας την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πόλη Σαντόα, αφετέρου να δούμε ιδίοις όμμασι την κατάσταση που επικρατεί, να ακούσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες που συναντούν οι Χριστιανοί μας καθημερινά, αλλά και όπου μπορούμε και έχουμε δυνατότητες να δώσουμε λύσεις. Επίσης, να κατηχήσουμε τους ανθρώπους σε θέματα Ορθοδόξου πίστεως, λατρείας και ζωής, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι αυτοί να γνωρίσουν καλύτερα τι εστί Ορθόδοξη Εκκλησία.
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας, βλέπαμε τα σπίτια των ανθρώπων, τα οποία είναι φτιαγμένα από λάσπη και άχυρα. Αλλά και ο τρόπος που ζουν καθημερινά, όπως η περιορισμένη και λιγοστή διατροφή τους, χωρίς μαγειρικά σκεύη, χωρίς ψυγεία, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, δείχνει το μέγεθος της φτώχειας και της δυστυχίας τους.
Στο δρόμο, πολλές δυσκολίες και προβλήματα λόγω κάκιστου οδικού δικτύου, πάρα πολλή σκόνη, σε αρκετά σημεία της διαδρομής μας ο δρόμος κομμένος στη μέση, ανύπαρκτο δίκτυο τηλεφωνίας.
Επισκεπτόμασταν τις ενορίες που ήταν στην πνευματική μας δικαιοδοσία, είχαμε επικοινωνία με τους ιερείς και τους χριστιανούς μας, δίναμε τρόφιμα και φάρμακα και επιβλέπαμε τις διάφορες εργασίες που γινόντουσαν στο χώρο των Εκκλησιών.
Ένα γεγονός που μας εντυπωσίασε ήταν η υπομονή και η χαρά των ανθρώπων. Καθώς είχε νυχτώσει και σε όλο το οδικό δίκτυο δεν υπήρχε ρεύμα και φωτισμός, φτάσαμε στην πόλη Κασάζι για να διανυκτερεύσουμε μαζί με τους συνεργάτες μας. Εκεί, ο ιερέας, π. Αρίσταρχος, με μια ομάδα ανθρώπων μας περίμενε. Μέσα στο σκοτάδι και με το λιγοστό φως του αυτοκινήτου, αντικρίσαμε τους ανθρώπους, έξω από την Εκκλησία, να χορεύουν, να τραγουδούν, να έχουν στα χέρια τους κλαδιά και χόρτα, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την ευγνωμοσύνη και την χαρά τους που επισκεφθήκαμε την ενορία τους.
Αφού ξεκουραστήκαμε, την επόμενη ημέρα, στις 06:00 π.μ., ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο της διαδρομής μας. Όταν φτάσαμε στην πόλη Σαντόα, γύρω στις 12:00 μ., ο ιερέας π. Αλέξιος, κρατώντας το Ευαγγέλιο, μας υποδέχτηκε στην αρχή της πόλης μαζί με τα παιδιά που κρατούσαν κεριά και εξαπτέρυγα. Γυναίκες έψαλλαν και τραγουδούσαν, νέοι με μηχανάκια μάς συνόδευσαν μέχρι την Εκκλησία και πλήθος κόσμου ακολουθούσε μέχρι την είσοδο της Εκκλησίας. Πριν εισέλθουμε στον Ιερό Ναό, το έθιμο των ανθρώπων είναι να στρώνουν υφάσματα κάτω στο διάδρομο, όπως ο Χριστός εισήλθε στα Ιεροσόλυμα την Κυριακή των Βαΐων. Κατά την είσοδό μας στο Ναό, έψαλλαν όλοι μαζί και στο τέλος χαιρέτησα όλο το ποίμνιο για την υποδοχή, την αγάπη, αλλά και τον κόπο που έκαναν για τις ανάλογες προετοιμασίες της υποδοχής. Το πρωί, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Κλήρος και λαός συμμετείχαν στην εορτή της ενορίας τιμώντας με τον δικό τους τρόπο το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Την επόμενη ημέρα, αφού αποχαιρετήσαμε τους χριστιανούς της ενορίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σαντόα, κατευθυνθήκαμε, 200 χλμ. μακριά, στην ενορία του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου, στην πόλη Μουσούμπα, με πληθυσμό πάνω από 900 χιλιάδες κατοίκους. Εκεί, μας υποδέχθηκαν ο π. Σέργιος, ο Κυβερνήτης της πόλεως και πλήθος χριστιανών. Η χαρά τους ήταν τόσο έντονη, γιατί λόγω απόστασης και διαφόρων άλλων προβλημάτων η παρουσία μας εκεί ήταν περιορισμένη. Τελέσαμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας σε μία Εκκλησία, η οποία ήταν φτιαγμένη από λάσπη και για σκεπή είχε φοινικόφυλλα και σε ορισμένα σημεία μουσαμά. Η αγία Τράπεζα ήταν ένα πλαστικό τραπέζι όπως και η προσκομιδή. Οι εικόνες του τέμπλου ήταν απλό χαρτί, οι οποίες στηριζόντουσαν πάνω σε ένα κομμάτι ξύλο. Τα καθίσματα των Χριστιανών ήταν πάγκοι από ξύλο μπαμπού και εκεί έβλεπες να κάθονται πέντε και έξι άνθρωποι.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, έβλεπες στους ανθρώπους τη χαρά να είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους και η δοξολογία τους προς τον Θεό να είναι ακόμα μεγαλύτερη. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, οι πιστοί τραγούδησαν και χόρεψαν σύμφωνα με τα έθιμα και την κουλτούρα τους. Ο Κυβερνήτης της πόλεως προσέφερε στον Επίσκοπο παραδοσιακά δώρα της περιοχής. Έπειτα, δώσαμε ένα χρηματικό ποσό στους χριστιανούς με την υπόσχεση ότι με αυτά τα χρήματα θα τοποθετούσαν καινούργια σκεπή στην Εκκλησία, αλλά, συγχρόνως, θα γινόντουσαν και οι ανάλογες ενέργειες για την εγκατάσταση ηλεκτρικού ρεύματος. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, η εορτή συνεχίστηκε έξω από την Εκκλησία με τραγούδια δοξολογικά προς τον Τριαδικό Θεό από τη χορωδία της ενορίας, με παραδοσιακούς χορούς της φυλής τους, αλλά και με διανομή φαγητού (μπουκάρι, μακαρόνια, πατάτες, χόρτα και φιστίκια) σε όλους του ανθρώπους που συμμετείχαν στην εορτή της ενορίας. Μετά το τέλος της εορτής, ευχαριστήσαμε τον ιερέα, τον κυβερνήτη και όλους τους ανθρώπους και ξεκινήσαμε για το ταξίδι της επιστροφής.
Άλλη μια ιεραποστολική περιοδεία έφτασε στο τέλος της με όμορφες και απρόσμενες στιγμές. Γυρίσαμε στο Κολουέζι με ποικίλα συναισθήματα και εικόνες, τα οποία ανανέωσαν την πίστη μας στο Θεό και ανανέωσαν την αποστολή και το χρέος μας απέναντι στους ανθρώπους, για τη συνέχιση των στόχων μας.
† Ο Κωνσταντιανής Κοσμάς
