Κι όμως ήλθε. Ποιος; Αυτός που φέτος συμπλήρωσε τριάντα χρόνια Αρχιεροσύνης και δεκαέξι χρόνια στο πηδάλιο της κατ’ Αφρικήν Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο ίδιος έκρινε ότι η παρουσία του ήταν απαραίτητη και επιβεβλημένη. Ο πατέρας της μεγάλης και ιστορικής Εκκλησίας του Αγίου Μάρκου έπρεπε να δείξει την αγάπη του και την εμπιστοσύνη του.
Ήλθε, λοιπόν, να τους στηρίξει και να τους ενισχύσει, δείχνοντας ότι όντως αντιπροσωπεύει και γίνεται ένας απόστολος της αγάπης και της ειλικρινούς θυσίας για τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο της Αφρικής. Και αυτή η θυσιαστική του πορεία διαφέρει από τις άλλες, τις προηγούμενες, γιατί την εκφράζει με μια ξεχωριστή αγάπη που συνοδεύεται από τον σταυρό της εποχής μας,
που ταλαιπωρεί όλη την κτίση και είναι μια παγκόσμια πανδημία γνωστή ως κορωνοϊός, που πραγματικά έφερε ένα πλήγμα και τραυματίζει συνέχεια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ύπαρξη.
Ο Πατριάρχης, όμως, των πτωχών και πεινασμένων, αποφάσισε να εκπληρώσει κι αυτή τη φορά το τάμα του δηλ. να εκδηλωθεί ο πλούτος αυτός της καρδιάς του που αληθινά ενισχύει και αγκαλιάζει μέσα στα βάθη της ψυχής του τον πόνο και την απελπισία των πεινασμένων παιδιών της Αφρικής. Αυτός ο άνθρωπος του Θεού φαίνεται ότι γεννήθηκε ακριβώς για να θυσιάσει τον εαυτό του για τους άλλους και στην προκειμένη περίπτωση τους φτωχούς και περιφρονημένους ανθρώπους της Αφρικής. Είναι ο άνθρωπος της αγάπης και της συμπόνιας. Ήταν τόσο βέβαιος και πεπεισμένος γι’ αυτή τη συγκατάβαση του Θεού, την άκρα και μεμαρτυρημένη, ότι ως Προκαθήμενος έπρεπε μέσα του να έχει αυτή την άδολη αγάπη και τον βαθύ πόθο να υπηρετήσει, να διακονήσει τον πιστό λαό του Θεού, τους εγγύς και τους μακράν, μέσα από μια άρρητη φύση της ψυχής του.
Το όνειρο και η επιθυμία του Μακαριωτάτου Πατριάρχου μας κ. Θεοδώρου, ύστερα από το πρόσφατο ταξίδι του στην Κένυα, αφού διαπίστωσε την προσπάθεια για στερέωση και ενίσχυση σ’ όλους τους τομείς της εκκλησιαστικής ζωής, προβλέπει με αισιοδοξία και βαθιά ελπίδα την ανακαίνιση και αναμόρφωση του ήθους και της ζωής της τοπικής μας Εκκλησίας.
Τα εμπνευσμένα και πνευματικά λόγια του Πατέρα προς τα παιδιά του έδωσαν για μια ακόμη φορά τη βεβαιότητα της απροσμέτρητης αγάπης και φροντίδας, μιας αγάπης αστείρευτης που έδωσε ελπίδα και δύναμη, ιδιαίτερα στους νέους μας που έβλεπαν τώρα ότι τα οράματα και οι επιδιώξεις τους θα έπαιρναν τον δρόμο της εκπλήρωσης και ότι κλήρος και λαός στην πορεία τους αυτή, όσο κι αν υπάρχουν δυσκολίες, ιδιαίτερα σήμερα με την πανδημία, θα ήταν σίγουροι ότι συνοδοιπόρος τους είναι ο ίδιος ο Πνευματικός Ηγέτης της αφρικανικής γης, ο Πατριάρχης της αγάπης των πτωχών, των πεινασμένων, των αδικημένων, των περιφρονημένων. Φυσικά, ο Προκαθήμενος διαπίστωσε όσο ποτέ άλλοτε το έργο που επιτελούν οι κατά τόπους Επίσκοποι με την άριστη συνεργασία κλήρου και πιστού λαού του Θεού.
Μεγάλη πνευματική χαρά αισθάνθηκαν οι αδελφοί μας εν Χριστώ της Κένυας, όταν ο πνευματοφόρος Ποιμενάρχης μας τέλεσε το τρισάγιο στο μνήμα του πρώτου μακαριστού επισκόπου Γεωργίου Gadouna, πλαισιούμενος από τους πρεσβυτέρους ιερείς και τα πνευματικά του τέκνα. Αιωνία του η μνήμη!
Ναι, αυτή η ευλογημένη εβδομάδα παραμονής του Μακαριωτάτου με την ευφρόσυνη επέτειο των κόπων και της θυσιαστικής διακονίας του στον θρόνο του Αγίου Μάρκου ήταν το επιστέγασμα και η σφραγίδα ότι εδώ είμαστε και θα συνεχίσουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες το έργο του Ευαγγελισμού των φυλών της Αφρικής, όχι για δική μας αίγλη και τιμή αλλά προς δόξαν Θεού για να είμαστε πάντα ζώσα μαρτυρία αγάπης και ενότητας, συμφιλίωσης και αποδοχής των πάντων ως εικόνων του Θεού.
✝ Ο Κένυας Μακάριος
