Τά παιδιά χαρούμενα καί τραγουδῶντας κατέφθασαν στήν Κατασκήνωση! Ἔρχονταν μέσα στίς ζούγκλες ἀπό τίς τρῶγλες πού ζοῦν. Ἡ Κατασκήνωση γι’ αὐτά ἔμοιαζε παλάτι! Ἐμεῖς ὅμως ἤμασταν σέ ἀπόγνωση!
Ἡ Κατασκήνωση στό Κασίκιζι ξεκίνησε, ἀλλά δέν εἴχαμε χρήματα νά ἀγοράσουμε τά φασόλια, τό ρύζι καί τό ντίζι, τίς μπανάνες πού τρῶνε μαγειρευτές. Καί δέν εἶναι μόνο τά φαγητά. Ἀσήκωτο ἔξοδο τά ναῦλα, πήγαινε-ἔλα στά χωριά τους μέ τή συνοδεία τοῦ ἐφημερίου Ἱερέως.
Φῶς πουθενά. Σκεπτόμασταν μήπως ἔφταιγαν οἱ ἁμαρτίες μας καί δέν εἴχαμε χρήματα. Παρακαλούσαμε τόν Κύριο νά συγχωρήσει ἐμᾶς καί νά λυπηθεῖ τά παιδάκια.
Μέσα στήν δυσκολία αὐτή, ἔρχεται ξαφνικά ἕνα μήνυμα πού ἔλεγε τά παρακάτω:
Κάποτε ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης ρώτησε τόν μακαριστό π. Παῦλο, μετέπειτα Σεβ. Μητροπολίτη Σιατίστης:
—Θά κάνετε τίς Κατασκηνώσεις φέτος, πάτερ Παῦλε;
—Ὄχι Γέροντα, δέν ἔχουμε χρήματα.
—Νά κάνετε ὁπωσδήποτε, γιατί ὀφελεῖ πολύ ἡ Κατασκήνωση τά παιδιά. Ἔλα πᾶρε ὅ,τι τρόφιμα χρειάζεστε ἀπ΄τό Μοναστῆρι καί καί πᾶρε αὐτά τά χρήματα, νά φιλοξε νήσετε τά παιδιά.
Μόλις τό διάβασα ἔκανα τό σταυρό μου καί παρεκάλεσα τόν Ὅσιο νά μέ βοηθήσει σ’ αὐτή τή δυσκολία, πού βρεθήκαμε.
—Ἅγιε μου, βοήθησε μας, ὅπως βοήθησες τή Κατασκήνωση τῆς Χαλκίδος, βοήθησε καί τήν Κατασκήνωση τῆς Μπουκόμπας.
Δέν πέρασε πολύ ὥρα καί ἡ βοήθεια κατέφθασε. Τά χρήματα ἦλθαν καί οἱ Κατασκηνώσεις λειτούργησαν ἄνετα.
Στήν ἴδια δυσκολία ξαναβρεθήκαμε καί πάλι αὐτές τίς μέρες. Ὁπότε πάλι προσευχή καί ἱκεσία στόν Ὅσιο Ἱάκωβο. Καί πάλι ἡ βοήθεια κατάφθασε ἄμεσα!
Ἤδη στήν Ἐπισκοπή μας ἡ Μονή τοῦ Ὁσίου Δαβίδ Εὐβοίας, ἐπί Ἡγουμενίας Γέροντος Κυρίλλου, ἔχει κτίσει δύο ναούς, τοῦ Ὁσίου Δαβίδ στό Κίτουε καί τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου. Ἔτσι ἀποφασίσαμε νά ἀφιερώσουμε τό παρεκκλήσιο τῆς Ἐπισκοπῆς στήν Μουάνζα στόν Ὅσιο, γιά νά τόν εὐχαριστήσουμε καί νά τόν ἔχουμε διαρκῆ βοηθό καί συμπαραστάτη!
Τό Ὅσιο Ἱάκωβο εἶχαμε τήν εὐλογία νά γνωρίσουμε προσωπικά σέ προσκυνήματα στή Μονή τοῦ Ὁσίου Δαβίδ.
Τό ἔργο τῶν Κατασκηνώσεων τό διακονήσαμε κατά τά 38 χρόνια τῆς ἱεροκηρυκτικῆς διακονίας στή Μητρόπολη Ἱερισσοῦ (1982-2020). Ἐπί 33 χρόνια πέρασαν ἀπό τίς κατασκηνώσεις τῆς Μεγάλης Παναγίας περί τά 10.000 παιδιά καί νέοι. Οἱ νέοι αύτοί καταρτίσθηκαν στήν πίστη, γιά νά γίνουν συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἔχοντας αὐτή τήν δυνατή ποιμαντική ἐμπειρία στήν ἐσωτερική Ἱεραποστολή, τήν ἐφαρμόσαμε καί κατά τήν παρουσία μας στόν Ἱεραποστολικό ἀγρό τῆς Ἐπισκοπῆς Μπουκόμπας, πού μᾶς ἔστειλε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ στοργή τοῦ Πατριάρχου μας.
Στό Κασίκιζι τῆς Μπουκόμπας δημιουργήσαμε τίς Κατασκηνώσεις «Χαρά καί Εἰρήνη Χριστοῦ», ὅπου φιλοξενοῦνται τά παιδιά καί οἱ νέοι τῆς Ἐπισκοπῆς μας. Κυρίως στούς μῆνες Ἰούνιο, Ἰούλιο καί Αὔγουστο. Οἱ καθημερινές Ἀκολουθίες, ἡ Μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἡ κατήχηση, ἡ ἐκμάθηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων, ἡ Θεία Λειτουργία μέ συμμετοχή στή Θεία Κοινωνία, ἡ νηστεία καί ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι ἡ σημαντικότερη πνευματική κατάρτιση τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων. Μαζί μέ τά πνευματικά παιδαγωγοῦνται στήν κοινή ζωή, τήν πειθαρχία, τήν καθαριότητα, τόν ἀλλολοσεβασμό.
Οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε μειονότητα μέσα στήν πολυπληθῆ Τανζανία καί δέν ἔχουμε Σχολεῖα γιά δυνατότητα θρησκευτικῆς διαπαιδαγώγησης. Τά παιδιά μας φοιτοῦν στά δημόσια Σχολεῖα. Ἔτσι οἱ Κατασκηνώσεις μας εἶναι μιά κιβωτός, πού κρατᾶ καί διασώζει τά παιδιά μας στήν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Ἡ ἀνάγκη βοήθειας μεγάλη. Πρῶτα σέ στελέχη, ἐκπαιδευτικούς, φοιτητές, νοσηλευτές, θεολόγους, πού θά ἔλθουν νά προσφέρουν ἐθελοντικά τή βοήθεια τους. Ὕστερα χρειαζόμαστε τήν οἰκονομική στήριξη. Τὀ παράδειγμα μᾶς τό δίνει ὁ Ὅσιος Ἰἀκωβος, πού θεωροῦσε σημαντική τήν προσφορά τῶν Κατασκηνώσεων στά παιδιά.
Εὐχαριστίες στήν Ἀδελφότητα Ὀρθοδόξου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς γιά τήν συμπαράσταση στήν Ἱεραποστολή τῆς Μπουκόμπας καί στίς Κατασκηνώσεις μας. Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος νά μᾶς εὐλογεῖ καί νά μᾶς στηρίζει.
† Ὁ Μπουκόμπας Χρυσόστομος
