Η Ορθοδοξία στη Μαδαγασκάρη

Τα υγρά μάτια του διακρίνουν μια μαύρη φιγούρα να ανεβοκατεβαίνει το διάδρομο. Το περπάτημα μηχανικό. Κοντοστέκεται εμπρός στην πόρτα του χειρουργείου για λίγο. Φεύγει, έρχεται. Ποιος δίνει όμως σημασία. Μέσα από τον πόνο και την απορία ακούγεται σιγά-σιγά η φωνή του νέου να ρωτά: “Ποιος είσαι εσύ;”

Πώς να σταματήσουμε ένα τέτοιο έργο, όταν η Χάρις του Πανάγιου Πνεύματος προπορεύεται και μας ανοίγει το δρόμο προς Ευαγγελισμό ψυχών αθανάτων; Όταν οι άνθρωποι, που ζουν απομακρυσμένοι σε απομονωμένα χωριά, αφήνουν κόπους και ταλαιπωρίες περπατώντας ώρες ολόκληρες για να φθάσουν έως εμάς και να μας παρακαλέσουν να πάμε να τους κατηχήσουμε να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό και να ενταχθούν στο σώμα της εκκλησίας;

Ήλθα αποβραδίς στην αγαπημένη πόλη Sakaraha του Toulear. Ήλθα, αν και εχθές ο πυρετός και η εξάντληση από την εδώ και 2 μήνες πια ασθένεια, δεν άφηναν περιθώρια στο λογισμό και στις αποφάσεις μου. 2 μήνες καθηλωμένος στo σπίτι παρακαλούσα το Θεό να με αξιώσει να κάνω Χριστούγεννα κοντά στους ανθρώπους που αγαπώ. Εχθές πάλευα…

Εδώ και αρκετά χρόνια είχα την επιθυμία να βρεθώ κοντά στις άδολες και φτωχές υπάρξεις της Αφρικής. Ήθελα να είμαι δίπλα τους, να τους προσφέρω κι εγώ ένα ποτήρι γάλα. Να δοκιμάσω τα συναισθήματα μου πόσο δυνατά είναι μπροστά σ’ αυτόν τον ανθρώπινο πόνο. Να συγκρίνω τον πολιτισμό του σύγχρονου κόσμου που βιώνω εδώ, με…

Στιγμιότυπα από τη χειροτονία του Ουγκαντανέζου Εμμανουήλ Kamanya

“Ελπίζουμε πως με τη χάρη του Θεού θα μπορέσουμε σύντομα να λειτουργήσουμε το ορφανοτροφείο μας για να στεγάσουμε περισσότερα από 200 ορφανά και έκθετα βρέφη, που πλέον μεγάλωσαν και απαιτούν το δικό τους χώρο”