Περισσότεροι από 200 Ορθόδοξοι νέοι ηλικίας από 12 έως 22 ετών συγκεντρώθηκαν στο Κολλέγιο του Αγίου Πέτρου στο Λάρτε για μια δεκαήμερη κατασκηνωτική περίοδο.
Την Τρίτη 22 Αυγούστου, άρχισαν να καταφτάνουν οι κατασκηνωτές με λεωφορεία. Καταγράφηκαν και τοποθετήθηκαν σε δύο μεγάλες ομάδες υπό την επίβλεψη των ομαδαρχών. Αμέσως, υπήρξε μεγάλο δέσιμο μεταξύ κατασκηνωτών και στελεχών. Μια μεταδοτική χαρά διέπνεε το χώρο. Σύντομα ένα σύνθημα ακουγόταν από συνάντηση σε συνάντηση, από τάξη σε τάξη, από εκδήλωση σε εκδήλωση:
Μαθαίνουμε την Ορθόδοξη πίστη!
Ζούμε την Ορθόδοξη ζωή!
Η ιδέα ήταν να δημιουργήσουμε και να παράσχουμε μια ατμόσφαιρα πλήρους εμβάπτισης στην Ορθόδοξη ζωή. Αυτός ήταν ένας τρόπος να ενισχύσουμε την πίστη των νεαρών και να τους προστατέψουμε από τον επιθετικό και βλαβερό προσηλυτισμό. Οι καθημερινές δραστηριότητες περιελάμβαναν την πρωινή προσευχή και το αγιογραφικό ανά ομάδες, ενώ ακολουθούσε ο όρθρος. Στη συνέχεια τρώγαμε πρωινό και ακολουθούσαν δύο ώρες μελέτης με μικρά διαλείμματα μεταξύ τους. Έπειτα είχαμε το γεύμα, το μεσημεριανό σιωπητήριο και τις απογευματινές δραστηριότητες, όπως χειροτεχνίες, αθλήματα, συζητήσεις για θέματα της ζωής που αφορούν αυτή την ηλικιακή ομάδα και πολύ παιχνίδι. Ακολουθούσε λίγος χρόνος για φρεσκάρισμα, για να συγκεντρωθούμε πάλι όλοι μαζί στο μικροσκοπικό εκκλησάκι της Αναστάσεως για τον εσπερινό, που έψαλλαν με πολύ ζήλο οι κατασκηνωτές. Σε αυτές τις ακολουθίες, ένας από τους υπευθύνους έκανε μια εμψυχωτική ομιλία, για να μας βοηθήσει να «ζούμε την Ορθόδοξη ζωή» και να είμαστε καλύτεροι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Τον εσπερινό ακολουθούσε το δείπνο και ένα βραδινό πρόγραμμα ουσιαστικής επιμορφωτικής ψυχαγωγίας. Η ημέρα έκλεινε με τη βραδινή προσευχή ανά ομάδες, πριν οι κατασκηνωτές αποσυρθούν για κατάκλιση.
Όμως, οι κατασκηνωτές έλαβαν και πολλά δώρα. Μεταξύ αυτών ξεχώριζε μια φουσκωτή ηλιακή λάμπα που μαγνητίζει το βλέμμα και με βεβαιότητα θα κάνει το διάβασμα κάπως ευκολότερο για τους νεαρούς στις αγροτικές περιοχές. Όταν επέστρεψαν στο σπίτι, πολλά παιδιά επεδείκνυαν με υπερηφάνεια το λαμπερό σάκο με το λογότυπο της κατασκήνωσης ή τα δώρα που είχαν φτιάξει μόνα τους για τις μητέρες τους.
Για πρώτη φορά, η κατασκήνωσή μας είχε μεγάλη επιτυχία. Η κραυγή των παιδιών την τελευταία ημέρα της κατασκήνωσης τα έλεγε όλα. Καθώς συνάζονταν στη μικρή αίθουσα για το τελευταίο μάθημα και στο χώρο μπροστά στο εκκλησάκι για την τελετή λήξης, έψαλλαν:
Γιέπε α γιένκο!
Αυτό δεν μεταφράζεται εύκολα. Εννοούσαν απλά: «Δε θέλουμε να φύγουμε»! Αυτή η κραυγή υποχώρησε μόνο όταν τους διαβεβαιώσαμε ότι αυτή θα είναι μια ετήσια συνάντηση και ότι την επόμενη χρονιά θα διαρκέσει τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Η είδηση χαιρετίστηκε με ζωηρές επευφημίες χαράς.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
