«Το πνεύμα μη σβέννυτε».
Είναι η προτροπή του Αποστόλου Παύλου των Εθνών, προς τους Χριστιανούς της Εκκλησίας των Θεσσαλονικέων, να μην κάνουν οτιδήποτε που θα μπορούσε να βλάψει το Πνεύμα του Θεού και να χαθεί κάθε Ιεραποστολική προσπάθεια μετάδοσης της Χριστιανικής φλόγας στις ψυχές των πρώτων Χριστιανών.
Απλός και συνοπτικός ο λόγος του Αποστόλου Παύλου προς τους αδελφούς Θεσσαλονικείς, να κρατούν την χάρι του Χριστού μέσα στις καρδιές τους, να καλλιεργούν και να διατηρούν το Πνεύμα άσβεστο, ώστε αυτό το φως του Χριστού να φέγγει «πάσι τοις Έθνεσι».
Με αυτό το άσβεστο φως η Ορθόδοξη ιεραποστολική Αδελφότητα των Θεσσαλονικέων, προχωρά εδώ και εξήντα χρόνια κρατώντας άσβεστο το Πνεύμα το Άγιον.
Το διατήρησε, το αύξησε, και το πρόσφερε ως δώρο και ως πνευματικό θησαυρό να παραμένει καθολικό στην εντολή του Κυρίου «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη».
Αυτό το Πνεύμα το άσβεστο δεν ανάβει για ένα μικρό κύκλο ανθρώπων.
Οι Ορθόδοξοι οφείλουν να φροντίζουν για την σπορά της Πίστεως, της μιας Αγίας, καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Ο Άγιος Απόστολος Παύλος παρομοιάζει την εκκλησία του Χριστού με σώμα… Και το σώμα δεν είναι «έν μέλος, αλλά πολλά».
Όλα τα μέλη όμως δεν εκτελούν την ίδια εργασία, όπως αναφέρει, αλλά το καθένα έχει την δικήν του χρήση!
Άλλη έχει το μάτι, άλλη έχει το χέρι και άλλη το πόδι.
Και κάθε μέλος είναι αναγκαίο και απαραίτητο το ένα για το άλλο και δεν μπορεί να κάνει τίποτα από μόνο του χωρίς τα άλλα, καθώς όλα τα μέλη έχουν την ίδια φροντίδα και έτσι δεν παρουσιάζεται σχίσμα στο σώμα του Χριστού
Έτσι κι εσείς, αγαπητοί αδελφοί, παραμένετε «κατά το μέτρον εκάστου, μέλος προς αύξησιν του σώματος, εις οικοδομήν του, με αγάπη», όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. 4:15-16).
Σείς λοιπόν τα μέλη της Αδελφότητος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής μάς εμπνέετε με την πίστη σας, μας καθοδηγείτε με την αγάπη σας, μας συνοδεύετε με τις προσευχές σας, μας σκεπάζετε με την μακροθυμία σας, μας ανέχεστε λόγω των ελλείψεών μας.
Και όπως γράφει ο Θείος Παύλος προς τους Θεσσαλονικείς (Α΄ Επιστολή 5:15-16): «ὁρᾶτε μή τις κακὸν ἀντὶ κακοῦ τινι ἀποδῷ, ἀλλὰ πάντοτε τὸ ἀγαθὸν διώκετε καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας».
Αδελφοί εν Χριστώ, συνοδοιπόροι και συνεργάτες της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, παρακολουθείτε τα γεγονότα και τις διεθνείς εξελίξεις των τελευταίων ετών, όπου οι συγκρούσεις και η βία μάς οδηγούν σε μια νέα τάξη πραγμάτων, στον αναθεωρητισμό των γεωπολιτικών συνθηκών και την αμφισβήτηση των κοινωνικών αξιών.
Δημοκρατικοί θεσμοί που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, αμφισβητούνται και καταρρέουν. Νέες δυνάμεις εμφανίζονται στο διεθνές προσκήνιο με την ίδια πάντα συνταγή, την βία και την τρομοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο! Και γνωρίζουμε πως όταν αυτές οι μεγάλες δυνάμεις συγκρούονται, οι μικρές και ανήμπορες συνθλίβονται! Σ’ αυτές τις χώρες τις φτωχές και ανίσχυρες, τον τραυματισμένο και ταλαιπωρημένο άνθρωπο, τον πεινασμένο, τον γυμνό, τον ενδεή και ασήμαντο, τον βιοπαλαιστή της καθημερινότητας, η Ιεραποστολική Αδελφότητα τον στηρίζει με όλες τις δυνάμεις, στο κοινωνικό και πνευματικό έργο.
Πέρασαν εξήντα χρόνια πορείας από τότε που ο Άγιος Ιεραπόστολος Παπα-Χρυσόστομος προσκαλούσε με την αγωνιώδη φωνή του τα πρώτα μέλη της Αδελφότητας: «παρακαλώ, βοηθήστε με, εδώ ο κόσμος διψά για Ορθοδοξία και Χριστό και ταυτόχρονα πεινά»!
Αυτήν την πείνα τη βιολογική και την πνευματική πείνα η Αδελφότητα καλείται σήμερα υποθετικά να καλύψει στον προϋπολογισμό του επόμενου έτους 2025.
Με τους απρόβλεπτους και αστάθμητους παράγοντες, όπως προανέφερα!
Με τη βοήθεια του Θεού, θα συνεχίσουμε το έργο της ανθρωπιστικής βοήθειας με κοντέινερ, αλλά και θα το αυξήσουμε περισσότερο! Διότι είναι έργο ουσιαστικό, ανθρωποκεντρικό, καίριο και απαραίτητο για τους ταλαίπωρους αδελφούς μας.
Δίνει πνοή και ελπίδα σε κάθε ιεραποστολικό κλιμάκιο να αντιμετωπίσει επισιτιστικές κρίσεις, να σώσει ζωές, να στηρίξει και να ενισχύσει τον φτωχό λαό του Θεού, να του συμπαρασταθεί ως μητέρα Εκκλησία!
Παράλληλα αυτό το έργο είναι και αμφίδρομο:
Δίνει μαρτυρία και στα δικά μας παιδιά να συμμετέχουν σ’ αυτό το πανηγύρι της αγάπης, με την ελπίδα πως δεν χάθηκαν οι αξίες της ζωής, δεν χάθηκε η ανθρωπιά και το φιλότιμο, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως η μικρή ζύμη πάντα φουσκώνει όλο το φύραμα!
Παράλληλα εξακολουθούμε να στηρίζουμε τις υποτροφίες των παιδιών. Έχει κάθε δικαίωμα το φτωχό παιδί να σπουδάσει, να αποκτήσει την γνώση που θα το οδηγήσει να προσφέρει υπηρεσίες και στον εαυτό του, αλλά και στην τοπική κοινωνία για ένα καλύτερο αύριο.
Στηρίζουμε με πάγια χρηματική εντολή την Θεολογική σχολή στην Κινσάσα, το φυτώριο της Ορθοδοξίας στην κεντρική Αφρική, για να σπουδάζουν τα θεία γράμματα, να παραμένουν στη χώρα τους και να βοηθούν την κοινωνία τους. Καθώς επίσης στηρίζουμε και την Πατριαρχική ιερατική σχολή «Μακάριος ο Τρίτος», όπου φοιτούν υποψήφιοι Ιεροσπουδαστές, οι αυριανοί Ιερείς της Ορθοδοξίας! Συνεισφέρουμε αποτελεσματικά και στη στήριξη της νεοσύστατης Θεολογικής σχολής που γεννιέται στην Επισκοπή Μπουκόμπας.
Μέριμνα της Αδελφότητάς παραμένει και το έργο της υγείας και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με εμβόλια, κλινικές και σταθμούς πρώτων βοηθειών.
Στηρίζουμε και παρακολουθούμε δωρεές για Ιερούς Ναούς. Φροντίζουμε για κατηχήσεις, βαπτίσεις και κάθε έργο Πνευματικό, κοπιώδες, διαρκές και επίπονο, έργο καθοριστικό για την σωτηρία της ψυχής!
Βεβαίως δεν θα ελαττωθεί και το ενδιαφέρον και η συνεισφορά μας στο καθοριστικό έργο της λειψυδρίας, στο δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε καθαρό και πόσιμο νερό, με νέες γεωτρήσεις και πηγάδια. Έργο μεγάλης προτεραιότητας και σημασίας, αφού ο τύφος ταλαιπωρεί και αρρωσταίνει τους ιθαγενείς…
Θεάρεστο έργο, σημαντικό και ουσιαστικό παραμένει για την Αδελφότητά μας οι μεταφράσεις στις τοπικές διαλέκτους.
Λειτουργικά βιβλία, βίοι Αγίων, Συναξάρια, Πνευματικά βιβλία που τονίζουν και στηρίζουν την καθημερινή ενοριακή ζωή.
Βιβλία για την στάση και την συνεισφορά της πρεσβυτέρας στο έργο του Ιερέα και της τοπικής κοινωνίας.
Κατηχήσεις και κατασκηνώσεις θεωρούνται απαραίτητα για την ενίσχυση και καλή λειτουργία της ενοριακής ζωής.
Σχολεία και Ορφανοτροφεία αποτελούν γραμμή πρώτης προτεραιότητας. Παιδιά που βρέθηκαν στους δρόμους από θάνατο των γονέων. Παιδιά που διώχτηκαν βίαια με σκληρότητα από το οικογενειακό τους περιβάλλον, παιδιά που τριγυρνάνε στους δρόμους, αυτά που θεωρούνται παιδιά ενός κατώτερου Θεού, η Αδελφότητα δίνει το παρών για βοήθειά τους με όλες τις δυνάμεις!
Το Ιεραποστολικό ενδιαφέρον της Αδελφότητας επεκτείνεται και ανοίγει τις πόρτες της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ. Με τη συμμετοχή της πραγματοποιούνται επισκέψεις, ομιλίες και συζητήσεις ιεραποστόλων με τους εκκολαπτόμενους θεολόγους του πανεπιστημίου, διευρύνουν και γνωστοποιούν το ιεραποστολικό έργο.
Τα πάγια έξοδα των ιεραποστόλων, μισθοδοσίες των ιερέων και ανάγκες που προκύπτουν καθημερινά σε αυτούς και στις οικογένειές τους παραμένουν προβλήματα καθημερινά, επίμονα και βασανιστικά.
Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την ανάπτυξη της Ορθοδοξίας. Αισθανόμαστε τη δύναμη της προσευχής. Αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες και αφουγκραζόμαστε τα τεχνάσματα του διαβόλου για ένα τόσο μεγάλο, πολυσχιδές, πολυμήχανο και θεάρεστο έργο. Προσπαθούμε με τις μικρές μας δυνάμεις να παλέψουμε το κακό με το καλό, τη ζωή με τον θάνατο, τη λύπη με τη χαρά, το φως με το σκοτάδι.
«Το πνεύμα μη σβέννυτε».
Παραμένει παρακλητικός και επιτακτικός ο λόγος αυτός στη σκέψη και στην πράξη για κάθε μέλος της Εκκλησίας. Ταυτόχρονα απολογητικός για όλους εμάς τους συνοδοιπόρους και συνεργάτες στο έργο της Εξωτερικής Ιεραποστολής.
Μήπως χάσαμε το φιλότιμο ή κλείσαμε τη συνείδησή μας στο χρονοντούλαπο της λήθης;
Μήπως κλείσαμε τα αφτιά μας στις επιτακτικές φωνές των αγίων ιεραποστόλων;
Ή δεθήκαμε στο κατάρτι του ευδαιμονισμού και της εκκοσμίκευσης;
Πού είναι η σπίθα; Πού το φως της ελπίδος;
Ταξιδεύουμε αμίλητοι και σιωπηλοί και μόνοι στο δρόμο ενός ευπρεπούς κατεστημένου.
Το έργο της Ιεραποστολής παραμένει χαρμολύπη διαρκής και επίμονη. Φτώχεια, πόλεμοι, βία, πείνα, αρρώστιες, ένας κοινωνικός αποκλεισμός, όπως ονομάζεται, μαστίζουν την ανθρωπότητα.
Γνωρίζουμε, Κύριε, γιατί είσαι Εκείνος που μέχρι σήμερα και πεινάς και διψάς, Εκείνος που μέχρι σήμερα βρίσκεσαι σε κοινωνικό αποκλεισμό. Αγωνιζόμαστε, Κύριε. Βοήθησέ μας να σε καταλαβαίνουμε στις εσχατιές της γης, που βρίσκεσαι. Φώτισε τα σκοτάδια μας σήμερα, το Πνεύμα το Άγιο να μη σβήσει ποτέ.
