8 Νοεμβρίου, 2017

Εἶναι πολὺ σπουδαῖο πρᾶγμα, ἡ Ἐκκλησία μας νὰ προσφέρει ἀλήθεια καὶ ἀγάπη στὸν πάσχοντα ἀδελφό μας, ὅπου γῆς!

Επούλωση, αγάπη: λέξεις, που εύκολα λέγονται, καλά ακούγονται, όμως η μετουσίωσή τους σε πράξη είναι πολύ δύσκολη. Κοντά στις πληγές, η φτώχεια, η ανέχεια, οι δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν χωρίς τη στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη, χωρίς οργανωμένη εκπαίδευση, τους καθιστούν αδύναμους να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους και προσβλέπουν σ’ εμάς ως στήριγμά τους και ψυχικό αποκούμπι τους. Διψούν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία, να βαπτιστούν, να αναγεννηθούν. Κι εμείς δεν τους το αρνούμαστε…

Ο υπεύθυνος του διακονήματος αυτού, π. Καλλίνικος, συχνά μας αναφέρει, ότι πρέπει να αυξήσουμε την ποσότητα και ποιότητα των τροφίμων, για να μπορούν τα παιδιά να αντέχουν στις κακουχίες και το δύσκολο περιβάλλον που ζουν. Τον κοιτάμε αμήχανα και λυπημένα. Για όλα χρειάζονται θυσίες. Η ανέχεια που μας περιβάλλει μας εμποδίζει. Κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αρκετό…