Στην πόλη του Dolisie, στο νότιο Κονγκό-Μπραζαβίλ, λειτουργεί από το έτος 2007 το ορθόδοξο ορφανοτροφείο «Άγιος Ευστάθιος». Στο ίδρυμα αυτό, φιλοξενούνται σήμερα 24 μικρά αγόρια ηλικίας 6 έως 17 ετών, τις ανάγκες των οποίων διακονούν 10 έμμισθοι υπάλληλοι.
Αποστολή του ιδρύματος είναι η προστασία και η χριστιανική ανατροφή των απορφανισθέντων παιδιών, πάντοτε υπό τις κοινωνικές αρχές, αξίες και πεποιθήσεις της πατρίδος τους, εφ’όσον εναρμονίζονται με τις διαχρονικές επιταγές του Ευαγγελίου. Ως μελλοντικοί Ορθόδοξοι πολίτες της χώρας, τα παιδιά εκπαιδεύονται στο σεβασμό προς τους γονείς, τους διδασκάλους, την οικογενειακή και κοινωνική ιεραρχία, τα ιερά και τα όσια, τα ήθη, τα έθιμα και τις πατρώες παραδόσεις.
Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή δεν είναι εύκολη. Η έλλειψη του οικογενειακού περιβάλλοντος από την αρχή της ζωής τους, η διαφορετική προέλευση ενός εκάστου, η ηλικιακή και πνευματική ανομοιογένεια, ο κοινοβιακός τρόπος ζωής, το πολύπλοκο ψυχολογικά στάδιο της εφηβείας, οι σύγχρονες επιρροές και ο δυτικός τρόπος ζωής ενίοτε δημιουργούν προβλήματα στην αγωγή και τη συμπεριφορά τους. Η αγάπη, ο διάλογος, οι κανόνες συμπεριφοράς, τα απαραίτητα όρια, η τάξη και η πειθαρχία, πάντοτε υπό το φως της Ορθοδόξου πίστεως, αποτελούν τα κριτήρια διαπαιδαγωγήσεως των μικρών ορφανών, χωρίς να λείπουν ασφαλώς και οι δύσκολες στιγμές των παιδικών προστριβών και των νεανικών εντάσεων.
Πέραν τούτων των ουσιαστικών θεμάτων, η λειτουργία ενός ιδρύματος στο Κονγκό-Μπραζαβίλ είναι μία πολύπλοκη διαδικασία. Η Δημοκρατία του Κονγκό-Μπραζαβίλ, ως πρώην γαλλική αποικία, ακολουθεί τα νομικά πρότυπα της Γαλλίας. Συνεπώς, η νόμιμη μισθοδοσία, η αδιάκοπη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ των εργαζομένων και τα αυστηρώς περιφρουρούμενα εργασιακά δικαιώματα, οι κατά καιρούς τροποποιήσεις στη νομοθεσία και οι περιοδικοί κρατικοί έλεγχοι επιβάλλουν τη σύννομη λειτουργία του ορφανοτροφείου.
Η πρόσφατη επίσκεψη στις 9 Αυγούστου της Εξοχ. Υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων κας. Emilienne Raoul στο ορφανοτροφείο, η οποία δημοσίως εξέφρασε συγχαρητήριες ευχές για τις άριστες συνθήκες διαβιώσεως, καθώς και η παράδοση στο διευθυντή της εγγράφου ανανεώσεως της αδείας λειτουργίας, επιβεβαιώνει τη σωστή πορεία του.
Όμως, η εύρυθμη λειτουργία του ορφανοτροφείου απαιτεί και μεγάλα χρηματικά ποσά. Η πλήρης διατροφή των 24 παιδιών με τρία ημερήσια γεύματα, η ένδυση και η υπόδυσή τους, οι σχολικές δαπάνες, η αγορά φαρμάκων, η συντήρηση του οικοδομικού συγκροτήματος, οι μισθοί των εργαζομένων, αλλά και τα δίδακτρα των τεχνικών σχολών για τη φοίτηση των μεγαλυτέρων παιδιών αποτελούν μία ατελεύτητη ανησυχία για τον ποιμένα. Η εξασφάλιση του συνολικού ποσού των 3.000 ευρώ που απαιτούνται μηνιαίως για την αντιμετώπιση των παραπάνω δαπανών, πέραν της πατρικής αγωνίας για την ανατροφή και την ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση των μικρών ορφανών, συνιστούν διαρκή αγώνα για τον Επίσκοπο.
Εύκολα, λοιπόν, γίνεται αντιληπτό ότι οι επαινετικοί λόγοι, οι εκφράσεις συμπαραστάσεως και κατανοήσεως, οι ευχές προς πρόοδο, ενδυνάμωση και καρποφορία του αγώνος αυτού, παρά τις αγαθές προθέσεις των ευχομένων, δεν αρκούν.
- Ποιος μπορεί να κατανοήσει την αγωνία του Ποιμενάρχου, όταν η νύχτα τον βρίσκει να αδημονεί προσευχόμενος προς το Θεό για τη φανέρωση εκείνης της πρακτικής λύσεως που θα εξασφαλίσει τουλάχιστον την τροφή αυτών των 24 παιδιών…;
- Ποιος μπορεί να αισθανθεί τον ψυχικό του πόνο, όταν εκλιπαρεί για λίγα χρήματα υπέρ των ορφανών, αλλά εισπράττει αρνητικές απαντήσεις εξαιτίας της υφισταμένης οικονομικής δυσπραγίας…;
- Πόσες ψυχές αντιλαμβάνονται ότι ένα ορθόδοξο ορφανοτροφείο δεν είναι μόνο χώρος επιβίωσης και προστασίας παιδικών υπάρξεων, αλλά μία κατά κυριολεξία χριστιανική οικογένεια στην οποία το εμπερίστατο παιδί πρέπει να διαμορφωθεί σε υπεύθυνο ορθόδοξο πρόσωπο και τίμιο μέλος της κοινωνίας…;
Η μεστή αγάπης οικονομική αρωγή της Αδελφότητος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής στηρίζει τις ανάγκες των μικρών μας παιδιών κατά ένα μέρος. Αλλά παρά τη φιλάδελφη διάθεσή τους, αυτή η ευλογημένη συμπαράσταση δεν επαρκεί, αφού οι δαπάνες είναι συνεχείς, οι καιροί χαλεποί και οι ανάγκες της ανά την οικουμένη Ορθόδοξης Ιεραποστολής πάμπολλες και επιτακτικές.
Αδελφοί μου, επιτρέψτε μου να διατυπώσω την ταπεινή άποψη, ότι η ιεραποστολή δεν αποτελεί μία ρομαντική ιστορία ή μία περιπετειώδη διήγηση, ούτε ένα πεδίο συλλογής εμπειριών στην πάντοτε δελεαστική εξ επόψεως φυσικού κάλλους Αφρική. Η ιεραποστολή αποτελεί κοινό καθήκον του υπ’ ουρανόν εκκλησιαστικού Σώματος, σύμφωνα με τους Κυριακούς λόγους, την Αποστολική και Πατερική παράδοση και τη δισχιλιετή εκκλησιαστική ιστορία, τάξη και εμπειρία, χωρίς διακρίσεις. «Ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θελημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης»!
Κι επειδή ο Βασιλέας Χριστός κατά την Ημέρα της Κρισέως θα μας κρίνει επί τη βάσει της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, της ερειδομένης επί των λόγων Του «επείνασα και εδώκατε μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατε με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με…» (Ματθ. κε’ 35-39), ας αναλογιστούμε με ειλικρίνεια το μέγεθος της αγάπης που κυριαρχεί στην καρδιά μας, αγάπης που αν πραγματικά αποδεχόμαστε ως τρόπο υπάρξεως και φυσική απόρροια του ορθοδόξου φρονήματος, γνωρίζει να υπερβαίνει χιλιομετρικές αποστάσεις, φυσικά εμπόδια, οικονομικές συγκυρίες και ατομικές προτεραιότητες. Άλλωστε, «ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β΄ Κορ. θ΄ 7). Γένοιτο!
Ο Μπραζαβίλ Παντελεήμων
