Αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής,
Αισθάνομαι την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας, για να σας κάνω κοινωνούς των ιεραποστολικών έργων. Με τη βοήθεια του Θεού και την ευλογία του Μακαριωτάτου πάπα & Πατριάρχου κ. Θεοδώρου, το ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο προχωρεί αργά αλλά σταθερά. Το έργο μας είναι πολυμέτωπο λόγω των πολλών αναγκών τόσο στον ιεραποστολικό τομέα όσο και στον φιλανθρωπικό. Καθημερινά παρουσιάζονται καινούργια πράγματα, ανάγκες και προβλήματα. Οι ιθαγενείς πάντα προσβλέπουν σ’ εμάς, νομίζοντας ότι μπορούμε να λύσουμε όλα τα θέματα, επειδή δεν έχουν πρόσβαση στο κράτος ή σε πρόσωπα που κατέχουν κάποια θέση ή και σε οικονομικά εύπορους ανθρώπους. Καθημερινά έρχονται άνθρωποι που έχουν προβλήματα υγείας. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τούς παραπέμπουμε στα ιατρεία τα δικά μας, αλλά, όταν το πρόβλημα είναι κάπως σοβαρό, τότε τους στέλνουμε σε νοσοκομείο με κάποιον συνοδό. Σε πολλά χωριά που επισκεπτόμαστε συναντούμε σοβαρά περιστατικά που αργά ή γρήγορα οδηγούν τον ασθενή σε πρόωρο θάνατο, διότι η κατάσταση βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο και δεν είναι αναστρέψιμη. Τα ιατρεία της Ιεραποστολής προλαμβάνουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις και σώζουν ζωές μέσα στις αχανείς ερήμους, όπου λειτουργούν.
Η αγάπη για τη σωτηρία των ψυχών αλλά και των σωμάτων δεν αφήνει περιθώρια και ευκαιρίες να χαθούν, αψηφώντας κόπο, χρόνο αλλά και χρήμα, προκειμένου να σωθεί έστω και μία ψυχή. Ο αδελφός μας, ό,τι κι αν είναι, δεν παύει να είναι ο ίδιος ο Χριστός κι εμείς πρέπει να είμαστε στη θέση του καλού Σαμαρείτου. Όλα αυτά δεν είναι εύκολα να διεκπεραιωθούν, διότι απαιτούνται πρωτίστως πρόσωπα ικανά, χρόνος και χρήμα. Τα πρόσωπα σε μια ιεραποστολή καλύπτουν τη μισή επιτυχία του όλου έργου. Δυστυχώς, τα πρόσωπα απουσιάζουν από όλες σχεδόν τις ιεραποστολές με αποτέλεσμα το βάρος της Ιεραποστολής να πέφτει στους ώμους ελαχίστων προσώπων.
Οι αποστάσεις είναι μεγάλες και οι δρόμοι σε αθλία κατάσταση, οπότε δυσχεραίνονται οι σύντομες μετακινήσεις μας σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές. Οι Χριστιανοί μας μας περιμένουν, για να ακούσουν λόγο Θεού και να μας πουν τα προβλήματά τους.
Άνθρωποι αποκομμένοι από το γνωστό μας πολιτισμένο περιβάλλον ζητούν να μοιρασθούν την αγάπη τους αλλά και ό,τι τους απασχολεί. Τέτοιες περιοχές στερούνται όχι μόνο το ηλεκτρικό ρεύμα, που είναι ανύπαρκτο και σε μεγάλες ακόμη κωμοπόλεις, αλλά και το νερό. Η Ιεραποστολή σ’ αυτές τις άγονες και άνυδρες περιοχές, όταν μπορεί, κατασκευάζει δεξαμενές στο κέντρο του χωριού και τις γεμίζει με την υδροφόρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να έχουν λίγο καθαρό πόσιμο νερό. Στην περιοχή του Τουλεάρ, όπου πολύ σπάνια βρέχει, το νερό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Βλέπει κανείς τους ανθρώπους να μεταφέρουν το νερό από πολλά χιλιόμετρα με τα μπιτόνια στο κεφάλι τους ή με αυτοσχέδια καρότσια ή και με τις βοϊδάμαξες. Υπάρχουν αρκετά χωριά κατά μήκος του δρόμου, σε βραχώδεις περιοχές, χωρίς βλάστηση πέρα από άγριους θάμνους.
Μόνη τους απασχόληση είναι να φτιάχνουν κάρβουνο και να το πωλούν στο Τουλεάρ. Η εικόνα που παρουσιάζουν είναι τραγική. Τα ρούχα τους βρόμικα, σχισμένα, σχεδόν κουρέλια. Η κουζίνα τους υπαίθρια, πρωτόγονη, με κάρβουνο ή ξύλα. Τα μαγειρικά τους σκεύη σε αθλία κατάσταση, χωρίς κανόνες υγιεινής. Τα μικρά παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο, αφού δεν υπάρχει, και όλη την ημέρα παίζουν με τα χώματα και αυτοσχέδια παιχνίδια. Με λίγες καραμέλες, που τους δίνουμε, κάνουνε πανηγύρι και γλείφουν ακόμη και τα χαρτιά που είναι τυλιγμένη η καραμέλα. Εκεί βρίσκεται το αποκορύφωμα της φτώχειας και της στέρησης. Τους υποσχεθήκαμε να τους κάνουμε ένα μικρό σχολείο και μια μικρή εκκλησία. Θα ήταν ευχής έργον, αν η Αδελφότητα μάς βοηθούσε να κατασκευάσουμε αυτα τα δύο μικρά κτήρια. Ας ελπίζουμε ότι θα παρουσιάσει ο Θεός κάποιον δωρητή. Η ελπίδα ποτέ δε χάνεται. Πεθαίνει τελευταία. Έχει ο Θεός.
†Ο Μαδαγασκάρης Ιγνάτιος
