Αγαπητοί φίλοις της Ιεραποστολής,
Ευρίσκομαι αυτές τις μέρες στους πρόποδες του όρους Κιλιμαντζάρο σε μια ακόμη εκστρατεία αγάπης και συμπόνοιας στους πονεμένους μας αδελφούς της φυλής των Μασάι: Συγκεκριμένα, στο ορφανοτροφείο μας με τα αδικημένα αυτά παιδάκια. Καθόμουν με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, τυφλά, χωλά, κουφά, ξηρά κ.λπ. Ήθελα να αγγίξω τις φλέβες της ψυχής τους,
να ακούσω τους χτύπους της καρδιάς, να αφουγκραστώ τον πόνο και τις στερήσεις τους.
Οι συζητήσεις μαζί τους υπήρξαν πράγματι αποκαλυπτικές και διδακτικές σε βάθος. Πιο πολύ εντυπωσιάστηκα από τον 17χρονο νέο, τον τυφλό. Ήθελε να μάθει τα πάντα. Οι ερωτήσεις του δικαιολογημένες και βαθιά μελετημένες. Όταν καθίσαμε το μεσημέρι στην τράπεζα και φάγαμε όλοι μαζί, μίλησε ο τυφλός εκ μέρους όλων των παιδιών. Σε άπταιστα αγγλικά μάς ευχαρίστησε για την επίσκεψή μας και την προσφορά μας προς το ωραίο αυτό έργο φιλανθρωπίας του ορφανοτροφείου μας. Ειλικρινά εντυπωσιάστηκα και έκλαψα!
Την επόμενη μέρα βρέθηκα ξανά στο μεσημεριανό γεύμα των παιδιών. Και ήταν πολύ φυσικό να διηγούμαι στον Μασάι ιερέα μας τον π. Τίτο για τα έξυπνα αυτά παιδάκια που η στέρηση των βιολογικών τους γονιών τα οδήγησε στο ορφανοτροφείο, όπου βρήκαν πατρική και μητρική στοργή από τον ιερέα και την πρεσβυτέρα του. Όταν στάθηκα για λίγο στο θέμα του τυφλού, ο ιερέας άρχισε να μου διηγείται το ιστορικό του νεαρού παιδιού.
Σύμφωνα με τις παραδόσεις των Μασάι, όταν κάποιος γεννηθεί και είναι ανάπηρος, οπωσδήποτε δεν δικαιούται να ζήσει. Πρέπει να τον σκοτώσουν με το εξής τυπικό: Παίρνουν το παιδάκι στο δάσος, το γυμνώνουν, σφάζουν ένα από τα ζώα τους και αλείφουν το παιδί με το αίμα και το λίπος του. Η δυνατή μυρωδιά θα προσελκύσει τα άγρια θηρία και έτσι θα έλθουν και θα το καταβροχθίσουν.
Όταν λοιπόν ο ιερέας μας έμαθε για την περίπτωση του μικρού τυφλού, κίνησε γη και ουρανό για να το βρει, ξεπέρασε τις αντιδράσεις των συγγενών που επέμεναν να τηρήσουν το έθιμο της φυλής τους(!), το πήρε και το έφερε στο σπίτι του και έτσι το έσωσε. Ο μικρός δεν γνωρίζει ακόμη για το ιστορικό της διάσωσης και θεωρεί βιολογικούς του γονείς τον ιερέα και την πρεσβυτέρα του!
Και ο π. Τίτος μού εξομολογείται: Είναι γεγονός ότι όλα τα παιδάκια του ορφανοτροφείου μας, επειδή δεν γνώρισαν άλλο πατέρα στη ζωή τους με φωνάζουν «μπαμπά». Τι ωραία! Όλα τα ορφανά μας εκφράζονται φυσιολογικά και ανθρώπινα, χωρίς την παραμικρή απογοήτευση. Έχουν στέγη, φαγητό, σχολείο, εκκλησία και προπαντός γονείς που τους φροντίζουν και νοιάζονται για την πρόοδό τους.
Να δοξάζουμε τον Θεό, που μας δίνει τη δυνατότητα να επιτελούμε έργα και να σώζουμε ζωές και ψυχές.
† Ο Ναϊρόμπι Μακάριος
